Schrijven/typen

Voor mij werkt het een beetje als voor Anne, zij het dat ik net als Anaïd in nood alle beschrijfbare oppervlakten volklad met ideeën. Tot ongeveer drie jaar geleden schreef ik eerste versies het liefst in een dik zwart notitieboekje met flexibele kaft; tegenwoordig merk ik dat ik steeds minder in dat boekje doe. Ergens jammer, want oude, doorgestreepte ideeën evolueerden wel eens tot nieuwe verhalen.

Ik schrijf precies zoals Anne, typend. Het verschil tussen laptop en mobiel typen is dat ik op mobiel typ met mijn duimen, op de lap met mijn vingers. Ik typ trouwens niet noodzakelijk snel, omdat ik bedenk terwijl ik typ. Het verhaal formuleer ik zin voor zin in mijn hoofd en tegelijkertijd op het scherm. Schrijven met een pen, pff, dat doe ik soms weken, maanden niet. Zo tijdrovend. Zelfs boodschappenlijstjes typ ik in notitie op mijn mobiel.

ik heb net een artikeltje gelezen over het nut van schrijven in verband met je geheugen. Wat je typt onthoudt je minder goed. Ik ervaar dat net zo als anaid, wat ik schrijf hoef ik vaak niet te herlezen, het zit in mijn hoofd. In de computer moet ik toch meer schrijfsels opnieuw doornemen. ik denk dat het ook een generatie verschil is. Ik ben niet opgegroeid met de computer, het is geen verlengstuk van mij geworden. Mijn handschrift is te veel met mij verbonden, net zo als een verhaal van mij. Bij het schrijven kan ik echt genieten van het schrijven opzich, de beweging en mijn handschrift, ook mijn hanepoten vind ik wel grappig. Mijn handschrift zegt iets over mijn persoon, is meegegroeid met mij. Als kind zat ik te experimenteren met de vorm van mijn letters. Ik heb heel wat handschriften ontworpen totdat ik daar het nut niet meer van in zag en mijn handschrift nam zoals het was. Maar typen geeft de kik van het gedrukt zien staan, zo netjes. Voor mij is de computer nog steeds een technisch wonder, dat zeker zijn voordelen heeft.

In feite had ik een heel bijzonder en creatief handschrift. Sinds ik schrijf ging het bergafwaarts. Soms vraag ik mezelf ook af wat ik er heb neer gekwakt. Als ik het niet meer kan ontwarren, bedenk ik iets anders. In middels heb ik 140 blz. in mijn schrijfmappen geschreven. Tot nu toe staan er 30 op de pc. Nu de rest nog. Pff. Schrijven is lijden maar ook genieten.

ik heb net een artikeltje gelezen over het nut van schrijven in verband met je geheugen. Wat je typt onthoudt je minder goed.

Dat artikel heb ik ook gelezen, alleen ervaar ik dat anders. Ik kan een tekst die ik heb getypt vaak letterlijk een paar dagen later nog een keer typen. (Niet dat ik daar veel aan heb natuurlijk...) Overigens typ ik de meeste verhalen direct op mijn laptop. Omdat ik blind typ en vrij snel, gaat dat even rap als met de hand. Daarentegen wil ik nog wel eens naar pen en papier grijpen als ik vastloop in mijn verhaal. Ik heb op die manier al heel wat keren een schrijfimpasse kunnen doorbreken. En aantekeningen maak ik ook meestal op het eerste het beste stukje papier dat ik tegenkom.