#26 Verborgen verlangen

‘Peter, kom eens bij die poort vandaan. Help me even de zaken op een rijtje te zetten. Ik kan dat gestuntel daar beneden niet meer aanzien. Dat moordt en dat hoert maar, ze gunnen mekaar het licht niet in de ogen en een minderheid heeft alles en een meerderheid heeft niets. Zo kan het niet langer... Ik weet dat ik in het begin grove fouten heb gemaakt en ik wil het overdoen. Kom eens met ideeën en sta daar niet uit je neus te eten.’ ‘Wel Vader, als ik U een goede raad mag geven, ik zou het zaakje niet meer onder water zetten en een enkeling laten overleven. Die was natuurlijk ook besmet en dat heeft hij later weer doorgegeven. Trouwens, onder water zetten is nu zo makkelijk niet meer. Toen was de aarde nog plat en beperkt tot wat ze nu het Midden-Oosten noemen. U had intertijd ook wat zorgvuldiger te werk moeten gaan en niet alles in een week tijd afraffelen, en vooral...’ ‘Ja-ja, zo kan-ie wel weer. Aan jou heb ik ook niks. Ga maar weer gauw terug naar je poort en laat ik je voorlopig niet meer zien.’ Goed personeel is heel wat waard, maar hoe kom je eraan? Het is te gek voor woorden... Wij moeten in ons bestand toch voldoende stervelingen hebben die zelf ook wel eens met dat bijltje gehakt hebben!? ‘Peterrr, hier komen... en haal die grijns van je smoel. Bezorg mij zo snel mogelijk een lijst van...’