Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#4 sollicitatiegesprek

 26 maart 2014 - 20:42
#4 Sollicitatiegesprek “Je hebt momenteel geen werk. Zie ik dat goed?” “Ja, dat klopt.” Ik lach mijn professioneelste glimlach. “Ja, ik twijfelde even of ik je CV goed begreep. Sinds een maand dus niet meer?” “Inderdaad.” Hij schuift mijn CV weer iets van zich af en kijkt me aan. Vragend, maar vriendelijk. “Waarom ben je gestopt, als ik vragen mag?” “Ik ...” Ik recht mijn rug. Probeer ongemerkt diep adem te halen. Ik wist dat dit zou komen. Ik heb me hier op voorbereid. Ik kan niet liegen. Ik wil niet liegen. Heb al veel te veel gelogen. Maar ik kan ook niet eerlijk zijn. De waarheid plompverloren op tafel gooien. Dat kan toch ook niet. Ik weet wat ik moet zeggen. Ik heb geoefend. Maar in mijn hoofd raast ineens alles weer door elkaar: mijn vorige baan, mijn vorige baas, mijn vorige sollicitatie. De zijden kousen onder mijn mantelpak. Champagne na afloop. De werksituatie was niet langer houdbaar. Nee, dat is niet wat ik geoefend heb. De zijden kousen werden een gewoonte. Zijden lakens, bovendien. Maar daar moet ik nu niet aan denken. Er waren onoverbrugbare meningsverschillen. Zoiets. Te veel champagne ook. Veel te veel champagne. Was dat het nou -onoverburgbare meningsverschillen- had ik dat geoefend? De herinnering aan de e-mails denderde door mijn hoofd. Ook al te veel. Veel te veel mails. En vervolgens gefluister. In het donker. Zouden ze hier een donker hoekje hebben? Wat had ik nou geoefend? Onze meningen ... Nee. Dat was het ook niet. Nee. Ook daarvan was er uiteindelijk teveel. Te veel nee. Ik moet me concentreren. Op dit gesprek. Hier. Nu. Ik kijk mijn gesprekspartner aan. Focus. Focus, verdorie. “Ik,” begin ik nog eens, “de werksituatie ...” Hij kijkt nog altijd vragend, maar vriendelijk. Zonder oordeel. In de verte hoor ik hem zeggen: “Als dit lastig voor je is, kunnen we het wel laten rusten.” Maar dan heb ik er al uitgeflapt: “Ik had een affaire met mijn baas.”

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2014 - 20:48
Mooi verhaal, Je bouwt mooi de spanning op. Geeft ons informatie waardoor we gaan raden, maar het nog niet zeker weten. Pas in de laatste zin bevestigde je mijn vermoeden. Ik heb wel één opmerking.
Ik kijk mijn gesprekspartner aan. Focus. Focus, verdorrie.
Het moet verdorie zijn in plaats van verdorrie. Een klein typefoutje waarschijnlijk :)

Geen afbeelding
christine1

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2014 - 21:03
Haha, ik schoot spontaan in de lach met de laatste zin en dacht 'Ai nee! dat is om door de grond te gaan' lol :-). Ik heb er van genoten.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2014 - 22:36
@schrijvenmaar. De plot is leuk bedacht! Door de hele lange stroom van gedachten na "Ik ..." krijg je (vind ik) een onnatuurlijke vertraging in de dialoog. Op zichzelf kan enig stilvallen prima (teken van ongemakkelijkheid), maar ik zou de blokken gedachten kleiner maken en wat meer pingpong-dialoog overwegen. Ook zou je de HR-man een handeling kunnen geven die onderbreking natuurlijker maakt en ruimte geeft voor de gedachtenstroom (bijv water inschenken, of hij krijgt een telefoontje).

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2014 - 11:20
Dank weer voor alle reacties! @Leonardo: Ik denk juist dat extra dialoog of handeling de boel onnatuurlijk zou vertragen. Let wel: denken gaat nog sneller dan lezen en de kandidaat rond nauwelijks een hele gedachte af. De hele stroom lijkt mij enkele seconden te duren -te kort voor de kandidaat om op het 'correcte' antwoord te komen (en da's belangrijk voor het verhaal) en net lang genoeg voor de interviewer om aan te bieden de vraag over te slaan (wat volgens mij ook relevant is voor de ontknoping) Als er meer tijd gegeven wordt aan de gedachten, wordt het een heel ander verhaal, dan zou er ook een heel ander einde nodig zijn, volgens mij. Ben benieuwd hoe anderen dit lezen?

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2014 - 11:54
Een goed opgebouwd, logisch verhaal met duidelijk plot. De gedachtegang van de HP duidelijk in 1 aparte alinea weergegeven. Denken gaat inderdaad sneller dan lezen en ik vind het gepingpong van gedachten helder. De HP is in gesprek met zichzelf en in twijfeling. Daardoor klopt het einde. Een goede suggestie van @Leonardo is om de interviewer intussen iets te laten doen zodat het logischer is dat een reactie van zijn kant even uitblijft. Bijv. idd dat hij wat water inschenkt en zich dan weer tot de sollicitant richt. Goede invulling van de opdracht!

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2014 - 17:09
@Leonardo: Ik denk juist dat extra dialoog of handeling de boel onnatuurlijk zou vertragen. Let wel: denken gaat nog sneller dan lezen en de kandidaat rond nauwelijks een hele gedachte af. De hele stroom lijkt mij enkele seconden te duren -te kort voor de kandidaat om op het 'correcte' antwoord te komen (en da's belangrijk voor het verhaal) en net lang genoeg voor de interviewer om aan te bieden de vraag over te slaan (wat volgens mij ook relevant is voor de ontknoping) Als er meer tijd gegeven wordt aan de gedachten, wordt het een heel ander verhaal, dan zou er ook een heel ander einde nodig zijn, volgens mij.
Jeen. Het gaat om de tijd die de lezer nodig heeft, niet om de tijd die de feitelijke gedachtenstroom kost. In diens beleving werkt die bulk aan tekst vertragend ...

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 27 maart 2014 - 17:37
Ik dacht eerst dat het om een verwarde persoon ging. Niet dus. Leuk verhaal, maar ik zou ook eerder aan de dialoog beginnen of er een handeling tussendoor gooien.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2014 - 19:48
@leonardo: neen, als de lezer doorleest, blijft hij in de gedachtenstroom, komen er handelingen/ gesprekken tussendoor is het geen vlotte stroom meer, maar zijn het losse gedachten, dat is iets heel anders. De lezer moet meestromen.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2014 - 20:39
@schrijvenmaar Je snapt mijn punt niet, dus ik ben niet helemaal duidelijk geweest. De tijd die je nodig hebt om te lezen is een pauze in de dialoog die niet strookt met het natuurlijke tempo van de dialoog. Je kunt dit sluw oplossen door iets in te bouwen dat tijd kost. Bijv: de HR-man vraagt of hij een koffie wil en pakt de kan. Als lezer weet je dat het inschenken tijd kost. In die tijdspanne is een gedachtenstroom natuurlijk en geen interruptie van de dialoog. Dit principe kun je ook gebruiken om de dialoog juist te vertragen waar je dat nodig vindt. Stel bijvoorbeeld iemand doet een verrassende onthulling. Onderstaand voorbeeld komt uit Mosterd voor de maaltijd - Schrijven van dialogen in fictieverhalen. “Kom eens even bij me zitten, meisje,” zei mijn moeder. “Ik moet je iets vertellen.” “Wat is er?” “Ik heb kanker. Ongeneeslijk.” “Echt waar?” “Ik maak over dat soort dingen geen grapjes.” Na de onthulling “Ik heb kanker. Ongeneeslijk” is het niet natuurlijk dat “Echt waar?” er in een vloek en een zucht op volgt. Korte onderbrekende passages bieden hier oplossing, bijvoorbeeld een activiteit of een beschrijving van lichaamstaal. Deze beschrijvingen onderbreken de dialoog en geven het effect van een denkpauze. Mijn moeder klopte met haar hand op de bank. “Kom eens even bij me zitten, meisje. Ik moet je iets vertellen.” “Wat is er?” Ze legde haar hand op mijn arm. “Ik heb kanker. Ongeneeslijk.” Het bloed trok weg uit mijn gezicht. Ik werd tegelijkertijd warm en koud. Ik beantwoordde haar blik en trachtte te peilen hoe ze zich voelde. “Echt waar?” Haar ogen werden vochtig. “Ik maak over dat soort dingen geen grapjes.” Ik heb hier wellicht wat overdreven door meer korte passages toe te voegen, maar dat heb ik gedaan om het effect op de snelheid van de dialoog te laten zien. Sorry voor mijn lange post, maar ik denk dat je hiermee je voordeel kan doen.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2014 - 21:39
@leonardo: Hartelijk dank voor de uitgebreide reactie, maar mijn punt is dus juist dat het precies andersom is in dit geval; de suggestie moet juist zijn dat al die gedachten in no time door haar hoofd suizen!

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2014 - 10:56
@schrijvenmaar. Een laatste poging: het gaat om de verwerkingstijd in het hoofd van de lezer, niet om de flitstijd in het hoofd van het personage ... Dat kun je wel zeggen, maar de lezer beleeft het zo niet.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2014 - 11:09
@schrijvenmaar. Een laatste poging: het gaat om de verwerkingstijd in het hoofd van de lezer, niet om de flitstijd in het hoofd van het personage ... Dat kun je wel zeggen, maar de lezer beleeft het zo niet.
Daarom voeg je een handeling toe, als je de lezer wilt laten voelen dat er tijd verstrijkt, en doe je dat juist niet als je de lezer dat juist niet wilt laten voelen. Zoals hier. Er moet juist die piepkleine, maar net ongemakkelijke stilte ontstaan, om beide gesprekspartners tot hun volgende uitsspraak te brengen, die anders geen grond in het verhaal heeft. Ik begrijp dat jij dat er niet in leest, daarom vraag ik hoe andere lezers dat ervaren.

Geen afbeelding
christine1

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2014 - 11:43
Ik wil me niet moeien, maar in dit geval ga ik mee met hetgeen Leonardo zegt. Voor mij is dit dan ritme. En hier duurt het te lang. Je haalt de lezer er uit. Ik vond de gedachten stroom iets te lang. Maar je moet niet op mijn mening letten :). Ik ben wel benieuwd wat de andere er van vinden, dus ik volg :)

Geen afbeelding
alicia

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2014 - 12:23
schrijvenmaar, een originele insteek. Ik vind het inhoudelijk uitstekend gedaan, maar toch nog een aandachtspuntje (zoals hierboven al beschreven is). De gedachtenstroom duurt erg lang .Natuurlijker zou zijn dat deze af en toe wordt onderbroken door een vraag van de werkgever b.v. Wellicht een uitdaging voor jou om dit gedeelte bij te schaven? (Leuk die laatste zin!)

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2014 - 15:23
Dank voor de reacties! En ja, Christine, ik moet ook op jouw mening letten :) ! Voor mij is het juist interessant om te zien in hoeverre lezers er (alles) uithalen wat ik erin stop. Ik zal hier even uitleggen wat mijn idee was: ze opent haar mond, op dat moment beginnen de gedachten te gieren, waardoor het antwoord er niet goed uitkomt. Door een handeling/ opmerking van de interviewer toe te voegen, krijgt ze tijd om na te denken, wat het minder waarschijnlijk maakt dat ze het 'verkeerde' antwoord eruit flapt. Dat doet ze nu wel, omdat ze voelt dat ze nu toch echt iets moet gaan zeggen, juist doordat de suggestie van een minimale pauze in het gesprek gewekt wordt. Daarom heb ik de gedachtenstroom niet te kort willen maken, dan zou ze zich minder gedwongen voelen tot een antwoord en bovendien zou de interviewer dan geen reden hebben om aan te bieden de vraag over te slaan, wat het extra wrang maakt, dat ze juist op dat moment het er al uitgeflapt heeft. Maar wat voor de een (mij bijvoorbeeld) een gedachtestroom van twee seconden lijkt, lijkt voor de ander (Leonardo bijvoorbeeld) een overpeinzing van twee minuten -en hoeveel lezers aan welke zijde van dat vlak zitten, is lastig in te schatten voor de schrijver. Dat soort dingetjes zijn hier nou juist zo leuk te peilen, dus blijf je ermee bemoeien Christine, ook de komende opdrachten!

Geen afbeelding
christine1

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2014 - 15:35
@ schrijvenmaar, hahaha, ik heb dat gezegd 'mij niet willen moeien en dat mijn mening niet telt' omdat het de vorige keer tot een soort van ruzie heeft geleid die uit de hand is gelopen, waardoor er 2 mensen zijn afgehaakt. Je hebt het misschien gevolgd. Dat was dus niet de bedoeling, daarmee durf ik dus niet echt commentaar meer te geven en ben ik nu extra voorzichtig met hetgeen ik zeg. Maar ik snap jou bedoeling wel in dit stukje. Misschien moet je het stukje meer tussen een gesprek mengen. Zoals Leonardo aan gaf. Experimenteer er eens mee en kijk wat het geeft. Ik ben heel benieuwd naar jou 2de versie.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2014 - 17:15
Schrijvenmaar, leuk plot. Over de gedachtestroom die in een tel plaatsvind. De verhouding verteltijd - dat is de tijd die je nodig hebt om te lezen - en de vertelde tijd - dat is de tijd die in het verhaal verstrijkt, is zoek. De lezer leest dus een minuut lang wat er in 1 seconde gebeurt. Daar zul je een trucje op moeten vinden, zie verder de reacties van Leonardo.