Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#30 NEE NEE NEE NEE

Je weet nog dat je je afvroeg waarom hij altijd vergat te bellen als hij later thuis kwam. Je moet op dat moment geïrriteerd zijn geweest. Misschien zelfs boos. Je weet nog dat je om de halve minuut uit het raam keek. Dat er een politieauto aan kwam rijden die – godzijdank - je huis voorbij reed. Je bedacht nog dat je je niet altijd van die enge dingen in je hoofd moest halen. En je ziet weer voor je hoe vervolgens die politieauto langzaam achteruit terug kwam rijden, en precies voor je huis werd ingeparkeerd. Je weet nog dat twee agenten uitstapten en op je voordeur af kwamen lopen. En daar, telkens weer, begint de film te haperen. Als een dvd die vastloopt en steeds een sprongetje maakt naar een volgend stilstaand beeld. Je moet je omgedraaid hebben van het raam, naar de gang zijn gelopen en de voordeur geopend hebben. Want in het volgende beeld sta je in de deuropening, tegenover twee agenten. De mond van de een beweegt in slow motion en in de verte vraagt een stem ‘Bent u de moeder van…’ Je moet ‘Ja’ geantwoord hebben want in het volgende plaatje zitten jullie gedrieën aan tafel. De ene agent beweegt nog steeds zijn mond. Schuin achter hem op de muur zit een zwart vlekje, je probeert je te herinneren of dat er al zat, of dat het misschien een vlieg is. Je kunt je ogen niet van het vlekje af houden, alsof je erin gezogen wordt. Vanaf hier gaat het beeld definitief op grijszwart. De kleur van vochtige aarde. In je hersens galmt nog slechts één woord, het woord dat zich voorzichtig aandiende toen de politieauto voorbij reed, en vanaf daar in volume toenam tot een oorverdovende repeterende dreun. Het enige woord waarvan je de betekenis nog snapt.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Gaat dit verhaal over een vrouw, die wacht op de thuiskomst van haar man/zoon/dochter? Om uiteindelijk de politie over de vloer te krijgen met verschrikkelijk nieuws. Ik vind je slot zeer mooi geschreven. Jouw eerste zin daarentegen vind ik niet vlot lezen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig Fata. Het Nee, Nee, Nee, knalde al van mijn scherm af toen ik het forum opende. Eerst dacht ik dat de hp op haar man wachtte dat later haar kind bleek te zijn. Althans zo begrijp ik het. De kleur van vochtige aarde; grijszwart. Ik moest eerst denken aan de kleur die je eerder meegaf aan de lucht. Daarin had je, dacht ik, groen verwerkt. Dit is de kleur van een vers gedolven graf, toch? Ik moet gaan, anders had ik je nog enige superlatieven toegeworpen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal Fatamorgana! Ik voel mee met de hp. De volgende zinnen vind ik niet zo lekker lopen: - Je moet je omgedraaid hebben van het raam,- omgedraaid van het raam vind ik niet zo mooi. - Je moet je omgedraaid hebben(,) van het raam, naar de gang zijn gelopen en de voordeur geopend hebben. Want in het volgende beeld sta je in de deuropening, tegenover twee agenten. - Hier zou ik "Want" met een kleine letter schrijven en aan de vorige zin vastplakken. - Vanaf hier gaat het beeld definitief op grijszwart. De kleur van vochtige aarde. - Mooie zin, ik maak hieruit op dat de persoon waar ze op wachtte is overleden. (klopt dat?) Ook hier zou ik één zin van maken met een komma ertussen. Mooi beeldend geschreven!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Onvoorstelbaar knap geschreven. Prachtig. Ik geniet van de originele stijl. Proficiat Fatamorgana.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Fatamorgana, Schitterend!!!!
Schuin achter hem op de muur zit een zwart vlekje, je probeert je te herinneren of dat er al zat, of dat het misschien een vlieg is.
Fantastisch detail. Maar door die zin er uit te lichten, doe ik misschien het verhaal in zijn geheel tekort. Beslist niet de bedoeling. Zin voor zin, prachtig geschreven. Ik maakte vaker een buiging, maar deze leidt tot een hernia :)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Knap geschreven verhaal, Fata. Een moeder die overweldigd door wanhoop, met een half verlamd geheugen haar herinneringen naloopt van de slechte tijding. Het thema van deze week ‘Nee’ beperkt zich niet alleen tot de titel van je verhaal maar zindert door heel je tekst, van het begin tot het eind. Een betere invulling kan niet. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties! @ Lilithx, ik zal nog eens naar de beginzin kijken. Misschien loopt die inderdaad wat stroef als je hem voor het eerst leest. @ Mili, de kleur duidt inderdaad op de kleur van een pas gedolven graf @Angelieke, dank je voor je suggesties, ik ga daar nog eens even op broeden. Het gaat inderdaad om een verongelukte een zoon. Ik heb dat bewust een beetje vaag gelaten omdat ik me vooral wilde richten op de beleving van de hp en niet zozeer op het gebeuren zelf. Zoals @Richard zegt, het maakt in feite niet uit om wie het gaat (of zelfs wat er precies gebeurd is).

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw! Sterk beladen verhaal. Goed neergezet in een terugblik, ingezoomd op details en in slow motion. Mooi verwoord. De nachtmerrie van iedere ouder en de jij vorm werkt goed. Kijk idd nog even naar de eerste zin, daar bleef ik op haperen en dat is zonde van dit goede verhaal. :)

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De keuze voor de tweede persoon is heel goed omdat je daarmee de hp afstand laat nemen van zichzelf en de ontreddering wrang-wreed zichtbaar wordt. Knap uitgewerkt. Ademloos gelezen!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Een verdrietig verhaal. Het moet verschrikkelijk zijn. Zoals ik begrijp is dit niet compleet onverwachts? Eigenlijk word ik nieuwsgierig naar wat vooraf ging. Graag gelezen weer.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je voor je reactie Johanna!
Zoals ik begrijp is dit niet compleet onverwachts? .
Het was wat mij betreft wel onverwachts (althans op het moment dat het gebeurde. Terugkijkend is het dat natuurlijk niet meer) . Waaruit krijg je de indruk dat het dat niet onverwachts was?

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het deed mij gek genoeg denken aan The day before you came van Abba (dat is bedoeld als compliment :) ). Hoewel dat liedje gaat over iets goeds en dit verhaaltje over iets verschrikkelijks. Heel goed geschreven, Fatamorgana. Ik twijfel wel een beetje bij die TITEL TITEL TITEL TITEL.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Ostinato, en heel erg grappig dat je dit nummer noemt, want is precies wat ik in mijn hoofd had bij het schrijven. Ik vind die Abbatekst - om die reden - heel intrigerend. De titel verwijst naar het repeterende gedreun van het woord in het hoofd van de hp. (En ik vind het zelf altijd wel fijn, in de groeiende lijst van bijdragen, als de titels zich een beetje onderscheiden zodat ik weet wat ik al gelezen heb ;)

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
... precies wat ik in mijn hoofd had bij het schrijven
:ninja: Dat is toch wel het mooie van schrijven, dat je zomaar een idee plant in het hoofd van een ander.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je houdt het niet voor mogelijk, ik las je stukje en er sjeesde een politieauto met luide sirene langs mijn huis. Ik was even in je film Fata, goed gedaan.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
# 14 Toen HP de politieauto zag en concludeerde dat ze geen enge dingen in haar hoofd moest halen, dacht ik eigenlijk: dit is niet perse onverwacht. Anderzijds snap ik ook wel dat een moeder (of eigenlijk ouders) die ongerustheid kennen. Maar doordat het zo specifiek benoemd werd, dacht ik dat daar wellicht iets mee duidelijk werd gemaakt.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ah ik snap je gedachtegang, maar er zat geen hint daar. Een tijdje geleden zat ik te wachten op mijn vriend die erg laat was, en toen kwam er toevallig een politieauto de straat inrijden en onwillekeurig schrok ik, en ik was ontzettend opgelucht toen hij voorbij reed. Op zo'n moment krijg ik dan zo'n idiote gedachte: Wat nou als ie het goeie huisnummer niet kon vinden, en dadelijk weer achteruit komt rijden en alsnog voor mijn deur stopt... Ach ja, van die gedachten die je eigenlijk helemaal niet wil hebben maar die zich aan je opdringen. Eigenlijk, in het verhaaltje, misschien inderdaad verwarrende informatie die niet echt relevant is.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenlijk, in het verhaaltje, misschien inderdaad verwarrende informatie die niet echt relevant is.
Nee! Zeer sterk detail over gevoel HP; precies hoe je denkt op zo'n moment.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben het eigenlijk ook wel eens met schrijvenmaar. Het zegt idd veel over het gevoel van HP. Toevallig intrepreteerde ik het iets anders dan misschien de bedoeling was. Maar dat heb ik wel vaker :)

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Je kunt je ogen niet van de vlekje af houden, alsof je erin gezogen wordt. Klein zeurtje, het vlekje moet het zijn. Mooi hoe je die film omschrijft en de puzzelstukjes in elkaar probeert te passen. Knap geschreven,