Wekelijkse Schrijfoefening #21 DWDD

Daar zit ze. Aan tafel bij DWDD. Even mooi als altijd. Ze lacht, ze vertelt. Over de reizen die ze elke week maakt. Frans weet dat zij ze niet echt maakt. Dat zegt ze maar, omdat ze op tv is. Dat is allemaal montagewerk, dat weet hij zeker. Knippen en plakken, dat doen ze veel bij de regie. Hij weet dat het een smoes is omdat ze alles probeert om bij Frans te zijn. Hij zet zijn televisie harder en ziet hoe ze knipoogt. Hij weet dat ze dat speciaal voor hem doet en hij voelt hoe de verliefdheid hem warm maakt van binnen. “Ik zal je verwennen meisje”, roept hij terug naar de tv. “Mijn meisje! ”. Vorige week heeft hij bonbons gekocht. Hij is daarvoor helemaal naar België gereden, want alleen daar verkopen ze bonbons die goed genoeg zijn voor haar. Hij heeft al stapels brieven geschreven, en verdringt dat hij nog nooit antwoord terug heeft gehad. “Hoe staat het met de liefde? ”, vraagt Matthijs en de camera zoemt op haar in. Ze krijgt een kleur op de wangen. Nu komt het, denkt Frans en hij kan bijna niet wachten tot ze zijn foto laten zien. Even vraagt hij zich af welke foto van hem de redactie heeft kunnen vinden. Dan ineens ziet hij een andere man die plaats neemt aan de tafel naast haar. “Dit is hem”, zegt ze vol trots. Frans kruipt dichter bij de tv en als de camera nog eens meer op hem inzoemt herkent hij de man. Frans zijn maag knijpt samen en er verschijnt een waas van jaloezie voor zijn gezicht. Als een zaadje, dat pijlsnel ontkiemt, is Frans gevangen in woede. In de keukenla zoekt hij naar het scherpe mes met het witte heft, trekt zijn jas aan en stopt het mes in de binnenzak van zijn jas. Hij springt op zijn fiets en trapt zo snel als hij kan naar de Westergasfabriek. Bij de artiestenuitgang blijft hij wachten. Net zolang tot hij beseft dat het programma ruim van te voren is opgenomen.