Flashback uitschrijven

Je weet niet wat je schrijft, of weet je niet wat je wilt gaan schrijven?

Als je vanuit het ik-perspectief schrijft, moet je dat consistent doen door het hele boek.

Noname, Je perspectief is dus 1e persoon (ik) prima. In het heden (ik als belever): Het heeft vannacht gesneeuwd, ik glibber over het tuinpad en durf niet op mijn fiets te stappen. In het verleden (ik als verteller):Ik weet nog dat het gesneeuwd had en ik niet op mijn fiets durfde te stappen. Noot: voor een goed voorbeeld van een roman met een ik als belever en verteller (dus heden en verleden) raad ik je een 'Nagelaten bekentenis' aan. (Marcellus Emants)

Het is lastig uit te leggen wat ik precies bedoel, Diana en Leonardo. Ik schrijf een verhaal dat zich afspeelt in een wereld, Paradise. De hoofdpersoon heeft voordat ze in Paradise kwam ook in een andere wereld geleefd. Uiteindelijk herinnert ze wat ze in de andere wereld beleeft heeft. Ik weet nu dus niet of ik het zo zal schrijven dat de hoofdpersoon ziet wat er gebeurt is in haar andere leven, dat ze een toeschouwer is, of dat ze het zelf allemaal opnieuw meemaakt. @janpmeyers, bedankt voor je tip. Groeten Noname

Ah, okay, nu snap ik je denk ik wat beter. De keus van perspectief is helemaal aan jou. Om de keus te maken, heb je inzicht nodig in wat verschillende perspectieven voor effect hebben. Eén optie is inderdaad om die stukken, die dus feitelijk in het verleden spelen, te beschrijven alsof de ik-persoon ze Hier en Nu meemaakt. (JPMeijers eerste optie.) Het eerste effect dat ik kan bedenken is dat het verhaal een tijdsprong zal maken. De lezer wordt het verleden ingetrokken, weg van de hoofdpersoon in het heden. Je zult dan een manier moeten vinden om dat aan de lezer duidelijk te maken, anders raakt die verward en dat is vervelend. Maar belangrijker nog: je zult er extra op moeten letten dat je de flashback-stukjes interessant en meeslepend maakt. Grote tijdsprongen zijn namelijk altijd even slikken voor een lezer. Ga maar na: als jij een boek leest en de verhaallijn is spannend en je wil weten wat er daarna gebeurt... en de schrijver dan opeens over iets heel anders begint, lang lang geleden... dat is altijd even een koude douche, voor een lezer. Dat is trouwens een algemeen probleem met flashbacks, voor welk perspectief je ook kiest. Dus houd dat in je achterhoofd. Een andere optie is dus dat je het in de derde persoon schrijft: 'ze liep', in plaats van 'ik liep' (dat is toch wat je bedoelt met 'dat ze erbij is en ernaar kijkt'?). Een voordeel zal zijn dat het meteen duidelijk is dat ze terugkijkt op haar oude leven. Ik denk echter dat dit niet de meest voor de hand liggende optie is. Als je het hele verhaal in de ik-vorm schrijft, zal het vreemd en opvallend zijn wanneer je daar opeens van afwijkt. Een andere manier om toch de ik-persoon te laten kijken, in plaats van zelf te beleven, is JP's tweede optie. Met dit perspectief zal het moeilijker zijn om de lezer echt in het verhaal te trekken, omdat het afstandelijker is. Het hangt er ook vanaf hoe lang je flashbacks zijn. Als ze erg kort zijn, zal de laatste optie niet zo'n probleem zijn, maar als het hele scènes worden, zal het voor een lezer waarschijnlijk interessanter zijn om de tijdsprong te maken zodat ze door de ogen van de ik-persoon kunnen meebeleven. Misschien helpt het als je één flashback uitdenkt en die op verschillende manieren probeert uit te schrijven. Dan kun je daarna vergelijken en wordt het je misschien duidelijker wat beter werkt voor jouw verhaal.

Oke, heel erg bedankt Diana. Ik zal zeker wat met de tips van Janp en die van jou gaan doen. Ik denk dat ik de flashback ga schrijven dat de hp het allemaal opnieuw meemaakt. Zoals je ook al zei, Diana, dan is de overgang van heden naar flashback voor de lezer iets makkelijker ;)

Noname111, De inhoud van je verhaal doet me denken uit sommige stukken van het boek Imagica, van Clive Barker. Misschien een tip om te lezen als inspiratie bron. Het is een lange zit, maar het is het waard. Succes met schrijven!