wekelijkse schrijfopdracht #1 reizen

Koopje: enkele reis Parijs € 29. Een Hollandse zwerver dacht meteen: dat ga ik doen. De Thalys, retourtje nog geen €60. Een goedkoop hotelletje ergens zoeken en vinden, moet geen probleem zijn. Zonder een enkel woord Frans te spreken of verstaan, gaat deze eigenzinnige zwerver welgemoed op stap. Hij wordt van alle kanten gewaarschuwd om niet alleen door de metrogangen te lopen, voordat je het weet word je in elkaar geramd voor je telefoon of wat geld. Natuurlijk doet hij het toch. Ik sta erbij, durf niet te blijven staan. Het geluid dat vuisten maken zodra ze in iemands gezicht rammen is afschuwelijk, je voelt het beurs worden, de lichaamssappen onevenredig verdelen in het aangezicht. Bloed spuit uit zijn neus, de ogen dik gezwollen. Dat resultaat zie ik de volgende ochtend tijdens het ontbijt… Vandaag geen enkeltje metro voor hem, maar een wandeling over een oude, vervallen begraafplaats, Cimetière de Picpus. Een vreemd kunstwerk kan daar niet ontbreken en Mariëlle krijgt een zwevende stoel op haar grafsteen. Maar ook hier loert gevaar: echte straatzwervers. Ruwe bonken, van alle goede geesten verlaten die geen enkele vorm van medeleven beschikken. Ze werken samen om onze eigenwijze zwerver in te sluiten om hem te kunnen overvallen van al, werkelijk alle bezittingen. Door ervaring wijs geworden heeft ons mannetje zich bewapend. Het is verboden, maar… Een boksbeugel doet goede diensten als je hem van tevoren al om je handen wringt. Nu nog de moed om erop los te slaan, precies zoals hem dat gisteren gebeurde. Het lukt wonderwel, van een goedwillende man verwordt hij op dat moment een monster. Met ongekende, agressieve krachten ramt hij erop. De zwervers steunen elkaar niet meer. Eentje blijft voor dood achter op dit kerkhof. Onze man in Parijs vertrekt naar huis. Zou hij echt iemand hebben vermoord?