Schrijfopdracht #22 rode jurk

Een romance tussen neef en nicht, ja dat is even slikken voor de familie. Ik begreep niet helemaal wat die step op de stoep deed, wil je daarmee de link naar de kinderen leggen? Voor mij was het zonder die step ook duidelijk dat het om de zelfde personen ging. Ik denk dat een jongen van twaalf niet meer broekje zegt maar broek.

Hey 'schrijvengeluk' Ik heb 'broekje' even vervangen door 'short' omdat het inderdaad niet duidelijk was, maar voor mij gaat het over een short. Wat die laatste zin betreft. Die is misschien overbodig. Ik had helemaal niet de bedoeling om daarmee duidelijk te maken dat het om de kinderen ging want dat begrijpt de lezer inderdaad wel. Ik had eerder de bedoeling om de verstandhouding tussen die twee personen te laten zien en dan heel specifiek dat ook Sonja samen met hem dat banale voorval koesterde, maar blijkbaar komt dat niet tot zijn recht en dan zou ik die laatste zin inderdaad beter schrappen en het einde open laten.

Welke beslissing werd te duur betaald? De beslissing om haar niet nog een keer te duwen? Dat had toch geen invloed gehad op het verloop?

Hallo Bartsnel, Als je een zin moet uitleggen is het natuurlijk niet goed. Maar dit was mijn gedachte: Hij betaalde zijn weigering om nogmaals te duwen 'erg duur' omdat hij er later de kans niet meer toe kreeg (zij werd weggestuurd). Maar ik begrijp dat dit niet duidelijk was, door de constructie van de zin, dus heb ik het alsnog geschrapt.

maar daarmee heb je wel het verplichte 'te duur' geschrapt ... Leuk verhaal; de jeugdscene goed neergezet en het geheel leest lekker weg. Alleen de laatste dialoog komt op mij wat gezocht over. En de chronolgie in tas pakken en weggestuurd worden is wat eigenaardig, als ik toch kritisch ga doen.

Hey, bedankt voor de reactie. Ik heb de conversatie wat aangepast. Het verplichte "te duur" komt hierin terug door: "veel te dure zijde". Ik hoop dat ik er zo mee weg kom? ;) Ik hoop ook dat de dialoog aan het einde nu iets minder gezocht lijkt. De chronologie "tas nemen" en "weggestuurd worden" heb ik iets aangepast door de zin te onderbreken waardoor "weggestuurd" een soort toevoeging wordt die verduidelijkt waarom ze haar tas neemt. Ik hoop althans dat mijn aanpassingen, verbeteringen zijn. grts

Hoewel de relatie tussen HP en Sonja een beetje dubieus is, spreekt het verhaal mij wel aan. Alle verbeterpunten zijn, denk ik, al genoemd hierboven. Ik ben benieuwd naar een volgenden inzending. Dus tot lees.

Hallo Johanna B, Het dubieuze van de situatie maakt het een beetje ongemakkelijk. Dat is ook de bedoeling. De HP heeft in zijn jeugd maar één meisje dat benaderbaar is.... zijn nichtje. Later blijft zij betekenis voor hem hebben, precies omwille van die jeugdherinnering. Maar is er buiten die dans verder iets gebeurt tussen hen? ;) Bedankt voor je reactie hoor.

Mijn dirty mind ging meteen aan. Er was geen andere conclusie meer mogelijk :)

Hai, het eerste stuk over de jeugdherinnering sprak me aan. De aantrekking gecombineerd met kinderlijke onschuld. Mooi, rustig beschreven. De overgang van het eerste stukje, naar dat ze weggaat vind ik groot. Graag had ik wat meer willen lezen over die avond. Ook hoe ze weg is gegaan, met welke uitdrukking op haar gezicht of wat het bij hem deed? Waarom die schaterlach? Dat is mij niet helemaal duidelijk, ook niet wie er schaterlacht.

Hey Shell, De overgang naar de avond dat ze vertrekt kan dan wel abrupt overkomen maar ik heb nu eenmaal niet veel woorden tot mijn beschikking. Ik kan dus niet gaan uitwijden. Toch is de lezer een beetje voorbereid.. in de vorige zin zeg ik "het kwam er niet meer van". Hij kreeg dus geen kans meer om haar te duwen... precies omdat ze werd weggestuurd. Het feit dat ze werd weggestuurd is hier dus alleen maar een uitleg waarom hij geen tweede kans meer kreeg. Was dat leuk? Ik denk het niet, maar dat kan je volgens mij ook vermoeden zonder dat ik het schrijf. Maar je hebt gelijk hoor, als ik geen limiet van woorden had dan had ik er waarschijnlijk nog wat aan toegevoegd. De schaterlach? Okee, het is inderdaad niet duidelijk. Lacht zij, of hij, of allebei? En waarom lachen zij... omdat het helemaal niet kan dat ze die jurk uit de kringloopwinkel heeft? Of lijkt de jurk alleen maar duur? De schaterlach is bedoeld als open einde. Hij mag vragen oproepen, geen probleem. Vul zelf maar in... waarmee ik niet gezegd wil hebben dat het absoluut een mooie afsluiter is. Bedankt voor je reactie hoor. Ik denk er verder over na.

De verplichte woorden er keurig in verwerkt. Het is mij niet helemaal duidelijk wat jij precies wilt vertellen met dit verhaal. De HP heeft een positieve eerste ervaring met het aanraken van een meisje op jonge (9?) leeftijd. Het is zijn nichtje dus verboden. Op latere leeftijd, als hij haar weer ziet, denkt hij hieraan terug alsof hij in die tussentijd nooit meer zo'n prettig gevoel heeft ervaren met andere meisjes? Ik kan niet ontdekken in welke herinnering van vroeger de twee elkaar weer teugvinden. Ik zie het (geheimzinnige) verband niet dat ze duidelijk delen tussen vroeger en nu. De eerste zin is zo zwaar aangezet dat ik meteen begreep dat Sonja voor hem heel bijzonder moet zijn. Een intrigerend stukje!

Hey Marietje, Bedankt voor de reactie. Ik heb het verhaal bewust zo geschreven dat er veel ruimte voor interpretatie is. De lezer kan zelf gaan invullen denk ik. Wat mij betreft mag alles niet al te duidelijk verteld worden. Ik vind het prettig als de lezer ook nog wat werk te doen heeft en ik merk dat iedereen de leegtes opvult volgens zijn eigen persoonlijkheid en visie, en dat is leuk denk ik. Als je toch wil weten wat ik met het verhaal precies bedoelde: Eigenlijk is het vrij eenvoudig. Het nichtje van de HP kwam vroeger bij hem op vakantie. Hij is nog heel jong, heeft geen ervaring met meisjes en hij wordt verliefd op zijn nichtje, zij is op dat moment het enige meisje dat voor hem echt bereikbaar is, maar zij is gelijk ook verboden natuurlijk, trouwens ze zijn veel te jong. Als het dreigt mis te lopen wordt zij bovendien weggestuurd. Later ziet hij haar lange tijd niet meer, maar tijdens een familiefeest (of wat dan ook... ik had zelfs zijn eigen huwelijksfeest in gedachten) danst hij met haar. Ze blijft heel bijzonder voor hem, net omwille van de herinneringen aan die mooie vakanties en zijn eerste liefde, maar natuurlijk blijft ze ook nog steeds onbereikbaar, maar ze delen samen nog wel iets, het is onschuldig en tegelijk ook niet. Misschien heeft ze zich wel speciaal voor hem opgedirkt met een mooie rode jurk maar ze is verlegen als hij daarnaar vraagt, dus lacht ze zijn vraag een beetje weg en wil doen geloven dat het helemaal geen dure jurk is, hij komt immers van de kringloopwinkel. Nu heb ik het verhaal wel helemaal ontdaan van zijn geheimzinnigheid he. Ik zou het voor de lezer nooit uitleggen maar op dit forum is het misschien toch nuttig om het wel te doen. En bovendien... als de limiet van woorden er niet was geweest dan had ik zonder het raadsel te ontrafelen toch nog hier en daar een extra hint gegeven hoor.

Ik heb het verhaal bewust zo geschreven dat er veel ruimte voor interpretatie is. De lezer kan zelf gaan invullen denk ik. Wat mij betreft mag alles niet al te duidelijk verteld worden. Ik vind het prettig als de lezer ook nog wat werk te doen heeft en ik merk dat iedereen de leegtes opvult volgens zijn eigen persoonlijkheid en visie, en dat is leuk denk ik.

Bedankt dat jij de moeite hebt genomen om het uit te leggen. Ik dacht de juiste richting op. :thumbsup: Ik ben een van die lezers (en dat zie je ook terug in mijn schrijfstijl) die meer duidelijkheid nodig heeft anders pakt het verhaal mij niet. Dan blijft het zweven en dat irriteert mij. Natuurlijk moet er ruimte overblijven voor de lezer om te kunnen fantaseren maar de richting moet duidelijk zijn. In jouw verhaal mis ik een specifieke herinnering van vroeger waar ik me als schrijver in kan identificeren/ inleven dat hij haar na zoveel jaar, (zelfs op zijn huwelijksfeest!), nog niet kan weerstaan. Een duwtje in haar rug vind ik te weinig impact hiervoor hebben. Misschien het eerste warme verliefde gevoel (vlinders) dat ze toen bij hem opriep, zijn eerste kus of zijn eerste natte droom? Voor mij is een verhaal een vraagstuk: ik lees iets en mijn gedachten vullen het verhaal in dan wil ik graag dat mijn conclusie overeenkomt met de einduitkomst van het verhaal. Ik wil het helemaal begrepen hebben. Of er helemaal naast zitten, maar dan moet de uitleg van de uitkomst wel kloppen.Begrijp je wat ik bedoel? Maar ik ben maar een van de vele lezers, wellicht heb jij de andere lezersgroep als doelgroep voor ogen! Het blijft een, voor mij, irritant intrigerend stukje! ;)

Ik hoop althans dat mijn aanpassingen, verbeteringen zijn.

ik vind van wel (lachte mee met de afsluiter en kan het ambigue wel waarderen

Ryn, schrijf je al lang?

Hallo Leonardo, Nee eigenlijk schrijf ik nog niet zo lang. Heel oprecht, eigenlijk nog maar een paar weken. Ik heb vroeger wel eens wat gedichten geschreven en af en toe eens een occasioneel stukje maar schrijven?... nee, zo kan je het niet noemen. Sinds enige tijd schrijf ik wel heel vrijblijvende stukjes op mijn facebook - meestal humor en over eigen leven. Nu heb ik een kleine ruilbibliotheek in de voortuin en lees ik opnieuw wat meer... dus heb ik weer zin gekregen om zelf te schrijven. Ik ben een beetje toevallig op deze site terechtgekomen en vind het gewoon leuk. Eigenlijk heb ik wel een project in mijn hoofd, maar ik wil graag heel bescheiden zijn hoor, wellicht geraak ik er nooit helemaal doorheen en blijft het een wensdroom. Heb je een speciale reden waarom je dit vraagt? Overigens... ben je een vriend van Pierre de Fermat en speel je vaak het spel, de torens van Hanoi? Dit is maar een grapje hoor, ik kon het niet laten ;) Ik dacht eerst dat je avatar een van de burgers van Calais was (Rodin).

Een mooi stukje, over de verboden liefde. Heb hetzelfde probleem als Marietje, ook ik moet gestuurd worden. Was daarom ook erg blij met je uitleg, daardoor snapte ik het verhaal compleet en werd hij alleen maar mooier.

Bedankt voor je uitgebreide antwoord. Ik ben 844 en heb de gulden snede in mijn genen. Ik weet niet zo goed meer al die namen van vrienden die intussen zijn overleden. Ik ben een notoire azijnpisser. Bij mensen die net begonnen zijn, richt ik mijn stralen de andere kant op (meestal dan; afhankelijk van de windrichting) of ik loop weg. Wat ik jammer vind aan jouw verhaaltje, is de dialoogregie. Eern dialooglabel heeft, naar mijn mening, als enige functie te duiden wie iets zegt. Daar zit een heel verhaal achter dat te maken heeft met verstoring van de trance waarin ik als lezer van fictie wil worden meegezogen. Hier gebruik je ze om mij als lezer te instrueren hoe het wordt gezegd. (Zei ze guitig/beslist/etc; stelde hij onhandig vast) Het is een vorm van TELL. Dat haalt me uit de droomtoestand. Als je het af en toe doet, oké, maar hier is het regel, geen uitzondering. Het valt met name op als wel duidelijk is wie iets zegt; het dialooglabel heeft dan als kennelijk enig doel de manier van praten te regisseren. (PS: gedachten gaan niet tussen aanhalingstekens)

Hey Leonardo, Bedankt voor je reactie. Ik begrijp wat je zegt over de dialooglabels. Dat zijn inderdaad zo van die dingen waar je makkelijk intrapt als beginner. Ik zal mijn tekst nog even nalezen en wellicht aanpassen. Ook bedankt voor de aanhalingstekens bij de 'gedachten', daar had ik zelf inderdaad ook twijfels over. Ik vind overigens niet dat je een beginner moet sparen hoor. Mocht ik het trouwens niet eens zijn met bepaalde opmerkingen dan zou ik ook van mijn kant argumenteren, doorvragen of behouden, maar ik sta open voor kritiek, zo leer je nog eens wat. Grts,

Ryn, val jezelf niet te hard. Mss een trucje: schrijf je eerste versie met die labels. Dat is snel, gemakkelijk. Ga dan herschjrijven en bedenk bij elke regie: hoe kan ik dat laten zien zonder het te benoemen. Er zijn overigens hele volksstammen schrijvers die dialoogregie geen probleem vinden. Mijn hogerliggende regel bij ALLES is verstoring van de fictieve droom. Herhaling, uitleg, geloofwaardigheid, stuurwoorden en nog veel meer vallen daaronder. Als je serieus wil studeren, stuur me dan maar een pb.

Leonardo, Bedankt hoor. Ik noteer je opmerking en tracht er wat mee te doen.

@WRynlandt, ik vond dit verhaaltje heel goed. Je laat ruimte over aan lezers, en dat is typisch iets wat de meeste beginnende schrijvers niet doen. Bijzonder qua sfeer, gevoel en onderwerp. Graag gelezen en ga zo door! :thumbsup:

Bedankt voor de reactie Alicia!