# 12 - Gebaren

Heel duister. Ik moet zeggen dat ik het moeilijk vind om een beeld te krijgen van deze situatie. Die zoon is geen lekkertje, dat is wel duidelijk. Maar dat schokken op het einde: krijgt hij een epileptische aanval of begint hij altijd te schokken als hij iemand in elkaar slaat? Want hij is zoiets van plan, anders zou ze niet zo bang zijn.

Haar houding bestaat uit angst en liefde voor een ex man/ vriend, flink verslaafd aan het een of ander, die zijn spullen komt ophalen die nog bij haar thuis liggen, terwijl zij door hem eerder bestolen is, van heel haar bezit, en doodsbang is.Haar zoon grijpt in als hij op haar af komt lopen. Een drama volgt!

Een lastige. Gaat het om de wankelende zoon, die hevig schokkend op de hp afkomt? Ik lees er geen geweld in (in eerste instantie wel), maar een jongen met veel problemen die breekt en snikkend troost zoekt bij zijn moeder. Dit lees ik er vooral in door het woord hemelsluizen.

Nee, ik weet dit niet direct. Ik hoop wel dat de zoon haar niets heeft aangedaan. Hopelijk valt hij in haar armen om te huilen.

De situatie is mij niet direct duidelijk, ook de handeling waaruit het karakter blijkt zoek ik in de tekst. Beschrijf je nu niet dat ze hem een mes tussen de ribben steekt en haar eigen zoon laat schokken die steeds midden in de nacht langskomt om geld voor drugs te vragen? Zoiets denk ik. Nare situatie.

[Doodsangst had zich toen al verkankerd in haar wezen.] Prachtig, Mili, prachtig, daar kan ik gewoon jaloers op worden, zo mooi Maar verder vin dik het moeilijk, het gebaar te vinden, Hij ziet er sjiek uit maar wankelt. Hij wil graag als man van de wereld overkomen, maar hier is hij de zoon, die het niet gered heeft, die zijn moeder om hulp moet vragen.

Een moeilijke. Zij is doodsbang voor haar zoon, die zegt niks te bezitten maar toch een chique jas draagt. Ik denk dat hij op het einde in tranen uitbarst, maar waarom?

@Mili stijl :thumbsup: want ik begrijp het niet maar wil het wel begrijpen! ;) Het enige gebaar dat ik eruit haal, is zijn wankelen. Valt hij als zoon, van zijn voetstuk voor haar? De clou zit in het woord hemelsluizen, vermoed ik. Maar wat zijn dat?

@Marietje: Zoals gewoonlijk schiet ik in de lach om je volkomen onbevangenheid. Je bent uniek. Ik zal het vertellen. Heel gauw. Maar je weet het al.

@Marietje: Zoals gewoonlijk schiet ik in de lach om je volkomen onbevangenheid. Je bent uniek. Ik zal het vertellen. Heel gauw. Maar je weet het al.

:o Dank je wel! ( Denk ik...?!) :)

Ik krijg het idee dat de man die langskomt in z'n chique jas in tranen uitbarst op het einde en haar gaat smeken om hem niet te verlaten en dat hij spijt heeft. Intrigerend. Ik wil zeker meer lezen!

Hij wankelt en weet dat hij zijn moeder verdriet doet, maar hij kan niet anders. Ze beseffen dit alle twee omdat ze zich verbonden voelen, maar nu los moeten laten.

de zoon barst in onbedaarlijk snikken uit, wanneer hij zijn arme moeder zijn oude spullen ziet inpakken die hij nodig heeft omdat zijn kortstondig succes in de onderwereld helemaal in elkaar donderde toen hij eigenlijk helmaal niet zo stoer bleek als hij zich voordeed -nu heeft hij niets dan haar en zelfs haar niet omdat hij met zijn criminele excercitie hun beiden in gevaar gebracht heeft en hij nu voorgoed moet verdwijnen om haar ten minste uit handen van zijn tegenstanders te houden. hij heeft het meer dan grondig verprutst. offfff ... hij is een gevaarlijke ex, met wie zij, onder onbedaarlijk snikken omdat de liefde toch zo verschrikkelijk onhoudbaar groot is, en enkel daartoe in staat doordat ze gesteund en wellicht zelfs opgestookt wordt door haar zoon, voor eens en voor altijd afrekent voor hij het met haar doet. maar wat ze nou toch aan het rondjakkeren was op die fiets?

Vanaf de eerste schrijfopdracht van Henny (#10) heb ik het thema van de pathologische leugenaar willen beschrijven. Summiere aanduidingen in de tekst, wel gaf ik het in het 'slotcommentaar' aan. Ook #12 ging over het het zieke gedrag van een psychopaat. Ik heb op het punt gestaan bovenstaande tekst te wijzigen omdat de meesten van jullie dachten dat de zoon de aanstichter van het drama was. @maddbrug is met vlag en wimpel geslaagd en had de tekst perfect doorzien op de slotzin na. De zoon komt niet tussenbeide, nee, de pathologische leugenaar (nu aangeduid als pl) weet uit puur narcistische narigheid zijn hemelsluizen open te trekken, te weten hij barst in ongebreideld schreien uit. @PetraO: de zoon is heerlijk, hij is naar zijn moeder gekomen en zij is bang van de pl. @mevrouw Van Balen: je intuïtie volgend was er vanaf het begin sprake van geweld. @Odile: het karakter had ik verstopt in het woord hemelsluizen. Dank je voor je onvermoeibare inzet. @Johanna B: de pl viel in haar armen en huilde haar nat. @Henny: dank je voor het fraaie compliment. Terugkomend op deze zin: 'Doodsangst had zich toen al verkankerd in haar wezen', de hp krijgt kanker, later in het verhaal. Dank voor je leerzame opdrachten. @Anne, als je dit leest is het je nu duidelijk. @Marietje: de hemelsluizen of sluizen van de hemel gaan open, het begint hevig te regenen. ... Of de pl gaat huilen. Daar zat hem inderdaad de clou en ook wel in het wankelen (eerder gebruikt in #10). @oui.depuis: o, wat had hij een spijt en was al bij een andere vrouw ingetrokken ... @schrijvengeluk: haar zoon en zij hebben een unieke band :-) @schrijvenmaar: een hele gevaarlijke man ... en zij jakkerde maar wat rond om haar ontzetting er enigszins uit te trappen. Heel hartelijk bedankt. En Henny, ik heb hiervan geleerd toch bij mijn tekst te blijven omdat ik vermoed lezers verder in het verhaal vast te kunnen houden.

Fijn Mili, dank voor je reactie, ik vind het zelf ook heel leuk om te doen. Zeker op deze manier. Ik hoop dat het dan voor schrijver en lezer leerzaam is. er komt nog een opdracht deze maand, dan ga ik weer mijn eigen ding doen. Misschien dat ik in het najaar nog een maandje voor mijn rekening neem,