gevoelens overbrengen

Jij? Geen gevoelens kunnen overbrengen? Nu klink je toch behoorlijk gefrustreerd ! Dus, goed gelukt dacht ik zo ! Toch? Moeilijk om te reageren hierop. We zouden meer hebben aan een voorbeeldje. Een stukje verhaal misschien? Zet het hieronder eens en dan kijken we wat eraan schort. En misschien ben je er te gefocuust op. Soms is een beknopte gevoelsomschrijving genoeg. Soms moet je al helemaal niet beschriven wat je personage voelt maar wordt dat duidelijk door de manier waarop hij reageert op de trigger. Je kunt het ook verbrodden door te overdrijven.

Helemaal met Cheops eens. Bovendien is juist door enige afstand, de emotie (soms?) nog schrijnender en beter (in)voelbaar. Als je wilt, een voorbeeldje zou ik ook prettig vinden.

Hoi Forever, al zeg ik het zelf, ik ben erg goed in gevoelens, stuur me een stukje op, dan zal ik bekijken wat er niet gevoelig aan is, Ik zal, als het nodig is, wat dingetjes aanpassen. Dan kun jij bekijken of je er iets aan hebt of niet. p.morsman@wanadoo.nl Petra.

je maakt me nieuwsgierig naar je werk Pehamo. :) Toon je ons eens een voorbeeldje van expressie? ;)

Laat eens een stukje zien, Forever_nobody. Dat maakt het vast duidelijker wat er mist. Jouw naam is trouwens niet echt afstandelijk, dat kan je dan weer wel ;) dus misschien ben je beter dan je denkt.

Gevoelens overbrengen in woorden op papier is ook erg moeilijk. Ik worstel er zelf ook mee. Meestal probeer ik af te wisselen. - Soms alleen door een reactie of een handeling te tonen op de trigger (zoals Cheops al zei). "Hij schopte tegen de boom." "Ze dreef haar nagels in haar handpalm'." - Soms door een uitgebreide beschrijving van binnenuit. - Soms toch gewoon door het rechtstreekse woord maar te geven (maar dat wel zo weinig mogelijk). "Ze lachte beduusd." "Kwaad keerde hij zich om." - Soms door gewoon maar geen gevoelens te beschrijven bij iets wat gebeurt. Je moet er wel mee oppassen dat je niet overdrijft, denk ik.

Ariadne, daar zeg je iets waars. En iets moois :)

dank je, Aart. Bist een laaiverd. :)

Ariadne : Precies wat ik bedoelde. Soms zegt 1 woord al genoeg hoe een personage zich voelt.

Precies, Cheops. We zijn het eens! Wat ik nog extra wilde zeggen, is dat voor mij vooral de afwisseling in manieren goed werkt. Ik heb bijvoorbeeld een scene die een soort breekpunt is voor mijn hoofdpersonage. Dan barst hij zo ongeveer uit elkaar. In zo'n kernscene beschrijf ik de gevoelens dan zo uitgebreid mogelijk. Maar verder doe ik het dus bescheidener.

Om voorbeelden te geven: Prompt raak ik uit balans, land op de verkeerde voet, wankel en vecht om evenwicht. Ik zet af voor de volgende sprong en wentel om mijn as, scheef als een aangeschoten duif. Dan kom ik struikelend neer. Mislukt. Voor de zoveelste keer. ‘Godenzijverdoemd!’ De vloek ontsnapt over mijn lippen. Langs de berghellingen kaatst hij terug naar mijn oren. ===== ‘Vanmiddag in de bergen dacht ik opeens aan oom Ardan,’ begin ik. Ik knipper met mijn ogen. ‘Ik zag zijn gezicht voor me. Zonder het litteken. Dat is toch die dag gebeurd, ... toen hij moest vluchten?’ Schuw kijk ik op. Mijn moeder heeft zich abrupt naar het raam gekeerd. Ik kan haar gezicht niet zien in de vallende duisternis. De dagelijkse zomerschaal met granaatappelpitten staat vergeten op tafel. Op de vloer laat Eysan haar houtblokken en lapjes stof stilletjes liggen. Haar gezichtje verkreukelt tot een zorgelijk propje en ze kijkt omhoog, naar mij, haar grote broer, alsof ze aanvoelt dat hij iets moeilijks vraagt. ==== Ik haal mijn schouders op. Altijd hetzelfde. enzovoort

Ik denk dat dit over ieder verhaal en schrijver opgaat. Teneinde eentonigheid uit te sluiten

forever_nobody, ben je er nog? Kun je iets met iets met onze opmerkingen en voorbeelden? Ik denk dat het belangrijkste is dat je probeert om in de huid van je personages te kruipen, dwz jezelf die situatie laten beleven in je geest en dan kijken wat dat bij jou aan reacties oproept. Wat gebeurt er met jou? Beschrijf dat en probeer vervolgens dat stilistisch te bewerken. Ik leer in elk geval weer van dit topic. :) Vooral hoe moeilijk schrijven is.... :( Maar ook hoe spannend!

Ach Ariadne, wat is moeilijk? We mogen denk ik ook niet teveel stilstaan bij de theorie van het schrijven. Veel van alle theorie stelt zichzelf automatisch in werking wanneer we het schrijven aanvatten.

Ik wil eerst even iedereen bedanken die zo lief is geweest te reageren op mijn oproep/vraag. Sorry dat ik nu pas antwoord, maar ik was enkele dagen niet thuis en had dus geen computer tot mijn beschikking. Het is erg aardig wat je aanbiedt, Pehamo, maar - en dit geldt ook voor de rest - ik vind het moeilijk en niet echt aangenaam om mijn voortbrengels door iemand te laten lezen (zelfs door mijn zus die eveneens schrijft). Ook omdat het fantasy is, wat toch niet iedereen graag heeft, zie mijn moeder. Geen echt goed startpunt als schrijfster hé, maar ik ben nog jong. Misschien dat de jaren daar iets aan doen. Jullie reacties helpen me in ieder geval al beseffen dat het niet altijd veel hoeft te zijn om iets duidelijk te maken - ik had het moeten weten; ze zeggen niet voor niets: 'less is more' - en ik vond het leuk om te lezen dat ik (blijkbaar onbewust) toch enige emotie overbreng.

Ook omgevingsbeschrijving valt niet te onderschatten. Een personage lijkt op een druilerige avond met een bedelaar en twee duiven vanzelf minder opgewekt dan onder een blakend zonnetje, tussen dito kinderen. Reve is daar trouwens meesterlijk in. De omgeving reflecteert exact de gevoelens van de personages, of hun apathie natuurlijk.

Dat van die omgevingsbeschrijving zal ik zeker in mijn achterhoofd houden, maar dat zal ook niet meevallen. Standaarduitdrukkingen en slechts een klein beetje originaliteit zijn al wat ik produceer, al gaat het beter dan enkele jaren geleden. Toen zat ik echt nog in de prehistorie qua schrijven. Ik vraag me eigenlijk af of ik daar wel uit geklommen ben...moeilijk te beoordelen. Toch bedankt!

Nou Forever, aan je laatste reactie te lezen ben jij duidelijk niet meer in de prehistorie, wat heet. Die laatste uitdrukking nu hier toepassen is al orgineel.

Hey zusje;) ze is helemaal niet slecht, zelfs veel beter met het spelen van taal dan ikzelf. Maar persoonlijk denk ik dat je inderdaad meer hebt aan echt gerichte commentaar/advies die je krijgt wanneer anderen het lezen. anders blijven het eerder algemene opmerkingen, die niet 'diep' genoeg gaan. Ik leer er echt uit door je mijn teksten te laten lezen, zusje. Plaats anders eens een stukje!

Dankje Jacqueline voor je opmerking. Helen (de persoon in kwestie weet wel wie ik bedoel en misschien enkele anderen ook) ik weet dat het begrip je onbekend is, maar er bestaat rechtstreekse communicatie. Natuurlijk is het erg moeilijk als je vijf minuten moet wachten, maar met veel oefenen en nog meer geduld lukt het je wel. sterkte!

De omgeving kleuren (het stralende zonnetje, of die schroeiende, felle zon) werkt ontzettend goed om emoties over te brengen, helemaal mee eens! Ik denk dat de truc vooral in de beschrijvingen zit. Rauwe zinnen, zonder verbloemende beschrijvingen, kan een situatie een stuk harder maken. Bij woede werkt dat vooral - alles moet kort. Maar het is vooral de woordkeuze die veel kan doen, iets wat ik hierboven nog niet gezien heb in de opsommingen. Als een personage lacht, kan dat een (breede/grote) glimlach, schaterlach, zure grijns, tandenloos of iets anders zijn dat al iets positiefs of nagatiefs in zich heeft. Ik heb veel problemen hiermee gehad met mijn personage, die allemaal even oppervlakkig waren. Je moet gewoon veel dialogen gaan schrijven en deze technieken uit proberen. Combinaties maken, herschrijven, vergelijken en na verloop van tijd gaat het allemaal een stuk beter. Succes!

Ik zal mijn best doen. Als iemand anders een gelijkaardig probleem heeft weten op te lossen, is er misschien nog wel wat hoop voor mij. Herschrijven is mij zeker niet onbekend: ik doe bijna niets anders.

Ik heb nog een tip: het is belangrijk hoe de persoon over wie geschreven wordt dingen waarneemt. De omgeving is wel heel belangrijk, maar ook wat de persoon van de omgeving vindt. Vergelijk: Ik zat op mijn balkon. Terwijl ik mijn boek las, speelden de zonnestralen met mijn haren en kwetterden vogeltjes vrolijk in het fonteintje van de benedenburen. Ik zat op mijn balkon. De zon verblindde mijn ogen, waardoor ik mijn boek nauwelijks kon lezen. In het fonteintje van de benedenburen maakten een paar vogeltjes een hoop lawaai tijdens het badderen, wat me ook niet hielp bij mijn concentratie. Je kunt de gedachten van de hoofdpersoon ook iets explicieter schrijven, bijvoorbeeld: Wat hadden die vogels te kwetteren!

Een goed voorbeeld, Trenke, het is zeker waar wat je zegt over observatie, maar: "Terwijl ik mijn boek las, speelden de zonnestralen met mijn haren" Hoe kan die 'ik' dat waarnemen? Of is deze zin bedoeld als voorbeeld om te laten zien hoe het nu juist niet moet?

Een goed voorbeeld, Trenke, het is zeker waar wat je zegt over observatie, maar: "Terwijl ik mijn boek las, speelden de zonnestralen met mijn haren" Hoe kan die 'ik' dat waarnemen? Of is deze zin bedoeld als voorbeeld om te laten zien hoe het nu juist niet moet?

Woehaa! Goed opgemerkt, marriejeanne! Gewoon te snel zomaar een voorbeeldje getypt. :lol: Had ik de voorbeelden maar in de hij-vorm moeten zetten. :P Alternatief: 'Terwijl ik mijn boek las, voelde ik de zon mijn hoofdhuid verwarmen.' Of zoiets. :)

Inlevingsvermogen.. maar goed, als je die niet hebt, kun je die vrij lastig ontwikkelen