Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 16 - Onmisbaar

Geloof, hoop en liefde koesterde zij voor hem als haar theologisch aangeleerde deugden. Hij daarentegen beschikte over kardinale deugden zoals rechtschapen- en standvastigheid. O, en ook nog wijsheid en vanuit deze deugd kocht hij haar een snorfiets. Dat hij deze aanschafte van haar bankrekening vond hij kennelijk geen bezwaar. Hij vroeg haar op het bankje buiten even op hem te wachten, hij was zo terug en had een verrassing. Geïntrigeerd keek zij om zich heen en vervolgens klonk een geluid haar als muziek in de oren. Het deed haar denken aan de Solex die zij vroeger had. Een bekende bos krullen kwam de hoek om, door een snorfiets aangevoerd die voor haar stopte. ‘Ik leg de wereld aan je voeten, enjoy life' zei hij haar en overhandigde de sleutels van een knalroze gepimpte retro, met een custom zadel, een beugelslot en een schattig, uiteraard ook roze koffertje. Enige tijd later toen hij standvastig was verdwenen, deed een vallende rukwind tussen twee hoge gebouwen haar tegen het plaveisel kwakken. Haar linkervoet aan gort, bekneld onder het zware roze gevaarte. Tegen de aanrollende autobanden kreet zij haar pijnen uit.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenzinnige invulling van de opdracht. Wat vreselijk voor het meisje, dat ze op de keien belandt met de snorfiets en haar voet bekneld raakt. Je vertelt wel de deugden, maar de bedoeling was om het te laten zien. Zo maak je er een grappig verhaal van. Misschien de moeite om eens de spot los te laten en dan te zien dat je leuk genoeg bent zonder die spot? Ik daag je uit om een herschrijving zonder spot te proberen.

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk geschreven, Mili. Ik sluit me bij Odile aan. Ga je de uitdaging van Odile opvolgen? Ik houd je (bijgewerkte) inzending in elk geval in de gaten! Want, nu word ik toch wel heel nieuwsgierig hoe je invulling aan die uitdaging gaat geven. Veel inspiratie & succes!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Grappig wil ik het niet noemen. Het is min of meer een klein drama. Hoewel het een deugdelijk idee van hem was dat hij een snorfiets voor haar kocht, blijkt hier pijnlijk duidelijk dat karma ook een vervelende dwarsligger kan zijn.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er zit een pijnlijke tegenstelling in de tekst, die fraai is verwoord. Laatst las ik dat een tekst sterker wordt door de eerste alinea te schrappen. Het show don' t tell idee versterkt daardoor. De deugd is dat hij niet deugt. Maar dat zag zij niet door haar roze brilletje.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenlijk heb ik meteen een ontzettende hekel aan die knul. En al voordat zij met dat roze gevaarte verongelukt. De deugd kan ik niet goed vinden. Graag gelezen. (ben benieuwd of je de uitdaging aangaat)

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het leuk, juist door de geslepenheid van de man en het tragische ongeluk van de vrouw. Ze heeft het overleefd, hoop ik? Ik zie er overigens geen spot in. Jouw stukjes tonen meestal de onvolkomenheden van mensen en wij, de lezers, herkennen ons daar in. Ik zou die stijl niet loslaten.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:D Een heerlijk Mili verhaal! Blijf ajb bij jouw eigen schrijfstijl. Dit keer begreep ik het meteen, kon mezelf geheel in de situatie plaatsen. Een oudere man met een jong naïef meiske, hoe pijnlijk haar val met hem als aanstichter. Ik lees geen spot maar een cynische wijze les. Zij heeft hem teveel op een voetstuk staan, de aanbidding als deugd?

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Odile, je bent een schrijfcoach die ik hogelijk waardeer. Aan mijn medeschrijvers, ik ben recalcitrant, aan het knokken met mijn stijl, bijvoeglijke naamwoorden, het ‘show, don’t tell’-gebeuren, blijf ik heftig of word ik subtieler, ik weet het nog niet. En dan is het heerlijk jullie sympathiebetuigingen te ontvangen. *** Een vrouw kwam aanrijden op haar fiets. Gewoon een fiets. Ze kwakte haar fiets tegen het rode bankje en belde aan. Het was Moederdag en zij kwam bloemen brengen. Alleen was zij haar dochter niet. Maar kwam wel op de fiets. De vrouw deed de deur niet open. Dat deed haar zoon. Uit de verte klonk de stem van de fietsvrouw haar vaag bekend in de oren. Weken later, op een terras, hoorde zij de stem van de fietsvrouw weerklinken. Zij draaide zich om en vroeg ‘fietsvrouw, kennen wij elkaar, waarom heb jij mij bloemen geschonken?‘ 'Ik zag je lopen’ zei de fietsvrouw, ‘je huilde en daarom bracht ik je bloemen.’ ***

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
je mist je eigen stem en anders ik wel; dit leest alsof je ermee geworsteld hebt, het heeft iets verwrongens, al vind ik het idee van het stukje mooi en het aangaan van de uitdaging bewonderenswaardig

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Schrijvenmaar en @PetraO, het klopt, ik ben het wel maar ik ben het niet. Heb mij midden in de nacht over die verdomde fiets gebogen, er werd mij op de hielen gezeten, ik zette een tandje bij en het is een pover stukje geworden (hoewel echt gebeurd, dat dan weer wel). Ik blijf lekker de Mili van voorheen hoewel ik niet uit de bocht moet schieten door te derailleren. :rolleyes: Lief dat jullie mij nog een keer lazen en van commentaar voorzagen.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een MiliMensch laat zich niet sturen. Noch het één, noch de ander, is schuld aan noch de één, noch het ander.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Yrret, mijn hartje bonkte toen ik je vleugels weer zag en mijn blonde hoofdje plofte toen ik je wijsheid las. Ik ben je dankbaar hiervoor, een beetje digiverliefd en vraag mij af wanneer de Old Amsterdammer doorkomt.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, de reacties zijn overduidelijk, jouw eerste stijl wordt geliefd. De tweede stijl is vlak en zakelijk. Komt soms ook van pas, maar ook daarin kwakte de hoofdpersoon met een fiets, dit keer zonder humor. Ja, dan komt er toch spot door of is het onverteerbaar, want serieus met een fiets gooien... Ik daag je uit om verder te gaan met experimenteren, je verliest jezelf en vindt jezelf zeker terug. In dit experiment gebruikte je vlakke zinnen, dat heeft een bepaald effect. Er is nog een wereld tussen vlak en spitsvondig.