#27 - Ruimtelijk verlangen

Ik vind je beschrijving heel leuk. Ik stel me Pleun nu wel voor als mijn oude leerkracht Latijn. Zij stond ook geweldig met een roze jas, ondanks haar rode haren. Toepasselijk voor je beschrijving van een school hé. Dit stuk vind ik persoonlijk zeer mooi: Duizenden kindervoeten in de afgelopen decennia hadden de parketvloer schraal geschraapt. Als je goed luisterde, kon je de echo nog horen. Het was stil in het schoolgebouw, alsof de bewoners het in allerijl hadden verlaten na een plotselinge ramp.

Dank je, Lilithx.

Ik lees hier elke week zoveel stukjes van mensen van wie ik niks meer weet dan soms een klein fotootje en wat ze in de reacties over zichzelf vertellen, dat ik echt niet onthoud wie nu vorige week welk stukje had geschreven. Pleun herkende ik gelijk weer en dan denk ik dat je haar wel heel goed hebt neergezet. Ik zou haar zeker een groter podium geven dan de wekelijkse 250 woorden :) Ook deze week weer met veel plezier gelezen.

Ik ben ook wel benieuwd naar Pleun. Je zet in weinig woorden een hele wereld neer. Goed geschreven, Petra. Waarom begin je zo vaak op een nieuwe regel? Deze bijzin wringt een beetje:

Bij andere roodharigen zou die kleur vloeken, maar Pleun gaf hij een uitdrukking van rondspattend leven.

Miisschien: '... maar hij gaf aan Pleun ...'?

Petra, er zitten, vind ik, hele mooie beschouwingen in dit stukje, bijvoorbeeld deze:

Over de leuning van een grote fauteuil hing de roze jas die Pleun de vorige dag had gedragen tijdens de begrafenis. Bij andere roodharigen zou die kleur vloeken, maar Pleun gaf hij een uitdrukking van rondspattend leven.

en deze:

Duizenden kindervoeten in de afgelopen decennia hadden de parketvloer schraal geschraapt. Als je goed luisterde, kon je de echo nog horen.

Maar van de beschouwing op zichzelf snap ik eerlijk gezegd niets. Waar bevinden we ons? Een schoolbord? Ook verderop begrijp ik dat we in een schoolgebouw of klaslokaal zijn, maar wat doet een bed in een klaslokaal? En een aanrecht? En poezen? En kleerhangers met kleren in een schoolbord? Het lijkt alsof ik in een hele weirde droom ben terechtgekomen. Gezien de andere reacties lijkt het erop dat ik iets gemist heb, een eerder verhaal, dat e.e.a. misschien verklaart. Wil je anders daar een linkje naartoe plaatsen? (mogelijk heb ik dat verhaal ook gelezen hoor, maar ik lees zoveel hier dat het kwartje niet altijd wil vallen ;)

Hoewel ik het graag gelezen heb en het me ook zeker aanspreekt, blijf ik wel een beetje teleurgesteld achter. Ik wil meer, meer, meer.

Eerdere Pleun en haar (was het anti?)kraakpand verhalen indachtig, leest het heerlijk. Zonder die context denk ik inderdaad dat dit verhaal niet stevig op zichzelf kan staan, maar ik ben inmiddels wel benieuwd naar het hele boek.

Ik heb het vorige verhaal niet gelezen , maar begreep wel dat het om een kraak van een oude school ging. Ik vind de omschrijving die je geeft van de ruimte prachtig. Zonder voorkennis wist ik meteen waar het over ging, Knap om zo te schrijven.

Mooi geschreven. Prachtige omschrijvingen en zinnen! :thumbsup:

Deze week was de opdracht erg lastig, vond ik. Bedankt voor jullie reacties. @Lilitnx: nee, Pleun is geen oude schooljuffrouw, maar op basis van dit stukje had dat zo kunnen zijn natuurlijk. @Ostinato: toen ik het schreef, kwam elke zin op mij over als een nieuwe alinea, vandaar steeds die nieuwe regels. Dank je voor de suggestie voor het wijzigen van die zin. @Bart: Leuk, dat je Pleun herkent. Pleun krijgt ongetwijfeld een groter podium. @Fatamorgana: misschien is het met dit korte stukje niet echt duidelijk waar dit verhaal zich afspeelt en wie de personages zijn. Het maakt inderdaad onderdeel uit van een groter verhaal. @JohannaB: ik begreep niet helemaal wat je bedoelde. Vond je het stukje matig of vond je het tekort? Maar mooi dat je het graag las. @Schrijvenmaar: het klopt misschien van die ontbrekende context. Een boek zal er niet komen, maar wel een langer kort verhaal. @Angelieke: leuk dat jij zag wat en waar dit speelde. Bedankt voor het compliment. @Anne: dank je, dat je die zinnen mooi vond.

Prachtig mooi! :) Als lezer wordt men (bijna ook) verliefd op de HP. Schitterende zinnen. Ik heb al eens eerder geschreven: jouw liefde voor deze HP is goed voelbaar in deze stukjes. Laat jij het weten als haar verhaal af is? :thumbsup:

Kortheids- en gemakshalve sluit ik me helemaal aan bij de reactie van Fatamorgana. Waar schuilt het verbodene? 'Rondspattend leven' :thumbsup:

Het is te kort. Ik als liefhebber van een goed einde, ben benieuwd hoe het nu gaat eindigen met de dames. Inmiddels ben ik ook nieuwsgierig of we nog iets horen van Adriaan.

Beste PetraO, als roodharige voel ik natuurlijk extra mee. Ik moest het wel even herhalen, de tekst. De taal is prachtig van kleur, zou ik willen zeggen.

Petra: Zoals anderen vind ook ik deze zin klasse. [Duizenden kindervoeten in de afgelopen decennia hadden de parketvloer schraal geschraapt. Als je goed luisterde, kon je de echo nog horen.] Ik ken jouw personages nu wel en zij beklijven mij van opdracht tot opdracht. Er is desperate liefde tussen de twee vrouwen. Kunnen ze niet hand in hand naar de nor en Adriaan vragen hun bruidsjongetje te zijn?

@Marietje: je mag hier geen reclame maken, maar als het verhaal op mijn website staat, zal ik het ergens slinks vermelden. Het klopt dat ik deze hoofdpersoon, en ook de andere belangrijke personages, inmiddels aardig begin te kennen. Ik mag Pleun wel, maar ik zou erg nerveus van haar worden als ik haar vaak om me heen had. @Dos. Ik had moeite met het tot uiting brengen van een verboden verlangen in een stuk waarin geen handeling en geen dialogen of monologen mochten voorkomen. Ik zie het verlangen desondanks toch: degene die waarneemt, de verteller in het verhaal, verlangt ernaar zich meer te voegen naar het ongeregelde die ze aantreft. Alleen: dat zie je alleen als je de rest de vorige fragmenten hebt gelezen of als je het verhaal aan het schrijven bent. @Johanna: binnenkort. Adriaan komt misschien volgende week terug en in het langere korte verhaal zal hij ook een belangrijke rol spelen. @Maddbrug: dank je. Rood haar, dat had ik ook wel willen hebben. @Mili: goede suggestie, Adriaan als bruidsjongetje. Ik denk alleen niet dat hij erg blij is met de liefde tussen zijn echtgenote en Pleun. Maar dat is weer stof voor een hele paragraaf in het verhaal.

Dag PetraO, Ik sluit me aan bij de reactie van bartsnel. Ik herkende Pleun en de sfeer die je beschrijft. Ik sluit me ook aan bij o.a. Mili, over die mooie zin. Het verboden verlangen herken ik ergens ook wel, omdat ik Pleun herkende, en we ergens, allemaal, vrijbuiters willen zijn (tenzij je natuurlijk totaal van de pot gepleurd afgestompt bent). Met plezier gelezen.

Dag Woodpecker, bedankt voor je reactie.

Prachtige zinnen die stuk voor stuk een wereld oproepen,hele mooie beelden. Alleen mis ik vloeiende overgangen tussen die sprekende beelden. Het is nu alsof ze elkaar proberen weg te concurreren en ieder mijn aandacht voor zich proberen op te eisen.

Dank je, Henny. Ik zie geloof ik wel wat je bedoelt.