Geen afbeelding
sammeke

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #24 – Opvuldialoog: de oude vriend

 1 oktober 2014 - 12:55
Ik ben wat in stad aan het wandelen. Plots kom ik daar een oude schoolvriend tegen. ‘Hé, wat leuk dat ik je hier tref,’ zeg ik tegen. Hij verschiet omdat hij me eerst niet herkent. ‘Inderdaad. Bijzonder,’ Hij lijkt gehaast te zijn, maar ik wil hem toch even spreken. Het is zo lang geleden! ‘Tijd niet gesproken. Hoe is het ermee?’ Hij negeert de vraag en wilt doorgaan. Ik hou hem tegen door mij arm voor hem te houden. Wat scheelt er toch met hem? ‘Ik moet helaas weg,’ Ik geloof hem niet echt. Hij geeft mij eerder de indruk dat hij iets tegen mij heeft. Maar ik kan me niet herinneren ooit ruzie met hem gehad te hebben. Maar ik kan hem natuurlijk niet dwingen om met mij te praten, dus blijf ik vriendelijk en doe alsof ik niet door heb dat hij mij niet wilt spreken. ‘Wat jammer! Ik had graag nog even bijgekletst,’ ‘Lijkt me leuk! Ik bel je wel,’ Ow, hij wilt me nog bellen. Daar verschiet ik van. Zou hij dan echt gewoon dringend wegmoeten? Ach, ik wacht gewoon af. Ik zie wel of hij me nog wilt spreken.

Geen afbeelding
Angelieke Uittenbogaard

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 oktober 2014 - 13:38
Een verhaaltje uit het dagelijks leven. Kan iedereen overkomen. Let op je spelling en taalgebruik. Ik denk dat je uit Brabant e.o. komt, klopt dat? Probeer in je verhaal te voorkomen dat je woorden gebruikt die "verklappen" waar je vandaan komt. De zinnen van de opdracht heb je prima verwerkt mijns inziens.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 oktober 2014 - 13:42
Sammeke, je hebt wat gesmokkeld met de opdracht en een dialooglabel gebruikt :). Inbedden in een coherent verhaal is goed gelukt. Wat ik jammer vind is dat je personages voor mij niet tot leven komen. Ik krijg er geen beeld bij.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 oktober 2014 - 22:41
Ik ben het enigszins eens met Leonardo. De personages komen niet tot leven. Wel vind ik het een voorstelbaar verhaal. Typisch zo'n ongemakkelijke situatie waar (bijna) iedereen af en toe in verzeild raakt. Misschien een rare vraag. Kom je uit Brabant? Ik vind het opvallend uitgedrukt: Hij verschiet en op het einde van het verhaal verschiet HP. Ik zou bijvoorbeeld schrijven dat hij van kleur verschiet. (dit bedoel ik niet negatief, gewoon nieuwsgierigheid)

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 oktober 2014 - 19:02
Je hebt goed gebruikt gemaakt van gedachten bij de hoofdpersoon, maar ik had graag meer geweten van de context, de omgeving, wat ze daar deed. Dat soort dingen. Toevoeging van details over de omgeving kan helpen om jouw verhaal tot leven te laten komen. Wel goed was de arm om hem heen, dat zag ik voor me.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 oktober 2014 - 16:55
Ik zou inderdaad ook graag wat meer context willen hebben. Ben ook erg benieuwd waarom hij zo raar deed. En kijk even naar je spelling, daar wordt het alleen maar beter van! :)

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 oktober 2014 - 17:19
sammeke, Ik kom niet in je verhaal - te slordig. lees je zinnen nog eens na: bijvoorbeeld
Plots kom ik daar een oude schoolvriend tegen. ‘Hé, wat leuk dat ik je hier tref,’ zeg ik tegen.
loopt echt niet.

Geen afbeelding
sammeke

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 oktober 2014 - 12:28
Ja, ik krijg wel vaker commentaar op mijn spelling. Het zal een eeuwig zwak punt zijn denk ik. Ik ben wel blij dat het een herkenbare situatie is. Ik ben van mening dat een verhaal altijd start met iets heel herkenbaar. Maar hoe kan ik de personages tot leven wekken? en oja, ik ben van belgisch Limburg...

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 oktober 2014 - 19:58
Maar hoe kan ik de personages tot leven wekken?
We weten nu van helemaal niets. Waar is je HP om mee te beginnen. Je schrijft dat hij in de stad wandelt. Is het er druk? Of is het er rustig? Dat kan van groot belang zijn. In een drukke stad zie je iemand sneller over het hoofd, dan in een rustige stad. Daarnaast zou ik graag willen weten wat je HP voelt bij zijn oude schoolvriend. Wat is zijn verleden met hem? Het enige wat ik weet is dat ze schoolvrienden waren, en dat ze vroeger nooit ruzie hebben gehad. Waarom wil de oude schoolvriend dan niet met de HP praten? Ik denk dat je het een stuk interessanter kunt maken wanneer je van perspectief wisselt. Schrijf dit stukje vanuit de oude schoolvriend. Dan kun je ook de reden vertellen waarom je de HP niet wilt zien. Ook zal het helpen om een zin niet al te vaak met 'maar' te beginnen. Zo krijg je veel meer vaart in je verhaal en je zult zien dat de personages dan beter uit de verf komen ;).

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 oktober 2014 - 21:36
In aanvulling op Anne: door de personages te leren "kennen" gaan ze ook anders praten in het hoofd van de lezer. Uiterlijke beschrijvingen zijn in dat verband niet het meest effectief, maar door te laten zien hoe het personage reageert op anderen. Als je iemand als timide hebt neergezet, dan klinkt "Wat moet ik daar op zeggen?" heel anders dan iemand als die je als agressief hebt omschreven hetzelfde zegt. Natuurlijk kun je zeggen: "Wat moet ik daar op zeggen?" zei ze met een benepen stemmetje. "Wat moet ik daar op zeggen?" zei hij met zijn kin agressief naar voren gestoken. Maar dat is lezersinstructie als die verder geen context heeft. De lezer moet het maar van de schrijver aannemen. Het geeft ook geen overtuigend beeld van het personage. Dit uitgangspunt was een belangrijk doel van deze weekopdracht. Door sfeer, context en lichaamstaal kun je de dialoog "kleuren". We kunnen dit stellen, maar veel nutiiger/leerzamer is dit uit te proberen en te ondervinden.