Opdracht #30 Nee ja nee

Precies om 4.05 uur werd ik wakker hetgeen weleens gebeurt in drukke tijden. Ik liep naar het toilet, slofte vervolgens naar het raam en keek even naar buiten. Er liep een man op de brug. Ik pakte een boek en hoopte dat ik slaperig zou worden van het lezen toen de opdracht van SOL door mijn hoofd schoot. Er werd verwezen naar de bundel Nee van Armando, waar de werkelijkheid een inspirerende tik geeft, zoals de recensie beschreef. Daar dacht ik over na. Vooral over die tik. Het bevalt mij om veelvuldig nee te zeggen als iemand mij een vraag stelt. Ik heb mijn ja antwoord meestal paraat maar het geeft mij een klein momentje van bezinning, om even na te denken. Zoiets van, “nee... ja, dat klopt wel.” Ik weet dat het verwarring schept bij de vrager en misschien vind ik dat wel prettig. Wat ik nu precies bedoel, een ja of nee, het antwoord blijft ertussen hangen wat ontegenzeggelijk iets over mijn persoonlijkheid zegt. Toch kan ik ook stellig zijn en de nee volledig inzetten. 'Nee, ik doe niet mee aan de zwarte pieten discussie.' 'Nee, ik wil er geen tasje bij.' 'Nee, ik wil geen zegels.' 'Nee, geen oxxio, nrc of ander abonnement van jou.' Antwoorden zoals: 'ja, nee dat is zo.' Of, 'ja? nee joh, dat meen je toch niet.' Vervolgens kan je gebruik maken van de jaknik of nee schud want de mens schudt geen ja of knikt een nee. Een tijd geleden zag ik een sketch van Brigitte Kaandorp, die veelvuldig het nee, ja, nee, ja principe verwerkte in haar voorstelling. Dat was zo'n ja nee, ik-begrijp-je-momentje. Trouwens Hans Teeuwen kan er, nee, ja, ook wat van. Om 5.08 ging ik weer slapen, nee, ja, om 5.10 om precies te zijn.