Welk einde?

''Het lijdt voor mij geen twijfel welke van de twee eindes die boodschap het best overbrengt: het tweede.'' Je geeft zelf het antwoord al. Dat het pijn doet bevestigt het alleen maar. Nu hoop je op een second-opinion?

Wat is het verhaal dat je wil vertellen? Vertel dat. Blijkbaar ben je daar nog niet uit.

''Het lijdt voor mij geen twijfel welke van de twee eindes die boodschap het best overbrengt: het tweede.'' Je geeft zelf het antwoord al. Dat het pijn doet bevestigt het alleen maar. Nu hoop je op een second-opinion?

Ja.

Ik persoonlijk vind dat er te weinig boeken geschreven worden waarin hoofdpersonen om zinnige redenen aan hun einde komen. Als het even kan, zou ik pleiten voor meer bloed. Maar dan moet het wel kunnen. Even voor het complete plaatje: welk genre schrijf je en wat is je doelgroep? Je twijfelt, en dat doe je vast niet voor niets. Verhalen moeten betekenisvol zijn en al wat niet meer zij. Allemaal lief leuk en aardig, maar er zijn andere dingen die verhalen óók moeten zijn. Zoals voldoening gevend. Als een lezer jouw verhaal leest en op het eind alleen maar teleurgesteld is door de dood van de hoofdpersoon, hoezeer zou hij dan geneigd zijn om na te gaan denken over de diepere betekenis daarvan? (Geen retorische vraag, dit. Het antwoord hangt onder meer af van je doelgroep.) Jij als schrijver wil een punt maken. Je hebt een boodschap die je met de wereld wilt delen. Dat is een goede reden om je hp te vermoorden. Maar. Je hebt een verhaal geschreven. Jouw hoofdpersoon indat verhaal wil geen punt maken, geen boodschap overbrengen, en hij wil niet dood. Voordat je ermee wegkomt om een hoofdpersoon te vermoorden, moet die uitkomst aan meerdere voorwaarden voldoen. Om er dus twee te noemen: is het betekenisvol en is het nuttig binnen de grenzen van jouw verhaal? Bekenisvol: check. Maar nu dat tweede punt: als het niet nuttig is voor het verhaal, voor de personages in hun eigen belevingswereld, zal je lezer het niet makkelijk accepteren. De lezer heeft een band opgebouwd met de hp en als die sterft, wil de lezer graag weten dat dat voor een goed doel was. Dat er wel iets gewonnen is. Als ik het goed begrijp, is dat niet het geval bij de dood van jouw personage, kan dat kloppen?

Zou voor het minst voorspelbare gaan. Of je kiest voor een open einde...

Moet de HP per se dood om te boodschap te laten overkomen? Misschien kun je de twee eindes combineren: met boodschap, maar niet zo bruut. Nu ken ik je verhaal natuurlijk niet, dus weet ik niet of dit mogelijk is. Maar misschien zijn er andere manieren om je boodschap over te brengen dan je HP zo dood te laten gaan. Ik herken het wel een beetje. Het perfecte einde voor mijn verhaal was het einde waarin de HP dood zou gaan. Maar dat wilde ik niet en kon ik niet. De HP is mij ook dierbaar, mede omdat hij opvallend veel overeenkomsten vertoont met een heel dierbaar persoon in het echte leven -je zou die HP bijna als het alter-ego van die persoon kunnen zien. Maar de HP zou aan het eind van het verhaal iets moeten doen (wat hij ook uiteindelijk zou doen, anders kan het verhaal praktisch gezien niet eindigen) dat echt niet zonder consequenties zou zijn. Hij zou daar echt niet ongeschonden uit kunnen komen, dat is niet geloofwaardig en veel te gemakkelijk om er gedurende het hele verhaal naartoe te werken. Maar dood was iets té. Uiteindelijk is er een ander einde ontstaan wat misschien nog wel veel beter past: een deel van de HP sterft. Hoe dat kan, nou ja, dat is misschien wat ingewikkeld (fantasywereld met eigen wetten), maar in ieder geval heb ik hierdoor een soort compromis gesloten: de HP verliest behoorlijk wat, maar kan ook een nieuw leven opbouwen aan het eind van het verhaal. Niet alles is verloren. Misschien zou jij ook zoiets kunnen doen. Schrijven moet natuurlijk ook gewoon leuk blijven. Als jij een einde schrijft waar je zelf niet helemaal achter staat, hoe weet je dan zeker dat je lezers daar wél achter staan? Persoonlijk vind ik het fijner om een boek te lezen met een hoofdpersoon waar ik van hou die níet doodgaat, dan een boek waarin de HP wel doodgaat, met misschien een boodschap. Maar het leesplezier vind ik belangrijker dan of ik er wel of niet iets uit zou moeten leren.

Ik persoonlijk vind dat er te weinig boeken geschreven worden waarin hoofdpersonen om zinnige redenen aan hun einde komen. Als het even kan, zou ik pleiten voor meer bloed. Maar dan moet het wel kunnen. Even voor het complete plaatje: welk genre schrijf je en wat is je doelgroep? Je twijfelt, en dat doe je vast niet voor niets. Verhalen moeten betekenisvol zijn en al wat niet meer zij. Allemaal lief leuk en aardig, maar er zijn andere dingen die verhalen óók moeten zijn. Zoals voldoening gevend. Als een lezer jouw verhaal leest en op het eind alleen maar teleurgesteld is door de dood van de hoofdpersoon, hoezeer zou hij dan geneigd zijn om na te gaan denken over de diepere betekenis daarvan? (Geen retorische vraag, dit. Het antwoord hangt onder meer af van je doelgroep.) Jij als schrijver wilt een punt maken. Je hebt een boodschap die je met de wereld wilt delen. Dat is een goede reden om je hp te vermoorden. Maar. Je hebt een verhaal geschreven. Jouw hoofdpersoon in dat verhaal wil geen punt maken, geen boodschap overbrengen, en hij wil niet dood. Voordat je ermee wegkomt om een hoofdpersoon te vermoorden, moet die uitkomst aan meerdere voorwaarden voldoen. Om er dus twee te noemen: is het betekenisvol en is het nuttig binnen de grenzen van jouw verhaal? Bekenisvol: check. Maar nu dat tweede punt: als het niet nuttig is voor het verhaal, voor de personages in hun eigen belevingswereld, zal je lezer het niet makkelijk accepteren. De lezer heeft een band opgebouwd met de hp en als die sterft, wil de lezer graag weten dat dat voor een goed doel was. Dat er wel iets gewonnen is. Als ik het goed begrijp, is dat niet het geval bij de dood van jouw personage, kan dat kloppen?

Dat klopt inderdaad, ja. Wijze woorden. Op deze manier had ik het nog niet bekeken. Misschien moet ik dan toch maar wat meer werk steken in einde 1. Bij schrijven kan praktisch alles, dus kan ik ook wel verzinnen hoe ik dit aan moet pakken, op moet lossen. Dat vind ik zelf ook veel leuker. Als het op deze manier echt niet in de smaak valt, kan ik het einde altijd nog veranderen. Maar dat zie ik dan wel. Bedankt iedereen!

Ik moet er wel bijzeggen dat ik hier een beetje voor waarzegster speel. Ik vertel je wat je wil horen, maar ik weet natuurlijk zo goed als niets van je verhaal. Je bent je eigen meest betrouwbare criticus :)

Het valt niet mee, een differentiele beoordeling over twee versies van een boek dat we niet kunnen lezen. Dat maakt het forum wat abstract. Mag ik het loskoppelen van je voorbeeld? Ik destilleer de volgende vragen: 1. Wat voor soort boeken vereist een happy-end: bestsellers, keukenmeidenromans (er is overlap), kinderboeken tot welke leeftijd? 2. Als schrijver heb je maanden, jaren lang geleeft met een hoofdpersoon en dan doet het pijn die te moeten vermoorden. Hoe ga je met die pijn om? 3. Je hebt een boek geschreven dat slecht afloopt, laat dat lezen aan vrienden en uitgevers en die vinden het maar niets. Mag, moet je het einde aanpassen om het boek verkoopbaarder te maken? 4. Deugt een boek als je er naar willekeur twee verschillende eindes aan kunt plakken? The writersplace, dit is ouw forumonderwerp. Vind je het goed als we deze vragen inlassen? Of bedoel je een andere vraag?

Kies het einde dat jou als schrijver het meest aangrijpt.