Opdracht 4: Verkeerd ingeschat

[Genre: komedie] Ik loop door de glazen schuifdeur naar binnen. Een warme luchtstroom heet me welkom. De kroppen sla lijken elkaar te knuffelen in de blauwe bakken. Haastig loop ik naar de deur met het bordje ‘privaat’ op. Ik duw deze open, been de trap op en klop aan. “Binnen!” Zelfverzekerd loop ik door. “Mevrouw Verbeeck.” Een dame met lang zwart haar schudt me de hand. “Gaat u zitten. Ik ben Els.” Glimlachend doe ik wat ze zegt. “Wilt u iets drinken?.” “Een glas wij…water alsjeblieft.” Op de vensterbank achter haar lijken de drie witte orchideeën te dansen. “Wat weet je over ons bedrijf?” “Over jullie bedrijf? Dat het een winkel is waar je eten kunt kopen.” Een glas water wordt voor mijn neus gezet. “Waarom kom je naar deze job solliciteren?” “Euh, omdat jij het blijkbaar niet kunt, of ga jij de broodjes bakken?” Eén van de orchideeën zwaait plots naar me. Ik glimlach, steek mijn hand op en zwaai terug. “Naar wie zwaait u?” “Naar een kennis.” “Mevrouw, we zitten hier op de eerste verdieping….” “Dan zal ik me vergist hebben.” Ik neem mijn glas en drink. “Waarom zouden we voor jouw kiezen en niet voor een ander?” Ik proest het uit. Waterdruppels vliegen op haar gezicht en ik begin onbedaarlijk te lachen. “Als je vindt dat een ander het beter kan….” Els neemt een zakdoek en veegt haar gezicht schoon. “Voelt u zich wel goed?” “Ja, ik voel me supegoe.” “Wat heb je geleerd in je vorige job?” “Dat ik geen tien handen heb.” Els kijkt me onderzoekend aan. Ik moet moeite doen om haar nog goed te kunnen onderscheiden en knijp mijn ogen tot spleetjes. “Hoe bedoelt u?” "Door mijn baas zijn gezaag zijn mijn schatjes verbrand in de oven. Je moet ze met liefde behandelen.” Els staat op en zegt: “U hoort nog van ons.” De orchideeën lijken me uit te lachen en ik steek mijn tong ernaar uit. “Mevrouw Verbeeck?” Enigszins wankel sta ik op, schud Els de hand en loop naar de deur. “Dag Mevrouw Verbeeck.” Vrolijk loop ik weer naar beneden, me niets aantrekkend of ik de baan nu heb of niet.