#22 – Rode jurk

‘Goedemiddag,’ zeg ik nerveus. ‘Ik kom deze outfit terugbrengen.’ Ik voel me super ongemakkelijk, wetende dat ik deze kleding bij voorbaat al gekocht heb met het idee ze weer terug te brengen. Begrijp me goed, dit is niet iets wat ik vaker doe. Het kon gewoon niet anders. Ik kon toch moeilijk met een oude jurk naar het trouwfeest van Babette en Christiaan gaan? Deze rode jurk was daar perfect voor. Behalve dan dat hij veel te duur was. Daarbij kwam dat het niet alleen de jurk was geweest. Samen met die geweldige pumps en tas was dit de ideale outfit geweest. Zoiets kon een vrouw als ik toch niet laten hangen? De verkoopster inspecteert de spullen en vraagt: ‘Was er iets niet goed aan, mevrouw?’ ‘Nee, dat is het niet. Het was toch niet helemaal wat ik zocht.’ Het liefst zou ik de hele outfit houden, maar ik heb helemaal geen geld voor dit soort kleren. Geen idee hoe anderen dat doen, maar ik heb altijd een stukje maand over aan het einde van mijn salaris. Sterker nog, ik heb het geld echt heel erg nodig. Mijn huisbaas was gisteren behoorlijk duidelijk toen ik voor de zoveelste keer geen geld had om de huur te betalen. ‘Jammer hoor, dat u het terug moet brengen. Het is echt een enige outfit!’ De verkoopster bukt en pakt iets achter de balie vandaan. ‘Ik zal een tegoedbon voor u uitschrijven.’ Geschrokken kijk ik haar aan. ‘Een tegoedbon? Ik heb graag mijn geld terug als dat kan.’ Ik krijg het warm en ik voel dat mijn wangen beginnen te gloeien. ‘Het spijt me, mevrouw. Onze boetiek geeft geen geld terug. Maar maakt u zich geen zorgen. De bon is 12 maanden geldig.’ Met een soepele beweging laat ze de waardebon in een envelop glijden. ‘Kan ik verder nog iets voor u doen?”. Ja hoor, denk ik terwijl ik de envelop van haar aanpak. Je kunt me vertellen hoe ik nu in vredesnaam mijn huur moet betalen. Ik draai me om en loop met afgezakte schouders de winkel uit.