#26 – Verborgen Verlangen/ Altijd weer (2)

Altijd weer (2) 'Vergeeft u mij mijn onbeleefdheid. Wilt u er ook een?' 'Nee. Ik bedoel...nee, dank u.' 'Als u liever een ander merk heeft, u hoeft het maar te zeggen. Dat is zo geregeld.' 'Dank u. Ik rook niet.' 'Wilt u misschien iets te drinken?' 'Water. Graag... alstublieft.' 'Haal een karaf koel water voor meneer Bravo!' 'Si.' 'Het komt eraan.' 'Dank u.' 'Het is niets. Weet u dat het prachtig weer is? Ik vermoed dat in een dorp als het uwe, op een zondag zoals deze, nu iedereen buiten zit. Ze zullen zich afvragen waar u bent, denkt u niet?' 'Misschien wel. Ik ben niet zo belangrijk.' 'Kom, kom. Niet zo bescheiden, dokter Bravo.' 'Ah, gracias adjudante. Schenk een glas in voor meneer.' 'Dank je. Ik roep je wel als ik je nodig heb.' 'Waar was ik? Oh ja, bescheidenheid. In ieder geval zal uw vrouw zich zorgen maken. En uw zoontje. Hoe oud is Miguel nu? Zeven jaar?' 'Bijna.' 'Bijna zeven. Bijna zeven. Weet u? U kunt vanavond weer bij hem zijn. Het is allemaal niet persoonlijk, dat bezweer ik u, maar de kolonel ziet graag resultaten. Als u mij drie namen geeft, of goed, laten we zeggen twee, laat ik u naar huis brengen. Naar uw vrouw en kind. Nou?' 'Sorry, maar zoals ik uw mannen al gezegd heb; ik hou mij niet bezig met politiek.' 'Jammer. Verrekte jammer. Ik ben geen onmens, weet u? Maar ik moet met resultaten komen.' 'Adjudante!' 'Si.' 'Op de lijst! Morgenvroeg.' Vervolg op: http://schrijvenonline.org/forum/themaforums/weke… Maar wel met een ander verborgen verlangen.