Wekelijke schrijfopdracht #12 - Gebruik van gebaren

Een tandenstoker danste door zijn mond, hij speelde er mee. Hij keek tv, maar ze had heus wel door dat hij ook naar haar keek. Af en toe schoten zijn ogen haar kant uit. Zijn mond ging open en weer dicht. Na een tijdje schraapte hij zijn keel. ‘Dank je voor al je werk’. Haar mondhoeken krulden omhoog. Bescheiden, maar haar ogen straalden. ‘Graag gedaan.’ ‘Het was hier wel een rotzooi zeg.’ Hij krabte wat op zijn achterhoofd en liet weer een kuch. ‘Toch fijn dat het dan nu weer netjes en schoon is toch?’ Hij staarde tussen de lamellen door naar de tuin van de buren. ‘Ja’ murmelde hij zacht. ‘Ik breng je zo wel naar huis. Het begint donker te worden. ’ Ze stond op en pakte de pizzadozen en de blikjes cola van de koffietafel. Onderweg naar de prullenbak zei ze: ‘Hou je het hier nu wel netjes? Ik wil niet dat het weer een rotzooi is als ik langskom.’ ‘Ga je nog vaker komen dan?’ Het stak haar in haar hart. Ze kwam weer uit de keuken lopen en leunde tegen de deurpost aan. ‘Als het mag’ Hij zei niks. Ze vroeg zich af waarom hij steeds zo’n gekwelde blik in zijn ogen had elke keer als hij naar haar keek. Hij stak zijn handen in de lucht en kromde van beide handen zijn wijs en middelvinger. ‘Ja bij mij is het echt’ – hij bewoog zijn vingers op en neer – ’supergezellig’.