#8 als ik kon toveren

Wekelijkse opdracht #8 als ik kon toveren … “Wereldvrede.” Ze lacht een betoverende glimlach en in haar grote ogen glinstert even een puppy-achtige poging tot serieuze blik voor ze wegheupwiegt. “Het medicijn tegen kanker.” Een oogverblindende rij witte tanden schittert, terwijl de zwart gekrulde wimpers kort maar krachtig trillen op haar half geloken ogen. Het bovenlijf draait een tel eerder dan het onderlijf. “Dat alle kinderen naar school kunnen.” Parmant maar geheel ongekunsteld zwiept ze de lange glanzende haren naar achter, zodat we haar fraaie kaaklijn en welgevormde jukbeenderen niet kunnen missen en dan zwiept ze zichzelf erachteraan. “Genoeg voedsel en schoon drinkwater voor iedereen.” Even lijkt ze te twijfelen hoe gekweld haar zwoele blik moet zijn, maar dan gaat ze toch op de automatische piloot voor de volle lach, met alle hagelwitte elementen blinkend bloot. Mijn tenen zijn fantastisch krom. Geen ergernis zo heerlijk als deze. Ze loopt weg met haar voeten recht voor elkaar valt mij nog op terwijl Fred de kamer binnenkomt, met zijn voeten breed naast elkaar stappend, uiteraard. “Waar kijk je naar?” “Miss-verkiezing.” “Een miss-verkiezing?” “Ja. Bloedmooie vrouwen, die zich zo onnozel mogelijk moeten voordoen, om te laten zien dat ze juist helemaal niet dom en oppervlakkig zijn.” “Praten ze nu ook al?” “Ja, alleen in badpak rondparaderen zou vrouw-onvriendelijk zijn, dus nu mogen ze zich ook buigen over diepzinnige kwesties als: wat zou je doen als je kon toveren.” “Hmmm. En jij?” “En ik wat?” “Wat zou jij doen?” “Als ik kon toveren?” Fred knikt terwijl we allebei met een schuin oog naar het scherm kijken, waar alle prachtige kandidates zich inmiddels in een halve cirkel van ferme boezems op kilometers been verzameld hebben. “Zo'n lijf regelen en dan de hele dag schaamteloos in badbak rondparaderen.” En ik tover moeiteloos een lach op ons beider gezichten.