#3 berg je geweer op

Je bril is beslagen. Je bent de tel kwijtgeraakt. Je weet niet meer hoeveel patrouilles je hebt gelopen in de jungle. Die klote jungle, die zich aan je opdringt, zich aan je vastzuigt, zich met hoge kreten in je oren nestelt. Patrouilles met losse flodders. Zinloos vind je dat. En altijd dezelfde waarschuwing van de sergeant: ‘De heuvels van de Dongrek lopen door tot in Thailand. Zorg dat je aan de Cambodjaanse kant blijft.” Nou en, dacht je dan. Je hebt een magazijn met 32 patronen voor je wapen weten te bemachtigen. Een fles Bourbon doet wonderen, waar je ook bent, dacht je nog. Je controleerde je wapen en zette het op automatisch. Je voelde een lichtheid, die je niet eerder had ervaren. Hoe vaak heb je die scene uit The killing fields niet afgedraaid in je hoofd? De beelden van martelkamers waarin naakte mensen zijn vastgebonden op metalen bedden, die onder stroom staan. Je hebt ze bestudeerd - de gevangengenomen Rode Khmer-leden – tot hun smerige blote voeten aan toe. Je hoorde hoe je de bewaker groette. Het dragen van een bril was al een reden om geexcuteerd te worden, dacht je toen je de trekker overhaalde. De laatste patroon kletterde op de grond. Pas toen voelde je de hand van de bewaker en hoorde je hem zeggen: ‘Genoeg! Berg nu je geweer op.’