Weekopdracht #12 Het gebaar

Het krabben in haar nek is het gevolg van jeuk. Maar waar komt die jeuk vandaan? De HP heeft er genoeg van en krabt daarom tot bloedend toe. Ze trekt Jasper zijn jas van de scooter omdat ze geërgerd is door de jeuk en het weer niet ophangen van de jas. Logische en begrijpelijke gebaren voor mij als lezer.

De hp heeft jeuk net op het moment dat ze aan haar (ex-) man denkt. Het geeft mij het idee dat ze uit elkaar zijn. Ze heeft volgens mij niet veel goede herinneringen meer aan hem. Ik vermoed dat hij een drugs handelaar was en dat zij nu drugs vindt bij haar zoon.

Mevrouw Van Balen, ik vermoed een slip of the finger. De zoon heet Jasper en dan Joris. Voor mij is deze zin [De jeuk in haar hals werd ondraaglijk en ze krabde tot pijn de jeuk overnam.] je evidente gebaar. De vrouw is gescheiden van de vader van Jasper en met reden. Vaders gedrag was abject, in ieder geval werd zij er knap beroerd of knettergek van, en zoonlief neigt naar eenzelfde gedrag. Moeder troost zich enigszins met het uiterlijk van Jasper. Feit is dat zoonlief haar altijd aan zijn vader zal doen denken waar zij acuut pruritis van krijgt.

Ze is gespannen. Later blijkt die jongen toch echt trekjes van zijn vader te hebben en daar is ze niet blij mee. Ik denk dat pa is vertrokken en niet veel moois op zijn kerfstok had. De hoofdpersoon is boos, wil niet aan hem denken, maar ontloopt daar niet aan.

Joris of Jasper? Haar zoon heeft zijn scooter verstopt, er is nogal wat schade zichtbaar, en met het jack verbergt hij dat. De goede eigenschappen komen van haar, de slechte van zijn vader. Daar krijgt zij de zenuwen van, met als gevolg enorme jeuk. Gescheiden vrouw met een wens dat haar zoon op haar lijkt.

Ja, slordig: Jasper - Joris, wat is het nou? Inderdaad een slip of the finger, zoals Mili opmerkt. Ik had de opdracht ook nog #13 genoemd. Zonnesteek? Jullie lezen duidelijk met aandacht. Tof!

Ja, slordig: Jasper - Joris, wat is het nou? Inderdaad een slip of the finger, zoals Mili opmerkt. Ik had de opdracht ook nog #13 genoemd. Zonnesteek? Jullie lezen duidelijk met aandacht. Tof!

Dat krabben intrigeert mij. Waarom doet ze dit? Ergert ze zich? Iets stoort haar aan het gedrag van Jasper. Het doet zelfs pijn. Een teken dat de relatie niet goed is en dat er iets aan zit te komen.

Ik denk ook dat ze jeuk krijgt als ze het gedrag van haar zoon ziet wat haar doet denken aan haar ex man. Ze wil dit gevoel letterlijk en figuurlijk wegkrabben. Pijn verdrijft het gevoel, niet alleen de jeuk.

Jeuk in haar nek is voor mij absoluut irritatie, en dan dat krabben tot het pijn moet, mooi! Irritatie die ze niet voor zichzelf wil onderkennen, vandaar dat het zich lichamelijk uit. (even kort door de bocht een beetje psychologie van de koude grond)

De jeuk en het krabben. Het lijkt me allemaal irritatie. Hoewel je kinderen doorgaans het liefste zijn wat je hebt, kunnen ze ook verkeerde keuzes maken. Het lijkt me dat Jasper dat nu ook doet. Volgens mij is het niet iets heel ernstigs.

neurotische reactie wanneer de zoon aan zijn vader doet denken (die ook al zo hardleers was); deze dame is vol wrok over haar ex, en heeft zich altijd vastgeklampt aan haar zoon, van wie toch eigenlijk niet te ontkennen is dat het ook zijn zoon is (heeft ze dan niets van zichzelf (en enkel door de ex veroorzaakte problemen?))

Moeder ergert zich aan trekje van Jasper, ondanks dat hij vele gelijkenissen met haar heeft waar ze trots op is. Het zijn vooral de negatieve dingen van haar man, die de overhand nemen in het beeld van Jasper. Ze heeft ontdekt waarom de scooter zo is weggezet ... Waar de jeuk en het krabben mee te maken hebben? Alleen de zoveelste ergernis of is er meer waar ze zich zorgen over maakt. Heeft al vaak moeten krabben, de pijn neemt de jeuk over ...

Ik verwacht niet veel nieuwe reacties meer. Wil je ons vertellen of de lezer begreep wat jij bedoelde en wat je van deze opdracht geleerd hebt?

Hallo! Inderdaad gaat het om het krabben: een gebaar dat ingehouden boosheid toont. In plaats van haar ongerustheid over wat haar zoon te verbergen heeft - wat ze direct linkt aan eigenschappen van de vader, en haar ergernis over het feit dat die er nooit is als ze hem nodig heeft - te uiten, stelt ze zichzelf (onbewust) gerust; niet met een aai, maar door te krabben. De scooter blijkt beschadigd, door klasgenoten die het op Jasper hebben voorzien. De hp voelt dat haar zoon gepest wordt, maar wil het niet tot zich laten doordringen. Krabben tot het pijn doet, staat dus ook voor verdringen. Leerzame opdracht, wat mij betreft. Een gebaar tonen, is een extra middel, naast het beschrijven wat een personage denkt en zegt, om te laten zien wie hij of zij is. Het gebaar kan zowel het geschetste beeld bekrachtigen als tegenspreken. Daar kun je in je tekst dus mee spelen. Je hoeft minder uit te spellen. Ook heb ik gezien dat gebaren, toegevoegd aan een dialoog, deze filmischer kunnen maken. En dat een teveel aan beschreven gebaren verwarrend en vertragend kan werken. Deze wetenschap maakt het lezen van boeken leuker: opeens werd ik me bewust van wat de gebaren van personages mij aan extra informatie opleveren. Op naar opdracht #13!

Een gebaar tonen, is een extra middel, naast het beschrijven wat een personage denkt en zegt, om te laten zien wie hij of zij is. Het gebaar kan zowel het geschetste beeld bekrachtigen als tegenspreken. Daar kun je in je tekst dus mee spelen. Je hoeft minder uit te spellen.

Dat dacht ik ook. Toch heb ik ergens op dit forum gelezen dat men uit moet kijken met bijv.: 'Heel graag,' zei ze stralend/ enthousiast/ met een stralende lach. Terwijl ik denk dat de omschrijving van de gezichtsuitdrukking of de manier waarop iets gezegd wordt bepalend kan zijn voor het beeld van de HP bij de lezer. Of werkt het zo dat hier de gesproken tekst al aangeeft dat ze blij/enthousiast is en voegt het alleen iets toe als ze het met tegenzin zegt en dat wordt beschreven? Bijv. 'Heel graag,' liegt ze en kijkt van haar moeder weg/ slaat haar ogen neer.

@Marietje: voor het voorbeeld dat jij noemt, zou ik zeggen dat de toevoeging in het eerste geval overbodig is, en in het tweede geval wel iets toevoegt, iets wat wij niet zomaar uit haar woorden kunnen opmaken. Ik denk ook dat Henny ons met deze opdracht wil laten ervaren dat gebaren soms in plaats kunnen komen van wat het personage zegt of denkt. Maar ik vind het gebruik van gebaren voorlopig nog een puzzeltje; ik moet het me nog eigen maken. Leuk trouwens dat je deze vraag opwerpt!

:) Voor mij is het ook een nieuw interessant puzzeltje, maar ik ga het zeker meer toepassen! Succes! :thumbsup:

Prachtig mevrouw van Balen hoe je met deze opdracht omgaat en ook Marietje. Om op je vraag in te gaan. Toch heb ik ergens op dit forum gelezen dat men uit moet kijken met bijv.: 'Heel graag,' zei ze stralend/ enthousiast/ met een stralende lach. Terwijl ik denk dat de omschrijving van de gezichtsuitdrukking of de manier waarop iets gezegd wordt bepalend kan zijn voor het beeld van de HP bij de lezer. Of werkt het zo dat hier de gesproken tekst al aangeeft dat ze blij/enthousiast is en voegt het alleen iets toe als ze het met tegenzin zegt en dat wordt beschreven? Bijv. 'Heel graag,' liegt ze en kijkt van haar moeder weg/ slaat haar ogen neer. (hoe citeer ik, ik zet het tussen die haken en er gebeurt niks) Soms is het dubbelop. Het gebaar, de uitgesproken tekst en de toevoeging vullen elkaar niet aan, maar herhalen in andere woorden, op een andere manier zichzelf. Dat komt al gauw over alsof je je lezer wel heel goed uit moet leggen hoe het zit, een beetje neerbuigend dus. De lezer is te dom om het zonder de herhaling in andere woorden te begrijpen. Maar soms is dat ook nodig. Niet iedereen begrijpt een stille hint. Dus het hangt van je publiek af en ook van je eigen smaak. Wil je iets heel duidelijk maken of schrijf je liever de dingen tussen de regels en laat je wat werk aan de lezer over. Voor de lezer kan het heel plezierig zijn de dingen goed aan te voelen. Natuurlijk heb je dan voldoende hints gegeven, maar het staat nergens zwart op wit. als dan later blijkt dat de lezer het bij het rechte eind had, geeft hem dat een lekker gevoel. Ben ik zo een beetje duidelijk?