Euh ... zoveel als nodig is? Daar is geen zinnig woord over te zeggen, vind ik. Een vluggertje kan meer woorden nodig hebben dan een uitgebreide vrijpartij. Is het liefde met seks of twee handen die elkaar raken of iets op afstand of .... vul maar in.

Je kun eens rondbladeren in romans waarin vergelijkbare passages staan, misschien kun je dan de kunst afkijken.

Euh ... zoveel als nodig is?

Ja, dat. Hoe belangrijk is de scène? Welke onderdelen zijn er van belang voor je verhaal? Wat moet je lezer weten, ga je een instructie voor menselijke voortplanting geven, of denk je dat je lezers ongeveer weten hoe het zit met de technische details? Of is het de bedoeling dat de scène je lezers opwindt? Dan heb je woorden nodig om sfeer te scheppen. Vergeet het voorspel niet. En laat ze niet in slaap vallen na de kleine dood. Wat is je perspectief? Seks zit grotendeels tussen de oren. Denkt en voelt de verteller mee, dan kun je meer vertellen. De verteller als voyeur ziet en hoort.

Zoveel je nodig hebt. Ik let nooit op woordaantal, tenzij daar echt specifiek om gevraagd wordt. Wat wil je zeggen met je scene? Wat is het doel? Zolang je gericht een scene schrijft en weet waar je naar toe wilt, zou ik me niet druk maken om het woordenaantal, of de scene nou 300 of 2000 woorden is.

Van belang voor de lengte van je scène is ook het proportionaliteitsprincipe [oeps, hoort dat woord niet in de draad van de lelijkste woorden thuis?]

Wordt het een liefdesroman of een erotisch verhaal? Voor zover ik weet wordt de seks in liefdesromans niet expliciet beschreven.

Lijkt me lastig, een origineel liefdesverhaal, zeker als je weinig schrijfervaring hebt, maar laat je daar niet door weerhouden, anders was 50 tinten grijs er ook niet geweest.

Ik laat alles er gewoon uitkomen,

:) Dat zou een goede zin zijn, voor een vrij korte, platte scene. (Sorry, het is vrijdag.)

Een liefdesscene beschrijven heeft m.i. twee valkuilen: oftewel kan het geschrevene platvloers overkomen, waardoor niemand je geloofwaardig vindt, oftwel kan het geschrevene volstaan met metaforen - kijk maar naar Kartonnen Dozen van Lanoye, de "grote" liefdesscene is een perfect voorbeeld daarvan -, waardoor het geheel eerder als lachwekkend kan worden beschouwd.

Volgens mij ligt dat er aan uit wiens perspectief de scene schrijft en hoe diegene het bedrijven van de liefde ervaart. Gaan er allerlei emoties door de persoon heen of is het vooral lust? De de omgeving werkt wellicht tegen (openbare plek bv.) waardoor het allemaal wat uitgebreider beschreven wordt. Succes :confused:

Als het niet gewoon bedoeld is om de lezer op te winden (een erotisch verhaal), dan lijkt me het schrijven van een flinke vrijpartij (dat is toch wat je bedoelt met liefdesscène?) een van de moeilijkste dingen die er is.

Als het niet gewoon bedoeld is om de lezer op te winden (een erotisch verhaal), dan lijkt me het schrijven van een flinke vrijpartij (dat is toch wat je bedoelt met liefdesscène?) een van de moeilijkste dingen die er is.

Jup, bovenal omdat als de lezer er helemaal niets bij voelt, je ook iets niet goed gedaan hebt... Moeilijke middenweg dus.

Jah, ik zag het. Ik sla hem hier denk ik echter over: ik kom het stukje wel tegen wanneer ik je hele verhaal lees en dan heb ik er een vollediger beeld van dan wanneer ik het eerst los gelezen heb :)