#26 verborgen verlangen

Een dialoog in woord en gebaar, nou ja woorden? Mooi herkenbaar neergezet.

Je zou ze wat, die mokkende vrouwen die niet zeggen waar het ze om gaat. Goed stuk, erg realistisch ben ik bang.

Erg komisch weergegeven en voor velen herkenbaar, denk ik. Let even op: Tuurlijk kan als spreektaal wel, maar valt hier buiten de dialoog. Verdorrie = verdorie; weldegelijk = wel degelijk.

Ja, herkenbaar... grinnik... alleen krijg ik die laatste zin gewoonlijk niet over mijn lippen. Mooie invulling van de opdracht! Was je zelf een beetje in die modus als je het schreef? Zo lijkt het wel. :)

schrijvenmaar, ja, dit is heel herkenbaar. Mooi in zijn compactheid.

schattige dialoog tussen een echtpaar. Zo gaat het wel bij veel stellen denk ik. Leuk dat hij zijn best doet om te doorgronden wat haar dwars zit. Overduidelijk een verboden verlangen, maar wat dan? misschien komen we daar achter in de volgende weekopdracht.

Die begindialoog: prachtig, dat zuchten en steunen heb ik zelden zo mooi verwoord gezien. De uitleg in het tussenstukje vind ik jammer en haalt voor mij alle sprankeling weg, absoluut overbodig. Een witregel en dan het laatste stukje dialoog, dat is voldoende. De lezer berijpt ook wel wat de man denkt. Hooguit ene verwijzing, subtiel. Maar zoals gezegd: prachtig!

Ik moet altijd lachen om jouw afkortingen. Ik probeer ze uit en dan raden welke emotie of ongemak er achter schuilt. Net als die krantenlezer weet ik ook niet wat haar nu weer dwarszit. Een vergevorderde zwangerschap misschien? Dan wordt er wel eens gepuft. Graag gelezen, schrijvenmaar.

Dos, denk te weten waar je op doelt :) :)

Die wijn, daar gaat het hem vast mee lukken, geef mij zo'n pientere man. Heerlijk stukje, de vertragende tussenalinea had je wel weg kunnen halen, toch heb ik die ook graag gelezen en stoorde mij allerminst, af en toe mag dat best, wat vertraging

Dank voor alle reacties. @Bart: dank voor je scherpe blik. Van Tuurlijk was ik me welbewust; ik ben er vrij stellig van overtuigd dat men het beste denkt in spreektaal; geschreven personages in elk geval in hun eigen vocabulaire. Voor de andere slordigheden zal ik mij met gepaste mate schamen. En ze aanpassen, bovendien. @Dos en WRynlandt: Zo zijn mijn eigen buien helemaaaaaal niet. En de zwangerschap is pas halverwege. Pffffffff. @Henny: Dank! Je hebt helemaal gelijk. Het is toch vaak eng om niets uit te leggen, zeker wanneer je zo worstelt met de opdracht als ik met deze (ik ben een gelukkig mens, ken geheel geen verboden en eigenlijk ook geen verborgen verlangens). Ik twijfelde of iemand er een verlangen uit zou kunnen halen en bleef het gevoel houden dat ik iets uit te leggen had, maar je hebt gelijk dat zijn gedachten daar eigenlijk weinig aan toevoegen. @Lucius7: Ik weet het ook niet. Maar ik dacht eigenlijk dat deze twee personages een verlangen delen, dat ze behalve voor elkaar vooral voor zichzelf verborgen willen houden - totdat hij uiteindelijk zichzelf overwint.

af en toe mag dat best, wat vertraging

tja, da's ook waar zeker zo 's ochtends jij nog een koffie?

jij nog een koffie?

graag, kan zelf wel wat pepmiddel gebruiken, ben vanmorgen een beetje té traag

mwah te? ik geef me eraan over geloof ik het regent ook te hard maar we dwalen af en er zijn nog zoveel verhalen te lezen

Heerlijk stukje. Er spreekt heel veel liefde uit tussen deze twee mensen. En dat met zo weinig woorden!

Het einde belooft een nieuw begin?

Lijkt mij ook herkenbaar. Vond je eerste alinea erg grappig. Ben wel benieuwd wat haar nu zo liet zuchten.

@fatamorgana, liefde! ja inderdaad, dat is het! Zo verbonden en verweven met elkaar, dat ze elkaars taal spreken.

Wat een leuke invulling! Dat zuchten en kreunen werkt goed in de dialoog. :) Jammer dat voor mij het verboden verlangen niet duidelijk is. Ik houd er niet van om in het ongewisse te blijven, ik wil graag meer duidelijkheid. Maar dat is persoonlijk. Ik denk graag in beelden en moet daarom kwijt dat de vorm van jouw verhaal niet aantrekkelijk was voor mij om te gaan lezen. Het grote blok tekst na de dialoog blokkeerde letterlijk. Maar ik lees jouw stukjes graag en heb mezelf er graag overheen gezet! :p

Dank je, Marietje, dan zal ik volgende keer speciaal voor jou proberen er mooie kleine stukjes van te maken. Of het duidelijker wordt weet ik niet; dat hele verboden-verlang-gebeuren is mij zo wazig ... En in dit geval wil ik voor de volledigheid wel verklappen dat wat mij betreft het verlangen niet zozeer in de dialoog besproken wordt, als wel in de dialoog bevangen ligt; nl het verlangen naar elkaar. (ik had de opdracht dan ook als 'verborgen' ipv 'verboden' gelezen en volgens mij verbergen deze twee hun verlangen (weer) nader tot elkaar te komen onder een dikke laag sleur en gewoonte.)

Helemaal gemist. Ik had op een of andere rare manier nog niet gereageerd op jouw dialoog. Ik lees een gesprek tussen twee mensen die elkaar door en door kennen. Zij gedraagt zich heel vrouwelijk. Hij geeft op het einde de oplossing (mannelijk). Ze houden van elkaar. Maar misschien zitten ze ook wel een beetje opgesloten in de sleur van alledag. Graag gelezen weer.