Schrijfopdracht #11 omgeving

Illegale vleesverwerkingindustrie waar Luc duistere zaakjes mee doet.

HP een oudere man, vrachtwagenchauffeur. Hij voelt dat de ouderdom met gebreken komt en besluit gas terug te nemen. Zijn tempo is relaxed. Hij doet zijn werk maar dit is een andere werkplek want hij weet de regels mbt de schoenen niet. Ook is voor hem de geur hier scherper, maar is de geur van het slachthuis wel gewend want hij krijgt geen braak neigingen. Hij is of met iets geheimzinnigs bezig of hij zoekt liever geen contact met andere mensen. De HP heeft voor mij iets geheimzinnigs.

Waarom trekt hij gehaast bedrijfskleding aan terwijl hij daarvoor op zijn dooie akkertje door de gang heen sjokt. Wil hij hier zo snel mogelijk weg omdat hij zich hier niet thuis voelt, maar dit niet wil laten zien aan zijn omgeving. Het staand koffie drinken kan zijn omdat hij lang heeft gezeten en nu even de benen wil strekken, maar geeft ook iets gehaast aan. Hij voelt zich in ieder geval niet op zijn gemak.

Een vrachtwagenchauffeur op zijn retour. Hij verdient wat bij met illegale vleeshandel.

HP is een man, eind dertig, hij hoort hier niet te zijn. Hij houdt zich met duistere zaakjes bezig al lijkt hij me ook wel sympathiek. In het begin leek hij me onverstoorbaar, maar dat blijkt schijn te zijn. Hij doet zich meer macho over dan hij zich voelt.

Er is iets niet in de haak in dat slachthuis. Deze chauffeur (vijftiger) is niet echt bang lijkt mij. Ik ben benieuwd wat hier gaande is.

Mevrouw van Balen, Luc, als internationaal vrachtwagenchauffeur, kent de weg, de kantine, het slachthuis, etc. Deze keer echter heeft hij een bloedlinke missie uit te voeren. Luc moet de gebroken paardenogen vervangen door bloeddiamanten die uit de Congo zijn gesmokkeld. Doet hij dit niet dan zal zijn gegijzelde vrouw worden doodgemarteld door een uitzinnige cohorte pygmeeën.

Excuses, het is mevrouw Van Balen.

Deze keer echter heeft hij een bloedlinke missie uit te voeren. Luc moet de gebroken paardenogen vervangen door bloeddiamanten die uit de Congo zijn gesmokkeld. Doet hij dit niet dan zal zijn gegijzelde vrouw worden doodgemarteld door een uitzinnige cohorte pygmeeën.

Je komt aardig in de buurt!

Hallo mevrouw Van Balen, ik verwacht niet veel reacties meer, kun je je geheim verklappen? en vertellen of je iets van deze opdracht geleerd hebt

Luc is een internationaal chauffeur, middelbare leeftijd, krijgt te maken met fraude. Hij houdt zich afzijdig van andere chauffeurs, wil zo min mogelijk opvallen. Hij staat op het punt om een (binnen)wereld van kou, dood en afval te betreden. Geleerd: Besef de vreemde/onduidelijke overgang van relaxed koffiedrinken naar gehaast kleding aantrekken. Moet duidelijker. Het slachthuis is niet echt van uit zijn perspectief beschreven. Nu is niet duidelijk of hij in de slachthal al eerder is geweest.

Ben diep teleurgesteld mevrouw Van Balen, je zei nog wel dat ik aardig in de buurt kwam. Lijd ik aan overspannen fantasie ;-)?

Mooi mevrouw van Balen, ik ben blij dat zo'n kleine opdracht zoveel effect heeft

Luc is iets van plan in de vleesverwerkingsfabriek. Ik kan niet uit de schrijfstem opmaken of dit goed of slecht is. Ook niet uit de omgeving. Wel wordt hij misselijk van de geur. Dus wat hij gaat doen staat hem tegen. Dan zou het iets kunnen zijn wat voor hem stuitend is. De omgeving is te neutraal beschreven verder om er iets uit te halen.

Ja, Odile, met je kritiek sla je de spijker op zijn kop. De beschrijving is inderdaad te neutraal. Daar ga ik iets aan doen. Dank je!

Mooi! Wil je ons je bijgewerkte situatie nog laten lezen? Ik ben benieuwd hoe je het aanpakt

Henny, ik ben er nog eens voor gaan zitten. Luc parkeerde zijn truck achteruit dicht tegen platform 10 aan, sprong eruit en rekte zich eerst eens goed uit. Op de terugreis ging hij een keer extra stoppen, hij werd te oud om te blijven jakkeren. Hij liet zijn papieren tekenen en ging naar de kantine waar chauffeurs uit vele windstreken een krantje lazen, een kaartje legden en hun shag rookten. Hij vermeed oogcontact met de mannen die hij hier eerder had gesproken. Met het bekende handen en voeten werk. Nadat hij staand bij het koffieapparaat een bakkie had gedronken, liep hij zogenaamd op zijn dooie akkertje naar de deur waarachter het slachthuis was. Zijn handen trilden toen hij het onbekende terrein betrad. De wereld om hem heen draaide even, hij hoorde zichzelf hijgen. Eerst een gewone gang. Niemand anders te zien. Op lange rekken hingen de bedrijfspakken, waarvan hij er een over zijn kleren aantrok. De bijbehorende kaplaarzen liet hij voor wat ze waren, omdat hij niet wist wat hij met zijn eigen schoenen aan moest. Het mutsje trok hij ver over zijn oren. Achter de zware, plastic flappen vermoedde hij de vleeshal, er kwamen industriele geluiden vandaan. Hij hoorde harde slagen, elektrische motorzagen. De geur die hij rook toen hij het slachthuis betrad, was hem weliswaar niet onbekend, maar zo veel heviger dan hij gewend was dat hij zich moest inhouden om niet te kokken. Hij bleef bij een rij hangende karkassen staan om de stank op zich te laten inwerken. Zo rook de dood.

Hè jakkes mevrouw Van Balen, wij kunnen elkaar wel de hand geven in het microdrama ;-).

Wauw, mevrouw van Balen, heftig en heel effectief

De omgeving speelt nu duidelijk een rol in het verhaal: Luc is op onderzoek, het is een luguber zaakje! :thumbsup: