#28 verboden verlangen

schrijvenmaar, Het verlangen naar het dagboek van de ander. Heel gevaarlijk! Mooi gedaan.

Ik stel me de scène zo voor!

Schrijvenmaar, je pakt me in de eerste regel en houdt me vast tot aan de ontknoping, en ver daar voorbij. Een zin loopt niet helemaal lekker wat mij betreft. /Ze tikt nog zacht op het tuinpad voor ik me verbeeld haar de straat te horen verlaten/. Misschien zo: Ze tikt nog zacht op het tuinpad, voor ik me verbeeld dat ik haar de straat hoor verlaten. (of zo, ik roep maar wat hoor). Ik kijk uit naar een vervolg!

Spannend! Beeldend geschreven, ik werd meteen de sfeer ingezogen. Herkenbaar verlangen gepaard gaand met verlegenheid maar o, dat zo hartstochtelijk willen weten wat zij schrijft...ook over de HP natuurlijk.

Het verboden verlangen van een moeder die haar dochters dagboek wil lezen? Hoe goed ook bedoeld: nooit doen! Het kan de vertrouwensband voorgoed beschadigen! Suggestie: 2 x 1001 zou ik vermijden. Spannende opbouw! :thumbsup:

Een herkenbare situatie voor ouders met puberende tieners. Zorgzaamheid en een beetje bemoeizucht.

Allen bedankt voor het lezen en reageren! @Fatamorgana; Het waren eerst twee zinnen, die ik me nu ook niet meer kan herinnenen, en ik geloof dat je gelijk hebt dat dit ook niet ideaal is. Ik ga er na een nachtje slapen nog eens over denken. @Marietje: De tweede 1001 zin is voor plaatsing hier tweemaal verwijderd geweest en toch weer teruggeplaatst. Ik geloof dat ik het ook niet heel mooi vind, maar dat ik wel heel goed het malen van de hp over hoe graag ze wil weten wat de dochter tegenwoordig toch allemaal denkt en doet vind verwoorden. Het zijn meer haar woorden dan de mijne.

Mooi beschreven, het verraad hangt in de lucht. Er zijn inderdaad een of twee zinnen die niet helemaal lekker lopen, maar je zet de sfeer heel spannend neer. Deze zin vond ik grappig door al die k-klanken en dat rijm (is misschien niet het effect dat je zoekt):

Hakken klakken naar de voordeur die openklikt en dichtklapt.

Mooi stukje. Ik dacht eerst aan een geliefde. Die kan ook een dagboek bijhouden. Maar idd is het waarschijnlijker dat het een puber is. Goed geschreven, ik vind alleen de zin "stilte vult het huis" een beetje cliché.

Mooie setting. Ik denk aan een huishoudelijke hulp die stiekem verliefd is geworden op haar werkgeefster. In verboden bewondering is gevallen. Knap stukje.

Goed geschreven! Ik denk herkenbaar voor sommige moeders! Gaat ze hem ook lezen? Ik vond de 2x 1001 ook zonde. Terwijl ik het begin stuk juist heel mooi geschreven vind!

Oef die had ik niet aan zien komen. Ik dacht al: wat zit er in dat nachtkastje. Maar een dagboek! Wauw dat is echt een verboden verlangen! Wel heb ik met je formulering wat moeite. Hakken klakken naar de voordeur die openklikt en dichtklapt. Ze tikt de kkk's kl's enz leiden mijn aandacht af, ik struikel erover. En vind het doodzonde, het haalt voor mij de sfeer eruit. Bovendien heb ik een heel ander beeld bij klakken en klikt een voordeur voor mij niet open. Het doet me gekunsteld aan. Zonde. Al maakt het einde wat mij betreft alles goed.

Met de genoemde opmerkingen ben ik het helemaal eens. Bah, die nieuwsgierige moeders. Niet doen, moeders. Ooit ben ik ook aan een dagboek begonnen. Toen ik merkte dat mijn moeder erin gelezen had, ben ik er gelijk mee gestopt. Je hebt de nieuwsgierige moeder mooi neergezet.

@schrijvenmaar: Het dilemma van de moeder strak neergezet. Ik vind je teksten en reacties op het ogenblik zo mooi 'bezwangerd'.

Mijn dochter is gelukkig nog lang niet zo oud dat ze op hakken de voordeur uitklakt. Maar ik kan me nu al voorstellen dat ik dan de verleiding voel. Ik geef haar tegen die tijd een dagboek met een anti-mama slot eraan. Mooi geschreven.

Ik vind je teksten en reacties op het ogenblik zo mooi 'bezwangerd'.

Wat zeg je dat heerlijk. Ik dacht zelf meer in termen van moe, suf en over-huiselijk ...

Fijn dat bij deze ook mijn tweede grote twijfelpunt na de 1001 aangeroerd wordt; de klakkende hakken enz. Ik gooi hier graag alles waarover ik twijfel op het forum in afwachting van de reacties. Het verbaast me wel dat voor Henny een voordeur niet openklikt. Voor mij wel. En ik heb er de afgelopen jaren aardig wat gehad. De klakkende hakken waren in eerste instantie per ongeluk. Ik wilde ze al weghalen voor ik de rest van de zin had, maar toen diende die zich ineens ook zo nadrukkelijk klikkend aan dat gaf mij iets om over na te denken. Doorbreekt het de sfeer? Ik twijfel nog steeds. Mijn overweging hem te laten staan was aldus: ze zit toch enigszins neurotisch, met haar verboden verlangen in de knoop, zichzelf op te vreten bij het idee dat ze dadelijk alleen met het dagboek in huis is -ze luistert dus gespannen naar het vertrek. Ieder tikje, ieder klikje, dreunt daarom nadrukkelijk door haar hoofd. Ze denkt nota bene dat ze haar de hele straat uit hoort lopen; de geluidswaarneming van deze dame is een tikkeltje getikt en dat mag de lezer als zodanig ervaren. (Vandaar ook dat de stilte het huis vult, niet als het cliche oh-wat-is-het-stil-nu-ze-weg-is, maar omdat ze zo nadrukkelijk zit te luisteren om zichzelf ervan te verzekeren dat ze weg is.) Maar ja, de vraag is of de lezer dat als zodanig ervaart ...

Mooie formulering Schrijvenmaar: de geluidswaarneming van deze dame is een tikkeltje getikt en dat mag de lezer als zodanig ervaren. Je brengt me aan het twijfelen. En ik zie nu dat ik het heb over het taalgebruik van de schrijver en jij over het taalgebruik van het personage. Het verhaal is in de ik vorm geschreven dus heb jij gelijk. Maar toch voelt het zo niet voor me. Ik lees het als een schrijver die de ik vorm hanteert. Hopelijk brengen anderen meer duidelijkheid.

Schrijvenmaar, ik vind de klikkerdeklak-zin prachtig! Maar niet in dit verhaal. Het is vrolijk, lichtvoetig, en dat past hier m.i. niet. Ik ben ook geen voorstander van de tweede 1001, maar inhoudelijk vond ik het heel mooi en ook een heel origineel verboden verlangen.

dank jullie, Henny en Bartsnel!

Leuke wending van het verhaal. Ik dacht nu gaat het komen, wordt ik nog buitengesloten door het niet kunnen vinden van het dagboeksleuteltje. ;)

Lezers voor mij hebben de kleine bezwaren die ook ik had, al verwoord. Er zijn nog zoveel vragen, i.p.v. het tweede 1001. De zorg van een moeder over een kind dat langzaam haar eigen weg gaat, goed weergegeven. Ze heeft nog een lange, moeilijke weg te gaan.

Ik heb geen puberdochter, maar kan me het dilemma van de moeder heel goed voorstellen. Goed beschreven!