#25 - Leegte

Mijn hoofd rust op zijn borst. Het duurde lang, maar zijn hartslag ligt weer onder de honderd slagen per minuut. Zijn ademhaling is diep en regelmatig. Hij is tevreden. Voldaan. Zijn lijf drukt loom ontspannen in het matras. Eindeloos streelt zijn hand mijn rug. Het tedere gebaar schijnt rechtstreeks uit zijn hart te komen. Zijn geest lijkt er niets mee van doen te hebben. We beminden elkaar. De hartstocht was overweldigend, een tsunami van lust. Geen tijd voor trage strelingen of verkennende kussen. We wilden elkaar bezitten. Elke vezel van ons lijf hunkerde naar de ander. Rauwe, meeslepende passie maakte ons wilsonbekwaam. Geen van ons twee in staat de gevolgen te overzien. Onze lijven regeerden. Geen andere optie dan gehoorzamen aan het verlangen. Hoe zoet zo te rusten op zijn borst. Zijn lippen kozen mijn haren. Ik wil hem zeggen hoeveel ik van hem houd, maar mijn stem weigert dienst. Mijn zachte, volmaakt bevredigde lijf rustend tegen het zijne moet voldoende zijn. De tijd verstrijkt. Mijn hart vol warmte. Hij praat, ik luister, drijf weg op de klank van zijn stem. Ik strek mijn arm. Ik wil hem strelen, kussen. Hem laten weten hoezeer mijn hart van liefde overstroomt. Niets. Leegte. Als ik mijn ogen open, is mijn bed koud en leeg. Mijn wangen nat van tranen.