Geen afbeelding
FennevanHeemstede

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#27 Zwoel

 25 oktober 2014 - 13:40
Het verfomfaaide dekbed, warm van haar lichaam, zacht schurend onder haar huid. Haar nachtpon die opkruipt. Geen wonder als ze haar benen speels in de lucht steekt en geen moeite doet om het te fatsoeneren. Ze draait zich om, haar billen omhoog. Haar lippen tuiten bij elk lief woordje. Haar buik op het zachte matras, als ware het zijn hand. Haar knieën als vanzelf iets uit elkaar. Ze duwt haar venusheuvel omlaag. Dan draait ze op haar zij. Nog steeds zwoel babbelend in haar telefoon. Haar handen glijden over haar lichaam. Opeens tussen haar benen geklemd, die ze optrekt als in een foetushouding. Haar slipdress omhoog, rond haar heupen. Haar string bijna niets verhullend. Zijn stem streelt haar lichaam. Ze praat over intieme dingen en beweegt synchroon met haar lijf. Op haar rug, woelend, weer terug op haar zij. Op haar rug weer nu, haar benen licht gespreid. Zijn stem in haar oor. Haar handen zijn de zijne.

Profile picture for user Ostinato
Ostinato

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 oktober 2014 - 13:53
Broeierig hoor. Goed geschreven, hoewel ik het verbodene een beetje mis. Die telefoon had wat mij betreft wel iets eerder in beeld mogen komen. Ik heb een beetje twijfel bij die geest-achtige voorstelling die ze maakt van haar gesprekspartner (heb ik het zo goed begrepen?). Het doet voor mij eerder spookachtig dan erotisch aan. Maar misschien begrijp ik het niet helemaal goed.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Henny Fortuin

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 oktober 2014 - 15:18
. Hij zweeft daar maar. Niet meer dan een zweem van fysieke aanwezigheid, gevoed door suggestieve voorstellen in haar oor. Hij daalt. Bedekt haar lichaam. Speelt met haar, streelt haar. Daalt als dauw op het land. Een warme mistbank. Ongrijpbaar en toch zo drukkend. Klam, als een dreigende zomerbui.
Je laatste alinea zwakt voor mij de rest af. Hij zweeft daar maar. dan zie ik iemand in de lucht zweven, half doorschijnend als een spook en dat beeld verpest de hele sfeer. Hij daalt. Bedekt haar lichaam. Dat bedekken vind ik moeilijk met het beeld van die mist voor ogen. Misschien moe tje daar een ander woord voor kiezen. Vanaf 'daalt als dauw enz' roep je verschillende beelden op die ik niet goed met elkaar kan rijmen, daar wringt het voor mij. En ik zie het toch meer als een handeling dan als een beschrijving.

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 oktober 2014 - 15:23
Volgens mij staat deze mist stijf van de handelingen! :-) Toch zou ik liegen als ik zou zeggen dat ik het niet met plezier heb gelezen.