Wekelijkse opdracht #3: leg je geweer neer

Mijn laatste schooldag. Die ochtend schrok ik wakker van het snerpende geluid van mijn wekker. Diep bedroefd dat het weekend alweer voorbij was drukte ik hem uit en slofte naar de badkamer toe. In de spiegel bekeek ik mijn zwaar bepukkelde gezicht en probeerde mijn stugge haar nog enigszins in model te brengen. Er was weer een schooldag aangebroken. Angstig ging ik op weg naar de gevangenis zonder tralies die ze school noemden. Met zweet in mijn handpalmen en een krampend gevoel in mijn borst stapte ik het schoolgebouw binnen. Zo stil mogelijk, zonder op te vallen sloop ik door de drukke menigte heen. Plots zag ik haar met haar lange krullende bruine lokken die op het ritme van haar loopje vrolijk mee deinden. Ik liet een diepe zucht, wat was ze mooi. Voor een moment had ik mijn flank onbeveiligd gelaten. ‘Hey pukkelkop!’ Verschrokken keek ik op en zag de ergste pestkoppen van de school al vlak voor me stonden. Er was geen ontkomen meer aan. Beschaamd probeerde ik mezelf nog kleiner te maken. Als zij het maar niet had gezien. Toen onze blikken elkaar voor het eerst in dat schooljaar elkaar kruisten wist ik dat het te laat was. In haar blik las ik medelijden af en ik walgde van mezelf. Nu was zeker al mijn kansen bij haar bekeken. Zonder ook nog maar op of om te kijken rende ik hard weg. De tranen rolden nu vrij over mijn wangen heen. De wildste gedachten trokken zich in een vaart van een sneltrein door mijn hoofd heen. Ruw droogde ik mijn tranen en rechte mijn rug. Vandaag zal ik een held worden dacht ik bij mezelf. Ik pakte mijn rugzak steviger beet en liep opnieuw de school binnen. Wetend dat dit mijn laatste dag zal worden liep ik ditmaal zonder angst naar binnen toe. De gangen waren verlaten maar ik wist haarfijn het lokaal van mijn pestkoppen te vinden. Met een harde ruk trok ik de deur open en trok het dubbelloopse jachtgeweer van mijn vader uit de rugtas te voorschijn. In mijn hoofd had ik dit tientallen keren voor mij gezien maar nu gebeurde het echt. Voordat ik de trekker overhaalde hoorde ik in de verte een stem: ‘Leg je geweer nu neer!’