#19 Een mooie luchtreis - Tja

Hi Tja, Je start met sferische elementen over de omgeving. Vond ik mooi en ik gleed daarom je verhaal in. Ik kan het niet verklaren (hoeft ook niet altijd, hé), maar halverwege dacht ik dat het op een droom of een sprookje zou uitdraaien. Niet dus. En toen.... met de bakelieten hoorn in zijn hand, dacht ik dat hij het telefoonnummer kwijt was (wie onthoudt ze tegenwoordig nog, doordat contacten in het geheugen van platte kaartjes liggen opgeslagen) .. Weer niet! Zou het dan toch zijn huis zijn die hij al zwevend is kwijtgeraakt? Met plezier gelezen, Tja!

Dank je. Ik wilde er geen droom van maken. Het verhaal was aanvankelijk langer. Het is nog te lang, maar misschien valt het niemand op. Ik vond het wel een aardig begin van een verhaal..

Een zoektocht naar de bewoonde wereld (beschaving?). Nou, aan dat mbieltje had hij ook niets gehad in dat verlaten woestijndorp. Originele insteek. Wel vind ik dat je nogal wat details geeft waar ik de relevantie niet van zie. Dat is persoonlijk. Ook leg je veel uit, wat voor mij niet hoeft. (Bijv: de oorzaak van die lichte paniek is echt wel duidelijk; die zin erna mag je van mij schrappen).

Ik heb de paniek later toegevoegd. Je hebt gelijk. Het is niet nodig.

Herziene versie. Iedereen verklaarde hem voor gek toen hij zei dat hij in zijn eentje een ballonvaart wilde maken. Hij trok zich niets aan van die reacties, want het leek hem het ultieme genot om alleen in de lucht te zweven. toen hij van de grond los kwam, ontsnapte hem een verluchtende zucht. De lucht was hemelsblauw met hier en daar een schapenwolkje. Hij werd omringd door stilte. Perfect voor zijn tocht. Hij ging in zijn mand zitten en sloot zijn ogen. Toen hij die weer opende was de omgeving veranderd. Huizen en bomen onder hem hadden plaatsgemaakt voor een zandvlakte. Waar was hij in godsnaam? De hemel was nog steeds blauw maar de zon was een stuk verder naar het westen gegaan. Hij moest uren geslapen hebben. Toen hij een pufgeluid hoorde, keek hij omhoog en zag dat de ballon steeds kleiner werd. Hij besefte dat het nog maar een kwestie van tijd was voordat hij in het zand terechtkwam. Vlak voordat de mand de grond raakte, sprong hij omhoog om zo de eerste klap op te vangen. Hij pakte zijn tas en klom uit de mand. Welke kant moest hij op? De wijzen kwamen uit het Oosten. Daarom draaide hij de zon zijn rug toe. Zand, zand en niets anders dan zand. Doorlopen maar, de vlakte moest ergens eindigen. Toen hij moe werd, ging hij in het zand zitten en dronk een paar slokken water. Even later vervolgde hij zijn voettocht. Ineens verstrakte hij. In de verte zag hij iets wat op huizen leek. Hij versnelde zijn stap en kwam in een dorp aan. Er was geen sterveling te zien, en de huisdeuren stonden open. Toen hij boven een houten gebouwtje “pub” zag staan, ging hij naar binnen. Niemand. ‘Hallo’, riep hij hard. Geen antwoord. Hij pakte de hoorn van de haak. De lijn was dood.

Tja Ik begrijp dat hij de weg kwijt is? Omdat je zelf al zei dat het verhaal te lang is, doe ik enkele voorstellen. citaat: Hoe laat het was, wist hij niet. Hij droeg geen horloge. Wat had hij er ook aan om de tijd te weten? Hij ging in het zand zitten en dronk een paar slokken water. Na een minuut of tien vervolgde hij zijn voettocht. >> Hoe laat was het? Ach, wat had hij er ook aan de tijd te weten? Hij ging in het zand zitten, dronk een paar slokken water en vervolgde zijn voettocht. --> het vermelden dat hij geen horloge droeg, vond ik info die niet nodig is. Omdat alles zo tijdloosheid vs natuur gericht is, zou ik zeker de 10 minuten weglaten. citaat: Ineens verstrakte hij. In de verte zag hij iets wat op huizen leek. Hij versnelde zijn stap en kwam in een dorp aan. Er was geen sterveling te zien, en de huisdeuren stonden open. Toen hij boven een houten gebouwtje “pub” zag staan, ging hij naar binnen. Niemand. ‘Hallo’, riep hij hard. Geen antwoord. Hij zocht in zijn tas naar zijn mobieltje. Vergeten. Hoe had hij zo stom kunnen zijn om daar niet aan te denken? Waarschijnlijk had hij ook geen bereik gehad. Aan de wand in de pub was een bakelieten telefoon bevestigd. Hij pakte de hoorn van de haak. De lijn was dood. Wat nu? >>>> Ineens verstrakte hij. In de verte zag hij iets wat op huizen leek. Hij versnelde en kwam bij een dorp. Er was geen sterveling te zien. De huisdeuren stonden open. Toen hij boven een houten gebouwtje “pub” zag staan, ging hij naar binnen. Niemand. ‘Hallo’, riep hij hard. Niets. Aan de wand in de pub was een bakelieten telefoon bevestigd. Hij pakte de hoorn van de haak. De lijn was dood. --> alles over het mobieltje vind ik overbodig > je scène is redelijk "tijdloos" en door het mobieltje erin te brengen, of het horloge van hiervoor, zitten we weer in de "moderne" wereld. Het weglaten zorgt voor meer mysterie. Eindigen met De lijn was dood, klinkt voor mij 100x sterker dan er nog "Wat nu?" aan toevoegen. Ik had ook liever meer zinnen zien aansluiten in 1 alinea (voor mij persoonlijk max. 4 à 5 alinea's in de hele tekst). Jouw eerste 3 zie ik als 1 geheel. Ik hou hier wel van de sobere schrijfstijl, maar ik denk dat iets gebaldere zinnen beter zouden klinken. Ik bedoel daarmee, dat je het eigenlijk houdt zoals het is, maar meer samenvoegt. VB: citaat: Toen hij die weer opende was de omgeving veranderd. Huizen en bomen onder hem hadden plaatsgemaakt voor een zandvlakte. >>> Toen hij die weer opende, hadden de huizen en bomen onder hem plaatsgemaakt voor een zandvlakte. citaat: Terwijl hij op een broodje kaas kauwde, hoorde hij een pufgeluid. Hij keek omhoog en zag dat de ballon steeds kleiner werd. Hij besefte dat het nog maar een kwestie van tijd was voordat hij in het zand terechtkwam. >>> Hij kauwde op een broodje kaas, hoorde een pufgeluid en keek omhoog. Hij zag de ballon verkleinen en besefte dat het nog maar een kwestie van tijd was voordat hij in het zand terecht zou komen. --> eigenlijk houd ik hier alles wat je zegt en zelfs hoe je het zegt, alleen gebalder. Ik heb hier gewoon een beetje 'schrijven is schrappen' toegepast, want je basis is helemaal in orde en ik vond het een leuk en origineel idee. Het gaf mij ook een beeld dat ik goed kon volgen. Iets compacter maakt het geheel (volgens mij) wel sterker.

Bedankt voor je uitgebreide reactie. Misschien moet ik inderdaad verschillende dingen veranderen.

Zo beter?

Goed verhaal. En het kan meer kanten op. Hij is in de Sahara terechtkomen, wat nog pijnlijk zou worden met die 4 flesjes water, hij kan een tijdreis gemaakt hebben. Ik zou het verder willen lezen.

Voor mij leest het leuker en uiteindelijk vertelt je verhaal nog steeds hetzelfde. Goed!

Dan loop je daar met je goeie gedrag en een minimaal rantsoen. Een goede slaper is het in ieder geval. Hopelijk bereikt HP de bewoonde wereld een keer en krijgt hij een betere relatie met telefonie. Een grappig verhaal om te lezen.

Ach, hij is in ieder geval nu wel alleen én omringd door stilte. Een grappig verhaaltje, ben benieuwd waar hij is en of hij ooit nog terug naar huis komt en natuurlijk wat er gebeurd is in dat dorpje.

Leuk verhaal. Boeiend, ik wil weten hoe het verder gaat. Maar eh... omhoog springen om de klap te verzachten? Probeer het maar. Het is als in je eigen zeil blazen om de boot harder te doen varen :-)

Haha. Volgens mij kun je de ergste klap wel opvangen. Toch? Ik heb nog nooit een ballonvaart gemaakt, maar ik stelde het me zo voor. Eigenlijk ben ik ook wel benieuwd hoe het verhaal verdergaat.

Ik dacht ook aan een tijdreis. Opstijgen en zestig jaar eerder landen. Benieuwd naar het vervolg.

Ik las bij Joanne E. jouw reactie dat jij het over een andere boog had gegooid en dat is ook zo bij dit verhaal. Het is niet bizar en zonder humor. Wel verrassend! Het leest als de inleiding van een avonturenverhaal voor kinderen. Ik lees ook veel dubbelingen en jij schrijft veel uitgebreider dan normaal. Ik vraag me af of jij dit expres hebt gedaan? Dan is jouw zoektocht naar jouw verloren eigen schrijfstijl het onderwerp van deze opdracht. En heb jij gevonden een nieuwe schrijfstijl! ;)

Dat niet. Normaal schrijf ik heel uitgebreid. Ik ben meer van de lange verhalen. Daarom zijn deze opdrachten voor mij ook een experiment. In feite had ik bij dit stukje een heel lang verhaal in mijn gedachten. Misschien moet ik dat uitwerken, maar ik ben met verschillende andere verhalen bezig. Mijn reacties zijn normaal nogal kort. Als ik ergens twintig reacties zie staan, dan heb ik het gevoel dat mijn reactie er niet meer toe doet.

Dromerig verhaal inderdaad, bijna meer een sprookje. Maar wat is de zoektocht?

De zoektocht is de bewoonde wereld vinden.

lijkt inderdaad begin van iets langers, maar leest vooral gewoon lekker

Mooi gegeven en spannend begin van een wat langer verhaal, lijkt mij. Ik ben wel benieuwd waar de HP geland is en waar de bewoners van het dorp gebleven zijn. Zou een fantasy of een SF verhaal kunnen worden. En, oja, de bewerking leest inderdaad een stuk vlotter dan de eerste, maar ik vind al die sferische beschrijvingen ook wel wat hebben.