#26 - Verlangen dat slecht uitkomt

Hallo Petra, een voortzetting op je eerdere inzendingen. Ik vind het hilarisch qua nuchterheid zoals: “Ja, schat, het is vreselijk allemaal. Voor mij ook. Maar ja, je hebt nu eenmaal Freek en Bert doodgeslagen. Dat valt niet te ontkennen.” en “Dat zeg je wel bot. Zo ken ik je helemaal niet." Een meervoudig moordenaar die bot overkomt. Lol. Mag ik weer een pietsje vervelend zijn. Ik heb nu eenmaal rondgezworven in gevangenissen. Een veroordeelde moordenaar zit zijn bezoek niet af te wachten in een 'bezoekerskamer'. Achter getralied glas. Hoogstens. Ook zal Mirte niet uit een raam kunnen kijken. Ontsnappingsgevaar. [Mirte schudde langzaam haar hoofd en zweeg.] Staat dit niet haaks op elkaar gezien Adriaans vraag? Zou dit niet 'Mirte knikte .... etc moeten zijn? En is dit het verboden verlangen, te weten die van Adriaan omdat Mirte elders liefde heeft gevonden? Echt met plezier gelezen je stukje Petra.

Hey Petra, Ik weet veel minder van gevangenissen dan Mili blijkbaar. Ik neem het dus allemaal voor logica. Heel leuk vind ik die verwijzing naar Neanderthalers, ik gebruik die overdrijving soms ook wel eens. 'Bij een deel van de mensheid is hun grootste prestatie dat ze rechtop lopen,' voeg ik er dan ook nog graag aan toe. Uiteraard is het een boutade en puur als grap bedoeld he, ik wil niemand stigmatiseren (ook homo's niet). Voor mij is je gevangenisgesprek heel mooi verwoord.

Dag Petra, Erg goede dialoog. Zeer donker, vol frustratie. Ik liep ooit in Norgerhaven rond. Destijds een P.I. in Veenhuizen voor langgestraften (waaronder moordenaars). Ik herken de setting die je beschrijft.

Mooi hoor. Nu maak je alleen de liefde tussen Mirte en Pleun nog onmogelijker. Ik ben het met Mili eens. Erg leuk dat je het zo nuchter beschrijft. Geweldig: “Ja, schat, het is vreselijk allemaal. Voor mij ook. Maar ja, je hebt nu eenmaal Freek en Bert doodgeslagen."- Dat valt niet te ontkennen.” Ik ben benieuwd naar de volgende.

Sluit me bij de rest aan. Heerlijk droogkomisch (hoop dat dat ook de bedoeling is :) )

Sorry, Petra, ik ben niet zo enthousiast dit keer. Los van Mili's scherpe opmerkingen, heeft de dialoog naar mijn gevoel onnatuurlijke trekjes. Wat ik vind wringen in de dialoog is dat je informatie geeft die tussen Mirte en Adriaan, als echtpaar, normaal gesproken bekend is. Dat is onnatuurlijk (al verpak je het slim, dat dan weer wel) en komt op mij over dat je het ze laat zeggen met als enig doel om de lezer te informeren. [Het duurde even voor hij antwoord gaf.] Ik houd gewoonlijk van dit soort tussenzinnen die een natuurlijke vertraging tussen vraag en antwoord brengen. In dit specifieke geval vind ik dat niet logisch, omdat Adriaan deze vraag zou moeten verwachten. Hij weet dat zijn vrouw op bezoek komt en het is een natuurlijke, te verwachten vraag waarover hij zal hebben nagedacht en zijn antwoord klaar zal hebben. Bovendien klinkt zijn antwoord als een spontane. (Die herhaling van haar vraag is ook een soort tijdwin-ding).

@Mili: dank je. Ik dacht dat dat raam wel kon, omdat ik weleens langs de Bijlmerbajes kom en daar zitten ramen in. Worden bezoekers bij levenslang gestraften dan ontvangen in van die kleine kamertjes zonder ramen met ook een bewaker als toezicht? Of Mirte nou moet knikken of haar hoofd schudden, daar ben ik nog niet uit. Leuk dat je het stukje met plezier hebt gelezen. @W.: bedankt. Ik gebruik het woord Neanderthalers ook vaak en dan ben ik me ervan bewust dat ik wel degelijk stigmatiserend bezig ben en dat ik mezelf boven andere mensen verhef. Dat sta ik mezelf zo nu en dan toe. @Woodpecker: het is een compliment, dat je de setting herkent. Ik heb geen ervaring in gevangenissen, maar ik kan me zo voorstellen dat het er ruig aan toe gaat en dat zo'n straf niet het beste in een mens naar boven haalt. @Johanna B.: nou, ik denk dat Mirte toch wel enigszins afstand neemt van Adriaan, nu hij zo verandert. Wellicht werpt die afstand haar nog in de armen van Pleun. Er komt nog een vervolg, uiteraard, en misschien lukt het me daarna om het hele verhaal te schrijven. @Richard: ik had niet echt de bedoeling er een droogkomisch stuk van te maken. Dat vloeide min of meer voort uit de, voor Mirte en Adriaan, ongewone situtatie, waarmee ze moeten zien om te gaan. @Leonardo: bedankt voor je kritische blik. Ik ben het, op dit moment, niet eens met je opmerking over de onnatuurlijke trekjes. Natuurlijk is de informatie die ze uitwisselen bekend, maar mensen hebben de neiging om vaak hetzelfde te zeggen en zich te herhalen, vooral over heftige gebeurtenissen. Bovendien moet je als schrijver de lezer toch érgens informeren. Adriaan zal inderdaad niet te lang wachten met zijn antwoord. Ik hoop dat de mensen die hier nog voorbij komen hun mening willen geven over het onnatuurlijke gehalte van de informatie in de dialoog.

Ik hing even op de "ja, schat .."zin -wist niet of zij hem nou cynisch bedoelde, of gewoon klungelig omdat zij ook niet met de situatie weet om te gaan ... in die zin stoorde hij me in het verhaal; ik kon hem niet goed plaatsen. Verder was voor mij, als totale gevangenisleek, de situatie en het gesrpek geheel geloofwaardig.

Een dialoog in de gevangenis, boeiende entourage. Zet daar een nuchtere vrouw tegenover haar wegwimpelende gevangen genomen man en je hebt een verhaal. Ik denk dat Mirthe met haar gedachte bij Pleun zit en daarom zo nuchter op deze situatie reageert. Voor mij is het noemen van 'ja schat' meer een gewoonte dingetje van Mirthe geworden. Zich niet meer bewust van de inhoud van dit woordje. Prettig leesbaar.

#7 - Ik ben benieuwd wat Henny daarvan zegt.

Heb het gevoel dat hij haar in de greep houd, zij hem eigenlijk niet meer wil.

@ Schrijvengeluk: ja, ik denk ook dat het zo'n woord is dat je ongemerkt gebruikt als je je partner spreekt. @Lucius: ik denk dat je gelijk hebt. Altijd leuk als iemand iets wat je wel hebt bedoeld bij het schrijven ook leest in je verhaal. @Leonardo: ik ben ook benieuwd. Je hebt me toch aan het twijfelen gebracht. Maar ik laat het stukje een paar dagen liggen om er met lezersogen naar te kunnen kijken.

Hoewel ik dit verhaaltje erg grappig vindt, ben ik het in zekere zin wel met Leonardo eens. De dialoog laat goed zien hoe broodnuchter (en sarcastisch) de personages met elkaar praten (vooral zij), maar ik vind ook dat sommige zinnen teveel informatie geven, die normaal in zo'n gesprek niet op die manier gezegd zouden worden. Je dekt dat wel in door te noemen dat het al de zoveelste keer is dat het erover gaat en laat daarmee ook de frustratie van meneer wel zien. Maar bijvoorbeeld: Ja, schat, het is vreselijk allemaal. Voor mij ook. Maar ja, je hebt nu eenmaal Freek en Bert doodgeslagen. Dat valt niet te ontkennen.” Zou in 'werkelijkheid' iets kunnen zijn van: 'maar je hebt het nou eenmaal gedaan'. Verder raakte ik even van slag na 'Het duurde even voor hij antwoord gaf.' Ik dacht even dat zij weer ging praten omdat hij te lang stil was ofzo. En op het eind ben ik erg benieuwd : Hij boog zijn hoofd in haar richting en fluisterde: “Jij blijft me toch wel trouw? Je laat me toch niet in de steek?” Mirte schudde langzaam haar hoofd en zweeg. Schudde ze haar hoofd in reactie op de eerste of de tweede vraag? :D Eigenlijk vind ik het wel mooi dat dat in het midden blijft.

Bedankt, Gaya. Ik heb nog zitten twijfelen over die zin, maar ik vond dat het wel kon. Misschien moet ik, later, nog eens naar dit stukje kijken.

De dialoog is goed. Die Adriaan, zelf niet zo slim en stevig van postuur en dan kritiek heeft op de Neanderthaler. De grote bek die hij verwijt en zelf ook heeft. Ik hoop dat er een spiegel hangt in zijn vertrek en een tegeltje met de spreuk "de pot verwijt de ketel dat die zwart ziet" .

Ik zit na te denken over de zin: 'Het duurde even voor hij antwoord gaf' Ik heb er geen moeite mee. Leonardo heeft een punt... hij kon verwachten dat ze dat ging vragen... maar ik hield eerder rekening met de mogelijkheid dat hij het misschien emotioneel moeilijk had om te antwoorden. Ik kan mij inbeelden dat iemand die een tijdje in de gevangenis zit en helemaal is aangewezen op de maalstroom van zijn eigen gedachten bij het eerste contact of aan het begin van een gesprek, even naar adem moet happen, een krop in de keel heeft of gewoon even twijfelt of hij het gesprek wel wil aangaan. De verbittering en de fataliteit van het antwoord, de verwijtende toon en het misprijzen voor de omgeving met daaronder ook nog het verborgen schuldgevoel... ik voel wel dat het even niet makkelijk voor hem is. De opmerking van Gaya (over de zinnen aan het einde), daar ga ik wel in mee. Ik zou 'je blijft me toch wel trouw' gewoon schrappen, maar dat is een persoonlijk aanvoelen. Ik hoor hem dat ook niet op die manier vragen, eerder zoiets als: 'je laat me toch niet zitten voor een andere vent?' of iets in die zin. 'Je laat me toch niet in de steek?'kan er dan eventueel nog achteraan maar hoeft niet. Maar ik blijf het een goede dialoog vinden en leuk om te lezen hoor!

Ik vind het een leuk verhaaltje, volgens mij komt het trouwens niet goed tussen die twee.... :) Ik blijf ook wat haken op die zin [“Ja, schat, het is vreselijk allemaal. Voor mij ook. Maar ja, je hebt nu eenmaal Freek en Bert doodgeslagen. Dat valt niet te ontkennen.”]. Naar mijn gevoel past die zin niet in een vloeiende dialoog, het is ook een beetje merkwaardig dat ze die twee namen noemt. Ze zal dan eerder iets zeggen van "maar je hebt het wel gedaan" of "maar ze zijn wel dood allebei". Maar ik begrijp dat je ook een verwijzing wilt maken naar de (door hem ontkende maar oh zo duidelijke) homohaat van de man, die blijkbaar de indirecte aanleiding is dat hij daar zit. Dus ik snap dat dat een lastige is.

Ik ken het gevangeniswezen niet. Dus als in het verhaal daarover iets niet klopt, heeft mij dat niet gestoord. De zin “Ja, schat, het is vreselijk allemaal. Voor mij ook. Maar ja, je hebt nu eenmaal Freek en Bert doodgeslagen. Dat valt niet te ontkennen.”, komt op mij heel natuurlijk over, zeker geen infodump. Als het een van de eerste bezoeken is die Mirthe aan Adriaan brengt, lijkt het me heel gewoon dat Mirthe hem op zijn geweeklaag er nog eens aan herinnert waarom hij in de lik zit. Goed verhaal, Petra.

“Ja, schat, het is vreselijk allemaal. Voor mij ook. Maar ja, je hebt nu eenmaal Freek en Bert doodgeslagen. Dat valt niet te ontkennen.” Prachtig, vooral de woorden: 'voor mij ook, ' er onopvallend in verwerkt. Daar gaat een wereld voor me open. Een vrouw die steeds toegeeft: ja schat dit, ja schat dat, maar En dan een voorzichtig protest. Maar ondertussen zijn er die drie woorden: voor mij ook. en ik weet dat ze hem heel wat verwijt. 'Dat zeg je wel bot. Zo ken ik je helemaal niet. Bij Freek en Bert was het echte liefde. Dat Freek jou heeft ontslagen, heeft daar niets mee te maken.” Hier heb ik meer moeite mee. Vooral het 'Zo ken ik je helemaal niet.' Terwijl wij meteen zien: zo kennen wij hem wel. Leuk vind ik dan weer dat Freek hem heeft ontslagen. Maar dit stukje loopt stroef, niet lekker. Ik heb het gevoel dat je hier worstelt met de informatie die je wilt geven en de dialoog. Desondanks, prachtig, er zit zoveel leuks in, zoveel kleine wendingen, mooie details. Heerlijk, maar wat mij betreft: doe iets aan die laatste zin, dat vind ik echt jammer.

@Maddbrug: dank je wel. Ja, Adriaan ontpopt zich als een vervelend, zelfingenomen mannetje. Ik krijg een steeds duidelijker beeld van hem. @W. bedankt voor je reactie. Inderdaad zal Adriaan iets anders zeggen, maar wel zoiets. Mirte gaat daardoor alleen nog maar meer twijfelen. @Fatamorgana: over de zin “Ja, schat, het is vreselijk allemaal. Voor mij ook. Maar ja, je hebt nu eenmaal Freek en Bert doodgeslagen. Dat valt niet te ontkennen.”]. heb ik met Leonardo gesproken en hij vond ook deze zin onnatuurlijk aandoet. Je eigen stukken kun je vaak niet lezen als lezer, tenminste niet direct na het schrijven. Ik begin langzaam in te zien, dat hier iets anders moet staan. Zoals jij al schrijft, zal Mirte vast de namen niet noemen. Wel zal ze hem onder de neus wrijven dat het zijn eigen schuld is dat hij vast zit. Bedankt. @Dos. En jij vindt de zin geen infodump. Misschien maakt het uit in welke context je de tekst als lezer plaatst. Bedankt voor je compliment. @Henny: dank je wel. Grappig dat jij die zin waarin Freek en Bert worden doodgeslagen juist weer wel goed vindt. Het klopt wel dat Mirte's emmertje vol zit. Je man zal ook maar levenslang zitten vanwege een dubbele moord, je gaat dan toch anders tegen hem aankijken. De andere zin Dat zeg je wel bot. Zo ken ik je helemaal niet. Bij Freek en Bert was het echte liefde. Dat Freek jou heeft ontslagen, heeft daar niets mee te maken is, nu ook met mijn ogen, onlogisch. Daar moet ik wat anders op verzinnen. De laatste zin moet ik dan nog maar eens bekijken. Ik denk dat ik ergens de komende dagen het hele stukje opnieuw schrijf.

Ze zal hem op een gegeven moment niet meer trouw zijn. Ik heb het gevoel dat ze nu al op een randje zit. Dit gaat ze niet volhouden.

Dank je, Anne. Ik ben ook bang dat ze binnenkort haar eigen normen terzijde zal leggen.

Arme Mirte, zit ze ook nog eens met een normale man opgescheept. Leuke dialoog, graag gelezen

Dank je, Dana.Ja, het valt allemaal niet mee voor Mirte

Niks meer aan toe te voegen. De Freek-en-Bert-zin vind ik prachtig. En ook het idee dat zijn opsluiting haar vrijheid geeft.

Dank je, Bart. Er valt nog wel wat te sleutelen aan die tekst, maar daarvoor heb ik wat meer woorden nodig. ----- Leuke, uitdagende opdrachten weer van Henny.

Dank je, Bart. Er valt nog wel wat te sleutelen aan die tekst, maar daarvoor heb ik wat meer woorden nodig. ----- Leuke, uitdagende opdrachten weer van Henny.

Heel graag gedaan Petra, het is een genot de uitwerkingen te mogen lezen.