Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#29 Eén-zin-verhaal: Genoegdoening

7 november 2014 - 8:18
Genoegdoening Het gebeurde op het politiebureau van Blericum: dat rechercheurs verdachte K. bont en blauw geslagen hadden om een bekentenis te forceren betreffende een explosie in een houtkachel bij familie B., die het leven had gekost van drie gezinsleden en het woonhuis totaal had vernield; dat verdachte K. na twee dagen continue ondervraging aan het einde van zijn krachten was en hij tenslotte zijn stilzwijgen verbrak met te verklaren dat B. zijn zevenjarig zoontje op het voetbalveld had uitgescholden voor teringlijer, lamlul en hem ook nog een mietje had genoemd, en dat juist dat hem als vader buiten zinnen had gebracht en hij als wraak een blok hout tussen B.’s voorraad kachelhout had gelegd, waarin hij een groot gat had geboord en er onzichtbaar een staaf dynamiet in had verborgen, bij wijze van groet.

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 november 2014 - 12:34
Dos, het is een genoegdoening die in een duidelijk en sterk verhaal wordt neergezet, voor mij voelbaar als lezer. Daar kan niemand om heen. Vond het lekker om te lezen, moet ik zeggen.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 november 2014 - 22:48
Met - zoals ik inmiddels begrijp - gevaar voor eigen leven, zal ik dan maar bekennen dat ik dit niet een van je betere invullingen vind. De vorm is inderdaad 'formeel' maar het taalgebruik zeker niet. Daar wringt het een beetje bij mij. Iets te veel slapstick. Kwestie van smaak.

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 november 2014 - 22:59
Met - zoals ik inmiddels begrijp - gevaar voor eigen leven, zal ik dan maar bekennen dat ik dit niet een van je betere invullingen vind. De vorm is inderdaad 'formeel' maar het taalgebruik zeker niet. Daar wringt het een beetje bij mij. Iets te veel slapstick. Kwestie van smaak.
Wees niet bevreesd Bart, gevaar voor eigen leven bestaat hier niet. Zelf vind ik het ook niet mijn sterkste één-zin-verhaal. Ik heb er van geleerd dat ik niet eindeloos zinnen achterelkaar kan plakken met de truc van de dubbele punt, gevolgd door zinnen eindigend op een puntkomma.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 november 2014 - 10:34
@Dos, een ongebruikelijke invulling van de schrijfopdracht, dat kan ik altijd wel waarderen. Dat je met 1 lange zin toch 'een verhaal' kunt vertellen, vind ik wel knap. Natuurlijk mis ik nog wel de emoties en spanningsopbouw, maar ik beschik over voldoende fantasie :D :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 november 2014 - 18:58
Dos, het is een genoegdoening die in een duidelijk en sterk verhaal wordt neergezet, voor mij voelbaar als lezer. Daar kan niemand om heen. Vond het lekker om te lezen, moet ik zeggen.
Maddy, dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 november 2014 - 19:00
@Dos, een ongebruikelijke invulling van de schrijfopdracht, dat kan ik altijd wel waarderen. Dat je met 1 lange zin toch 'een verhaal' kunt vertellen, vind ik wel knap. Natuurlijk mis ik nog wel de emoties en spanningsopbouw, maar ik beschik over voldoende fantasie :D :thumbsup:
In één zin kun je niet álles stoppen. :) Dank voor je reactie Alicia.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 november 2014 - 22:11
Dos, ik heb zojuist ontdekt dat ik - ook als ik in gedachten lees - mezelf pas toesta adem te halen als ik een duidelijke punt lees, waardoor het lezen van jouw bijdrage voor mij met mijn licht astmatische aanleg toch op zeker moment tot stevige ademnood leidde en ik uiteindelijk halverwege weinig andere keus had dan toch even te smokkelen (...). Maar los daarvan vind ik je één-regel-verhaal een juweeltje!

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 november 2014 - 9:13
Fata, ik heb ontdekt dat ik voor het scherm zittend ook aan een licht vorm van apneu leid, dat ik vergeet adem te halen. Wat de oorzaak is weet ik nog niet. Dat ga ik nu onderzoeken. Dank voor het juweeltje.