Ik-vorm bij een dier

Natuurlijk kan dat. Ik heb het zelf eens vanuit een kat gedaan en dat is best een aardig verhaaltje geworden. :) Boeken ken ik zo één twee drie niet, sorry, en ik heb geen idee of het is toegestaan om de link naar mijn eigen verhaaltje te sturen.

Natuurlijk kan dat.

Het boek ''Luka en het Levensvuur'' van Salman Rushdie is misschien iets voor je. In dat boek heet een hond: "Beer". Dan zijn zinnen in de IK-vorm ongeveer zo. ''En zolang ik een hond ben,'' zei de hond, ''mag je me Beer noemen.'' "Ik ook," zei Beer de hond. "Niet dat ik iets tegen teefjes heb." Beer de hond staarde naar het reclamebord.

Oke bedankt ik hoop dat het werkt. Ik zal kijken voor dat boek yrret, bedankt.

Er zijn wel verschillen! Als je schrijft vanuit een hond, zul je veel meer geuren en geluiden moeten gebruiken dan normaal. Een hond herkent iemand meer op geur dan op uiterlijk, en hij heeft ook nog eens een heel sterk gehoor. Ik denk dat wanneer je uit een dier schrijft, die zintuigen veel meer moet gebruiken, vaak in plaats van dingen zien of voelen. Ook bekijkt een hond de mensen van onderen. De gezichten zijn daardoor niet zo goed te zien, maar de benen bijvoorbeeld wel. Dat hoeft niet heel veel verschil te maken in het verhaal, maar het bepaalt misschien wel naar hoe de hond naar de mensen kijkt (Hij moet omhoog kijken als je wil dat hij een gezicht beschrijft bijvoorbeeld, en de mensen lijken vanuit zijn oogpunt erg groot) Ik schrijf zelf vanuit wolven (niet ik-vorm) en ik gebruik ook veel gewaarwordingen met snuit, oren, staart, poten.

Black Beauty - het boek - is volgens mij in dat perspectief geschreven. Dat is alleen dus wel een kinderboek, en vrij oud.

"Tailchaser's song' van Tad Williams? Het gaat over katten, fantasy, maar ik weet helaas niet meer of dat boek het ik-perspectief gebruikt.

Animal Farm van Orwell heeft dieren als personages, maar gebruikt volgens mij niet de eerste persoon.

Tailchaser's song wat bij mijn weten niet in de ik-vorm. Dagboek van een poes van Remco Campert wel. Dat is een hilarisch boek over een huiskat die het huishouden en de mensen observeert vanuit wat de schrijver als kattenperspectief ziet (of katten echt zo denken is moeilijk te bepalen, maar voor kattenkenners is het herkenbaar).

Ik heb jaren terug ook een boek gelezen vanuit het perspectief van een kat, die als leider van een groep katten optrad. Volgens mij heb ik dit al eens eerder gemeld op SOL. Even de zoekfunctie gebruiken. Edit: zoekfunctie werkt tijdelijk niet en ik weet de titel niet meer :-( Ik weet de titel weer: Solo's zwerftocht.

Natuurlijk kan dat. Remco Camperts kat vertelt zijn eigen verhaal. In mijn verhalen speelt vaak een dier (of een ding) de 'ik'. Kan heel serieus, maar ook met humor, satire, of wat je ook wilt. Goed observeren van je ik vind ikzelf wel nodig en natuurlijk moet je genoeg weten van het wezen dat je laat vertellen, maar dat is niet anders dan met elk ander hoofdfiguur.

Toon Tellegen en zijn verhalen over de mier en de eekhoorn... ook een mooi voorbeeld. Fantastische verhalen trouwens!

Torak en wolf is ook - gedeeltelijk - vanuit het perspectief van een wolf geschreven. Dan wordt er wel eenvoudige taal gebruikt. Ook zijn er dingen die de wolf anders noemt. Bijvoorbeeld: een snelstromende rivier is het 'snelle nat'.

@ Galadriel, ik heb al die boeken gelezen maar dacht er pas later aan. Ik zal al die verhalen eens googelen, hopelijk kom ik op wat inspiratie. Bedankt iedereen!

Net even een stukje geschreven, zoals ik denk dat het kan. Daar zit ik dan in de felle zon op het gazon. Wel een mooi gemaaid grasveld, maar dat interesseert me niet. Erik, een vijfjarig joch komt me regelmatig gezelschap houden. Hij is best lief en plaagt me nooit. Konny noemt hij mij. Een naam maakt me niets uit. Desnoods noemen ze me Oli Fant. Eriks ouders dachten me een plezier te doen om me in huis te halen. Hoewel, in huis? Was ik maar in huis. De mensen bij wie ik eerst woonde, hadden nog wel zoveel verstand om mij een schaduwrijk plekje te geven. De man is helaas overleden. Zijn vrouw had twee krukken nodig heeft om zich te verplaatsen en kon niet goed meer voor me zorgen. Daar heb ik alle begrip voor. Waar ik geen begrip voor heb, is dat ze de mensen van mijn nieuwe behuizing niet op de hoogte heeft gesteld wat ik nodig heb en wat mijn wensen zijn. De ouders van Erik hadden gezegd dat ze met liefde wilden opvangen. Ik twijfel niet aan hun goede bedoelingen, maar wel aan hun verstand. Waarom niet even googelen hoe je het beste met mij kunt omgaan? Harige wezens hebben geen behoefte aan zon. Ze zijn al warm van zichzelf en bruin worden doen ze niet. Ja, ik heb wel een schaduwrijk plekje. Dat is een minuscuul houten hokje. Enig idee hoe heet het daar nu is? Ah, daar komt Erik weer aan, een wortel in de hand. Voorzichtig duwt hij die door het gaas. 'Toe maar, Konnie, eet maar lekker op.' Om de jongen een plezier te doen begin ik aan die harde knol te knabbelen. Heeft nu echt niemand door dat ik ook weleens een sappige peer of asperge wil oppeuzelen? Nee hoor, mijn lekkernij bestaat uit een harde knol. Elke dag weer. Mensen, je zou ze ontwortelen. Heeft iemand nog een mooi plekje voor mij?

Als je een plekje hebt gevonden wil je dan mailen of ze een constant blaffende hond willen hebben. Het rotbeest maakt de hele flat gek. Goed, ik ben het al. Alvast bedankt.

Ik heb jaren terug ook een boek gelezen vanuit het perspectief van een kat, die als leider van een groep katten optrad. Volgens mij heb ik dit al eens eerder gemeld op SOL. Even de zoekfunctie gebruiken. Edit: zoekfunctie werkt tijdelijk niet en ik weet de titel niet meer :-(

Zjaan, ik denk dat jij het hebt over of Solo´s journey (Solo´s reis?) van Joy Smith Aiken of Tailchasers song (Staartjagers zang) van Tad Williams. Hier is een link naar een review: http://www.flayrah.com/4467/review-solos-journey-…. Er staat ook een link naar Tailchasers song.

Ik heb het over een zielig konijntje, Bloem Over die blaffende hond moet je het baasje aanspreken.

Als je een plekje hebt gevonden wil je dan mailen of ze een constant blaffende hond willen hebben. Het rotbeest maakt de hele flat gek. Goed, ik ben het al. Alvast bedankt.

In feite zegt die hond: "Jullie maken mij helemaal gek!" "Niet met de deuren slaan! Ja Hondje, nee Hondje!" "Waf woef blaf wraff wroeff! Wif Wrif, wof Wrif!" Zie.

Hahha, wat een humor Yrret. Mijn hond blaft alleen als hij iets lekkers wil dan is het meer iets van: "Sta nou toch eens op met die luie kont, ik wil een koekje" "Ahoo waff wafff ahoooo wafff woef ahoooo waff woeff waf" En hij blijft maar klagen over te weinig koekjes, hij is zo dement ( of hij doet gewoon alsof ) dat hij niet weet dat hij er al 1 ( of 2 of 3 ) gehad heeft.. Wat een mooi geschreven stukje, Tja. Zo bedoel ik het ja, het lijkt helemaal niet op een kinderverhaal, de bedoeling dus. Mooi!