Schrijfopdracht #1 Balans

Balans In het ruim, twee dekken lager dan mijn hut, wordt “het” vervoerd in een stalen kist. Tijdens het inschepen had ik de grote waarschuwingstekens, onder het door de wind opbollende zwarte doek, gezien. De tekst "Built To Kill” zaait de eerste twijfels over mijn beslissing. Slapeloze nachten volgen door jammerend hulpgeroep. Het verontrust mij dat niemand van de crew of mijn collega’s erover praat. Ik ben geen actieheld maar de nerd met bril, die in dit vage B.T.K. project verantwoordelijk is voor de ICT en daarom zwijg ik. Een jaar lang werkend mijn hobby uitvoeren ver weg op Antarctica leek mij, na mijn onverwachte scheiding, een goede uitweg om weer in balans te komen. Maar nu twijfel ik. De ijzige wind snijdt in mijn gezicht als ik op het dek het smetteloze witte landschap bewonder. Voordat de nacht van de laatste zomerse dag eind maart valt, meert het schip aan. De zon laat zich pas weer eind september zien. Verstopt onder mijn kooi, hoor ik iedereen angstaanjagend schreeuwen. Huilend in het donker wacht ik op doodse stilte. Dan schuif ik verstijft onder de benauwde ruimte uit en langs de wand van de gang schuifel ik naar het kombuis. Onderweg wordt een menselijk gehuil hoorbaar. Ik gil als ik een imposante rug zie en schokkerig draait hij zich naar mij om. Zijn harnas zit vol bloed en rillend kijk ik van hem weg. Met zijn stalen vinger onder mijn kin dwingt hij mij omhoog te kijken. Ik vind groene ogen in zijn masker waarin spijt plaats maakt voor kilte. ‘Ik kan mijn balans tussen mens en machine niet vinden’, hoor ik zijn mechanische stem zeggen terwijl het koude metaal mijn keel dichtknijpt. Mijn leven flitst voorbij, ik zie mijn lieve gezin en denk spijtig: dat was ook mijn probleem.