Wekelijkse schrijfopdracht #4 - Sollicitatiegesprek/ Crisis

Crisis 'Kijk, het gaat toch om het groeipotentieel. Dat zie ik nou niet direct.' De man op leeftijd keek eerst mij spottend aan en daarna beurtelings de twee dames die naast hem zaten. De platinablonde links van hem had ondertussen meer aandacht voor het nauwgezet vijlen van haar blauwe nagels met glittertjes. De voluptueuze brunette aan zijn rechterzijde keek me, al kauwgomkauwend, geringschattend aan. Ik verschoof enigszins ongemakkelijk op de kruk met leren bekleding die nu wat plakkerig aanvoelde. 'Maar, u neemt mij de maat op basis van één gesprek.' Ik voelde mijn wangen kleuren. Ik vervloekte mezelf omdat het bloed nu net daar weer heen moest stromen. De man barstte in keihard lachen uit. Ik voelde hoe ik kleiner werd; nog kleiner. ‘Luister, eh .....Winfried,’ hij zocht even naar de naam in mijn sollicitatiebrief, ‘we leven in een prestatiemaatschappij. Dat is je bekend, denk ik. Nou, dat geldt in ultimo voor onze bedrijfstak. Wij zoeken kanjers, die onder alle omstandigheden fier overeind kúnnen en blijven staan. Wij zien in jou niet echt de doordouwer waar wij naar op zoek zijn.’ Na die laatste woorden gniffelde hij. ‘Of denken jullie er anders over? Katja? Tatjana?’ De twee vrouwen schudden meewarig hun hoofd. ‘Nee, Winfried mist toch een beetje de kernkwaliteit, ben ik bang.’ De woordkeuze van de brunette vond ik niet echt bij haar vulgaire uiterlijk passen. Die tegenstelling in combinatie met haar zwoele hese stem, maakte wel wat los. Ik schuifelde weer op de kruk. Ongemakkelijk, maar toch hoopvol. ‘Kijk, nu komt er iets van beweging in,’ zei de blondine raspend. Haar stem deed me denken aan het geluid van de schuurmachine waarmee ik gisteren in de slag was geweest. Haar enigszins loensende blik deed de rest. Terug bij af. Zelden had ik me zo naakt gevoeld. ‘Nou goed, dank je voor je komst, maar vaker zul je bij ons niet komen, ben ik bang.’ In tijden van crisis grijp je iedere strohalm, dacht ik terwijl ik me aankleedde. Bij Polderporno BV dachten ze er blijkbaar anders over. (Weinig tijd. Daarom een slap verhaal :o )