Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #2 Lentevondst

Midden in de tuin sta ik, heb net het kleine schuurtje geopend en pak de bezem. De steel breekt af. Ik ruik de zonnige lente, ik nies. Mijn tranende ogen lijken ontroerd. Ik pak een andere bezem en begin te vegen, alles wat de wind heeft neergelegd, de vogels hebben meegenomen, verplaats ik naar de groene bak. De kat van de buren komt langs voor haar toiletbezoek. Ik stoor haar door mijn aanwezigheid. Het geluid van de vegende bezem werkt rustgevend en ondertussen kijk ik wat er nog staat. Weer die forsythia dood? De aarde is voorzien van drollen, de afzender kijk mij nog steeds aan, zittend op het grasveld. Ik pak een schep en zeg iets naars tegen de poes terwijl ik de schep in de aarde duw. Mijn voet duwt hem dieper, de geur van grond maakt mij blij, mijn hele leven houd ik al van die modderlucht. Van die zachte aarde, van de wurmen die ik zorgvuldig oppak en naar een andere plek gooi, weg van mijn scherpe schep. Schep erin, kiep om de aarde. De grond krijgt lucht, de kat vertrekt naar een strategisch punt waar zij mij in de gaten kan houden. Dan zie ik het. Het glimt en het is rond. Een witte glazen, deze keer. Ik loop naar binnen, het kraanwater stroomt erover heen. Buiten pakt de kat haar kans. Hoeveel jaren is het geleden toen dit huis een kindertehuis was, voor kinderen die even wegmoesten van thuis om welke reden dan ook? Wie had dit begraven, en waar had dat kind aan gedacht? Vroeger verstopte ik zelf zoveel in de tuin van mijn oude huis, deed briefjes in de muur omdat, dacht ik, er altijd iemand zou zijn, die het zou vinden. Maar, wie had hier ooit meegespeeld, wie had het spelletje gewonnen? Het meesje vliegt naar het nestkastje terwijl ik het schuurdeurtje open doe; het rolt op de grond, uit mijn hand. De kat loopt geschrokken weg. Dan open ik het dekseltje van het potje en leg de glazen witte bij de blauwe.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, zoals de gedachten van die man dwalen naar de spelende kinderen van vroeger. Ik dacht dat de hoofdpersoon misschien zelf één van die kinderen was geweest.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Maddbrug, mooi geschreven. Goed dat je niet noemt wat je onder de grond vindt, maar dit overlaat aan de lezer. Dat maakt het extra spannend. En nog even een flashback in het verhaaltje, uitstekend gedaan!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een enig verhaal! Vol met leuke details ( het toiletbezoek van de kat, de afzender van de drollen) etc. Mooi geheim gehouden wat precies de vondst is maar eigenlijk weet iedereen het antwoord. Origineel en belevend verwoordt en door mij graag gelezen!! :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk verhaal, mooi beschreven. Een klein dingetje: 'Weer die forsythia dood.' Hoeveel levens heeft zo'n forsythia eigenlijk?

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wallace, goede vraag! Het is een constatering, direkt omgezet in woorden. Ik plantte een aantal keer de forsythia en waarschijnlijk omdat ik het snoeibeleid niet goed heb uitgevoerd, ontneem ik de plant, weliswaar niet expres, het leven. Na enige studie van de plant, ontdekte ik dat de gele bloemetjes niet ieder jaar verschijnen. Dus wie weet zet ik een vraagteken na de zin in het verhaal.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk verhaaltje. Ik houd ervan hoe je als het ware twee verhalen in elkaar verweven hebt. Namelijk de kat die zijn behoefte in jou tuin wil doen en jij die (een knikker?) vindt. Ook mooi gedaan dat je niet verteld wat je nou precies vindt. Dit maakt dat jezelf aan het denken gaat, wat er gebeurd kan zijn en wat je nou precies gevonden hebt. Mooi gedaan!

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi Maddbrug. Eerlijk gezegd mag je van mij de knikker gewoon noemen (al zie ik in andere reacties andere meningen ;) ) want het is duidelijk. Heel mooi hoe de vinder zich een hele voorstelling maakt van de spelende kinderen.

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hé deze had ik bijna gemist. Wat een mooie inzending! het ontroert want je kan het voor je zien hoe een kind een grote schat in de grond bewaart, ook al is het misschien voor ons maar een knikker. erg goed geschreven.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marietje, Anne, Inge en Nienkea, dank voor de reactie. In de tuin vind ik bijna ieder jaar een verstopt object uit de tijd dat de tuin behoorde bij het kindertehuis. Op die plek stond vroeger een zandbak. Door iets te vinden blijft de herinnering aan het verleden van het huis altijd in het heden.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi Maddbrug! Mijn tranende ogen lijken ontroerd (terwijl de hoofdpersoon waarschijnlijk gewoon hooikoorts heeft;). Ik vind het een ontroerend verhaal. Wat heb je trouwens tegen de kat gezegd?

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Catoschrijft...met de kat van de buren heb ik een gesprek gehad over haar toiletbezoek, maar met een 'miauw' was het gesprek klaar. Overigens door haar gedrag graaft zij ook vondsten naar boven.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi om bij zo'n kleine vondst zo stil te staan (en kennelijk niet alleen in het verhaal)! Interessante wisselwerking tussen gevoelige vinder en nuchtere kattenbuurman; ik mag graag dromen, met beide benen op de grond en zie dat graag.