#22 – Rode jurk

Achteraan de winkelruimte laat J. behoedzaam het etiket tussen wijs– en middelvinger glijden op zoek naar sporen van vermindering. Geen gele of groene bol, maar het kille zwart op wit dat zich onuitwisbaar opdringt. Het waren nochtans solden onlangs. Hij herinnerde zich niet meer precies wanneer, maar had het koopjesjolijt met verwondering gade geslagen tijdens een koffiebreak op het werk. Het moeten eveneens weken geweest zijn die dit moment scheiden van het voorval met L., het incident waardoor hij zich hier nu bevindt, in dit beklemmende hol dat hij gewoonlijk zo graag verhoedt. Weifelend speurt hij de winkel af, zoekend naar een verkoopster die hem van zijn desorganisatie kan verlossen of toch minstens zijn wazigheid over de koopjesperiode kan wegblazen. Zijn blik landt op de rugzij van een tengere in tattoos gehulde jongedame, schichtig aan het vouwen. Ze lijkt hem op het eerste gezicht maar weinig geruststellends te kunnen bieden wat bij de plotse aanblik van haar overmaatse bull ring wordt bewaarheid. Men moet niet sarren met een door de neus geringd wezen als een rode zijden jurk zich in ontelbare plooien over je rechterarm drapeert. Daar komt narigheid van. Dit vernuftig in elkaar genaaide stofje is officieel te duur. Dralend kijkt hij weg van de oplossing in zijn hand naar de paspop die mistroostig de blauwe versie om haar perfecte harde lijf verdraagt, zucht diep en begeeft zich naar de verlaten paskamers. De winkel stroomt stilaan vol met gehaaste mensen. Begeleid door verlegen zonnestralen waait de gure noordoostenwind verdwaalde dorre bladeren mee naar binnen terwijl het alarm kortstondig maar onontkoombaar de ruimte vult. De getrimde en geblokte veiligheidsagent klampt snel en vastberaden een winters geklede vrouw aan en vraagt haar stuurs haar tas te openen. De snerpende sirene zwijgt. Nerveus en stuntelig tracht ze de rits te beroeren terwijl ze tegelijk haar bruine golvende haren uit het aangezicht streelt. De inhoud van het gapende leder wordt zorgvuldig ontleed waarna de door vele smalende ogen nagestaarde vrouw wordt weggeleid naar een achterkamer. Blikken van plaatsvervangende schaamte worden gewisseld, een vastgegespte kleuter overschreeuwt onverstoorbaar de onoplettende muzak.