Wekelijkse schrijfopdracht #18 - Mexico-Nederland

Ik krijg een terugspeelbal van Klaas-Jan en ik sprint zo hard als ik kan over de rechterflank richting Guillermo Ochoa. Ik probeer met overstappen de bal mee te nemen en zoek de ruimte. Miguel Layún maakt een sliding maar weet de bal niet af te nemen. Ik ren door en weet met mijn linkervoet de bal nog net van de achterlijn af te houden. Ik probeer Diego Reyes uit te spelen, als Rafael Márquez zijn rechtervoet vooruit steekt. Dit is mijn moment. Ik trek mijn rechterknie extra hoog op en laat me in het strafschop gebied plat op mijn buik vallen. “Yes! Eindelijk valt hij voor de verleiding!”. Het publiek juicht, de euforie laait op. Zal Proença ons een strafschop geven? Ik hoor hem fluiten en hij trekt een gele kaart uit zijn borstzak. De Mexicanen lopen tegenstribbelend naar m toe. “Jaa!, ik heb het voor elkaar, en in gedachten hoor ik hoe de verslaggever roept. “Overtreding op Robben in het strafschopgebied! ”. Ik pak de bal en neem hem onder mijn arm mee. Klaas-jan besluit de strafschop te nemen en al stuiterend zie ik hoe hij geconcentreerd oogcontact met Ochoa probeert te ontwijken, al wachtend op het sein om Nederland naar de volgende ronde te schieten. Proença discussieert en doet Andrés Guardado een gele kaart cadeau. Ik neem mijn positie in en kijk gespannen vanuit het middenveld naar de uithaal van de strafschop en het publiek is in alle staten. De dug-out stroomt leeg en het team duikt bij de afzetting van het veld over Klaas-Jan heen. Ik lach, steek mijn armen in de lucht en klap. Ik geniet van het publiek, wat uitbundig juicht en bekijk de uitlating van de jongens een afstand. Jasper weet een bal in de korte hoek op te vangen en een volgende bal die voorbij het doel rolt weet hij over de achterlijn weg te lopen. Net als hij opnieuw wil uittrappen klinkt het eindsignaal. Ik kan het nauwelijks geloven. Met twee vuisten gebaar ik naar het publiek, en de oranje menigte springt op de tribunes. Het lawaai is oorverdovend, het moment magisch. We zijn door!