Geen afbeelding
antoniasuper

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

week 4

 26 maart 2014 - 20:00
Het was drukkend warm en ik liep met zweet onder mijn oksels naar binnen toe. Ik had een sollicitatiegesprek die dag. En het angstzweet stond mij al in de handen. Bij de balie zat een vrouw die ik aansprak. Niet veel later kwam een man mij ophalen en bracht mij naar een lege ruimte met alleen twee stoelen en een kleine tafel. Hij ging zitten. ‘Gaat u zitten,’ zei hij. Ik ging zitten maar de stoel wankelde en viel achter over. Met rood op mijn wangen stond ik op. Ik schaamde mij en verontschuldigde mij. Het gesprek begon. ‘Waarom wil u bij ons komen werken?’ vroeg de mijnheer aan mij. Stotterend zei ik: ‘Het werk lijkt mij leuk om te doen.’ ‘Misschien heeft u mij niet goed begrepen, maar waarom bij dit bedrijf?’ Mijn hersenen begonnen te werken. Wat was het juiste antwoord. Ik was veel te bang om het verkeerde antwoord te geven. Plots werd gewoon alles zwart voor mijn ogen en wist ik niets meer uit te brengen. De man veranderde van vragen. ‘Wat zijn u hobby’s?’ ‘Uhmmmm.’ Denk na, dacht ik. Hobby’s, simpele vraag moet ik toch kunnen beantwoorden. Maar ik twijfel. Moet ik juist zeggen dat ik individuele hobby heb wat weer laat zien dat ik zeer zelfstandig kon werken of een teamsport waardoor ik weer liet zien dat ik goed was in samenwerken. ‘Handbal.’ ‘Wat vind u leuk aan handbal?’ ‘Dat het een echte teamsport is waar je op elkaar moet steunen.’ ‘Heb je veel steun nodig van andere?’ Nee dacht ik, dat was de vraag. ‘Nee kan ook goed alleen werken zonder hulp hoor, ‘ weer dat gestotter. De man keek een beetje verveeld en een paar minuten later bedankte hij mij voor het gesprek en liet mij gaan. Buiten dacht ik dat wordt niets. Maar ach volgende keer beter. Om de dag goed compleet te maken begon het te gieten. Balen.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2014 - 21:08
Hallo Antoniasuper, Je hebt een leuk verhaaltje geschreven, het einde is erg herkenbaar. Wanneer je denkt dat het niet erger kan, kan het natuurlijk net dat tandje erger. Ik heb echter nog wel wat puntjes.
En het angstzweet stond mij al in de handen.
Je kunt een zin beter niet met het woordje 'en' beginnen. Dit staat lelijk en bovendien is het een voegwoord wat twee zinnen aan elkaar moet verbinden. Ik zou hier dit woordje dan ook weglaten.
(...) naar een lege ruimte met alleen twee stoelen (...)
Je bent hier een komma vergeten, het moet zijn: "naar een lege ruimte, met alleen twee stoelen"
Ik ging zitten maar de stoel wankelde en viel achter over.
Weer die komma, ook mag achterover aan elkaar worden geschreven: "Ik ging zitten, maar de stoel wankelde en viel achterover."
Ik schaamde mij en verontschuldigde mij.
Dit is een mooi voorbeeld van show don't tell. Je verteld mij hier dat je je schaamt, maar je kunt het me beter laten zien. Bijvoorbeeld door het zo te doen: "Mijn wangen liepen rood aan terwijl ik wat op mijn stoel heen en weer schoof." Hier laat je aan de lezer zien dat de hoofdpersoon zich schaamt, zo kan de lezer zelf de conclusie van schaamte trekken. Als je het niet snapt, zoek dan op dit forum naar show don't tell. Ik vind het zelf ook nog erg lastig ;)
Plots werd gewoon alles zwart voor mijn ogen (...)
Ik vind het woordje gewoon hier niet mooi geplaatst zijn. Misschien kun je het er beter uithalen. Waarom zou iets 'gewoon' zwart worden? Dat alles zwart wordt voor je ogen is toch juist niet gewoon?
'Uhmmmm.'
Je kunt beter de laatste drie m'en weghalen. Dat staat wat professioneler heb ik het idee.
simpele vraag moet ik toch kunnen beantwoorden.
Weer die komma: "simpele vraag, moet ik toch kunnen beantwoorden."
dat ik individuele hobby heb wat weer laat zien (...)
Deze zin klopt grammaticaal gezien niet. Het is of: "dat ik een individuele hobby heb, wat weer laat zien" of "dat ik individuele hobby's heb, wat weer laat zien" Ook ben je de komma weer vergeten.
'Nee kan ook goed alleen werken zonder hulp hoor,'
Hier weer de komma en het woordje 'ik': "Nee, ik kan ook goed alleen werken zonder hulp hoor."
Maar ach volgende keer beter.
En als laatste weer die komma: "Maar ach, volgende keer beter." Verder moet je elke keer wanneer iemand spreekt of heeft gesproken op een volgende regel beginnen. Het einde vond ik dan wel weer sterk. Succes met het schrijven :) Anne