Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#14 - Brief naar huis

 5 juni 2014 - 15:13
Lieve ma en pa, Sorry dat ik niet eerder schreef, maar dat mocht niet. Inmiddels zullen jullie wel weten dat we zijn geland. Het is een gekkenhuis hier in Frankrijk. We hadden het element van verrassing, maar die rotmoffen wisten John te pakken te nemen. Een granaat. Hij had geen schijn van kans. Peter brak zijn poot. Hij is zo’n slapjanus! Jammerde de hele tijd. Volgens mij scheet hij zichzelf onder toen die eerste bommen overkwamen. Iedereen is blij dat hij in de ziekenboeg ligt, echt opgelucht. Dat geloei de godganselijke dag is oorverdovend; nog erger dan toen die grizzly onze Klara te pakken nam. Die stomme koe had binnen moeten blijven. Je went niet echt aan dat lawaai. Het houdt me wakker. Dan is er ook nog de voortdurende stank. De sergeant had ons ervoor gewaarschuwd. We moesten ons inhouden niet te lachen. Wat stellen die kruitdampen nou voor? Volgens mij komt de sergeant uit de stad en is hij nog nooit een koeienstal aan het einde van de winter binnengegaan. Hij kauwde op zijn sigaar en zei: ‘Niet de geur van kruit, maar die van etterende wonden en rottende lijken.’ Volgens mij wilde de hufter ons bang maken. Ook zei hij nog iets over onze lichaamsgeur. Geen zorgen, ma, ik was me elke dag zoals jij me hebt gezegd en we hebben zeep uitgereikt gekregen. Echt, geen zorgen maken, hoor! Doe iedereen de groeten van me. Jullie liefhebbende zoon, Paul

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 15:26
Bij oorlog horen extreme gevoelens en een soort ontkenning van gevoel. Wat er ook gebeurt, het wordt vergeleken met nog ergere ellende, uitmondend in de geur van rottende lijken, die zich gewoon iedere dag wassen moeten. In deze brief overheerst denk ik het overschreeuwen van gevoelens met stoerheid. Volgens mij is show don't tell geslaagd.

Geen afbeelding
christine1

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 15:41
Er zitten wel een heel deel elementen in die show zijn. Deze vind ik een tell: Peter brak zijn poot Deze vind ik dan weer een show: Hij kauwde op zijn sigaar en zei: ‘Niet de geur van kruit, maar die van etterende wonden en rottende lijken.’

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 5 juni 2014 - 16:05
Tell of show, Pisano zat in een flow. Ik kan me voorstellen dat het zo gaat. Vooral dat het lawaai hem wakker hield, vind ik sterk.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 16:21
Dank je, Odile, voor deze inspirerende opdracht.
Er zitten wel een heel deel elementen in die show zijn. Deze vind ik een tell: Peter brak zijn poot Deze vind ik dan weer een show: Hij kauwde op zijn sigaar en zei: ‘Niet de geur van kruit, maar die van etterende wonden en rottende lijken.’
Dank je, Christine, voor je reactie. Gelukkig vind je de brief niet alleen maar tell :-) Ik hoop dat er elementen uit de tekst blijken zonder dat ze expliciet zijn opgeschreven. Zo beschouw ik "Peter brak een poot" alleen als tell indien het over Peter zou gaan ...

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 16:47
Een jongen die zich sterker voordoet dan dat hij eigenlijk is. Ik denk dat hij later getraumatiseerd raakt. Hij verteld ook erg laconiek over zijn mede soldaten, het stoort me.

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 16:53
Eigenlijk nodig ik iedereen nog een brief te schrijven naar huis, maar dan met de tweede wereldoorlog als thema, omdat het morgen 70 jaar geleden is. Dus als je zin hebt om een tweede opdracht te maken met deze oorlog als thema, mag het van mij.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 16:59
Heer L.Pisano, dit was een confronterende brief van het front, de moeder van de zoon zal al lezende tranen over haar wangen hebben gevoeld, vermoed ik.

Geen afbeelding
christine1

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 17:28
@Leonardo, als je er wat beeld bij had gegeven bij 'Peter brak zijn poot' had je een show ;) @Odille, over de tweede wereldoorlog een brief schrijven. Oeioei, dan pas ik zeker. Dat is al helemaal mijn ding niet :)

5 juni 2014 - 19:20
@Leonardo Deze man bouwt, denk ik, een muur om zich heen om de emoties buiten te houden. Overlevingsmechanisme. Hij lijkt hard, cynisch, maar is het niet. Aanwijzingen daarvoor zijn dat hij de naam van de koe nog kent (en noemt), dat hij zijn moeder verzekert dat hij zich dagelijks wast en dat hij benadrukt dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Mooi. (Niet dat ik me normaal iets gelegen laat liggen aan de te pas en te onpas gevoerde discussies over 'show don't tell' maar hier lijkt me 'Peter brak zijn poot' eerder een voorbeeld van show voor de hardheid die de HP denkt te moeten uitstralen.)

Profile picture for user Conny Hoogendoorn
Conny Hoogendoorn

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 22:00
Ik zie een jonge knul. Eigenlijk zou hij het liefst even tegen ziijn moeder aan kruipen. Stank, angst, misschien stinkt de angst het meest. Wat een mooie brief!

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 22:10
tja, de vraag blijft waarom hij zijn angst zo overschreeuwt; om zichzelf op de been te houden, of zijn moeder? ik kan me de antipathie van Anne goed voorstellen, hoewel ik me de houding van deze jongen in deze situatie ook goed kan voorstellen ... goed ingehouden, maar toch uitpuilende emotie; stof tot nadenken

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 5 juni 2014 - 23:04
Volgens mij houdt hij zich groot tegenover zijn moeder om bewust onverschillig te schrijven. Natuurlijk is het hem niet in de kouwe kleren gaan zitten, maar om afstandelijk te schrijven, [probeert hij zijn emoties te onderdrukken. Dat Peter geen gevierde man was, was wel duidelijk.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2014 - 23:04
In oorlogstijden moet de soldaat stoer zijn. Daar is geen plaats voor mietjes. De verwerking kan later maar wordt vaak uitgesteld tot nooit. Typisch mannelijke gedachten waar ik als vrouw verdriet om heb omdat ik de pijn voel ondanks de stoere taal. Of zal het mijn moederhart zijn die huilt? Realistisch geschreven!

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 juni 2014 - 10:56
Soldaten moeten stoer zijn in oorlogstijd. Vaak waren soldaten jonge mannen, misschien zelfs nog kinderen. Het leest alsof hij zijn gevoel heeft (proberen) uitgeschakeld. Dit zou een overlevingsmechanisme kunnen zijn. Wel erg netjes dat hij zich nog wast.

Geen afbeelding
JoanneE

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 juni 2014 - 20:15
Pisano, Naast de emotie die sterk uit de brief springt, vind ik dat je in zo weinig woorden de gave hebt zo veel te vertellen. Goed gedaan!

Geen afbeelding
Drakenvriend

Lid sinds

11 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juni 2014 - 14:29
Heel mooi, Pisano. Ik betwijfel of de schrijver werkelijk zo'n macho is als hij zich voordoet. Ik moet meteen aan Rambo denken, maar bedenk vervolgens dat films zelden bewaarheid worden. Waarschijnlijk zal hij snel (overmoedig) een kogel vangen. Het "Echt, geen zorgen maken, hoor!" is een zin die iedere ouder bezorgd maakt. Zeker in zo'n omgeving.