Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

ik-persoon.

Hallo allemaal! ik zit met een vraagje dus ik dacht waarom zet ik het niet op SOL? Dus ik ben nu met een verhaal bezig namelijk 'The struggle for Soltia.' en er doet een ik-persoon mee. Eigenlijk twee ik-personen. Het vraagje is; Is het verwarrend als er twee ik-personen meedoen? Ik wissel ze wel af, dus in hoofdstuk 1 over die en hoofdstuk 2 over de andere,.. Maar op een moment komen de twee ik-personen samen dus dan ga ik wel één ik-persoon vervangen door haar/zijn naam. Ik hoop dat jullie me kunnen verder helpen! grtjs Kayliegh!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind dat het niet verwarrend is. Je kan misschien de hoofdstukken ook bij naam noemen, bijv: 1.Kees 2.Pieter 3.Kees enz.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat is wel een erg onorthodoxe constructie, Kayleigh. Zelfs als je één personage in personaal perspectief (hij/zij_ volgt en de ander in ik-perspectief. Nou zijn er in het schrijven geen onbreekbare regels, dus ga je gang als jou dat het beste lijkt. Het is goed dat je je er van bewust bent dat het verwarring op kan leveren, dan kun je erop letten dat je hier erg duidelijk in bent. Een van de redenen waarom het nooit gedaan wordt, is de volgende: het ik-perspectief staat heel dicht op een personages. Je kijkt mee door zijn/haar ogen, voelt en denkt wat hij voelt. Om dan elk hoofdstuk van ik-personage te wisselen, staat gelijk aan om het hoofdstuk van belevingswereld te wisselen. Dat kan al heel snel, heel erg vermoeiend worden voor een lezer. Dus dat is een tweede valkuil waarvan je je bewust moet zijn. Misschien kun je een schrijfboekje kopen dat je wat meer inzicht kan geven. Wie van gebaande paden af wil wijken, moet namelijk zeer goed weten waar ze mee bezig is. Anders wordt het rondtasten in het duister. Er is een schrijfboekje dat onder andere over perspectief gaat en ook over hoe je spanning vasthoudt (iets wat je in dit geval ook kan helpen). Dat heet Personages, Conflict en Perspectief van F. Stüger. Misschien dat je daar wat houvast aan kunt hebben.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heb je al gezocht naar topics die hierover gaan? Er zijn er genoeg namelijk. Zelfs met exact dezelfde vraag.
Oh, oeps, daar had ik niet aan gedacht :S

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Diana Silver, er zijn wel boeken waar twee ik-perspectieven in worden beschreven. Nora (of Noor? weet ik even niet meer) van Lisette van de Heg is zo'n boek, een heel goed boek vind ik. Overstroomd van Eva Moraal is ook zo geschreven. @Kayliegh, zolang maar duidelijk is wie er op dat moment aan het woord is, kan het. Lisette en Eva deden dat door boven de hoofdstukken telkens de naam van de personages te zetten. Maar een perspectief omdraaien, van 'ik' naar 'hij/zij' gaan, lijkt me heel verwarrend tijdens het lezen.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maar een perspectief omdraaien, van 'ik' naar 'hij/zij' gaan
Er zijn ook boeken die dát doen. Name of the Wind.

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mijn tweede boek is ook geschreven vanuit twee ik-perspectieven. Buiten het feit dat er aangegeven wordt wie er aan het woord is in de hoofdstukken, zijn ze ook in verschillende lettertypen gedrukt. Ik heb regelmatig te horen gekregen dat lezers dat heel fijn vonden. Mijn eerste en derde boek, en ook mijn vierde, dat in oktober uitkomt, hebben zowel een ik-perspectief (hoofdpersonage) als een hij-perspectief. Ook dit wordt aangegeven met een verschillend lettertype.

Lid sinds

11 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ik schrijf ook met meerdere ik-perspectieven, het kan makkelijk zolang je maar duidelijk aan geeft welk ik-persoon het verteld. Zelf doe ik dat door middel van namen boven de verschillende perspectieven te zetten. ik schrijf bijvoorbeeld mijn verhaal met één hoofd ik-persoon, maar wanneer er een andere ik aan de beurt is, zal je een naam zien. Voorbeeldje: Het was alsof ik vloog. Het suizen van de wind in mijn oren voelde prettig aan, het was alsof er geen andere geluiden meer bestonden. Ik trok aan het koord om mijn parachute te openen. Er kwam geen beweging in. Paniek gierde door mijn lichaam terwijl ik de grond steeds dichterbij zag komen. als een wilde probeerde ik het koord in beweging te krijgen. 'Sara!' gilde Edwin. Ik keek hem aan terwijl de grond nog steeds dichterbij kwam. Edwin: Ik zag de paniek in Saars ogen. als een gek trok ze aan haar koord, maar kreeg hem niet los. we vielen nog steeds naar beneden en de grond kwam steeds dichterbij. ik moest iets doen voor het te laat was. Ik boog naar voren zodat ik dichter naar Sara vloog. Toen ik haar te pakken had hoorde ik haar zuchten van opluchting. Snel trok ik aan mijn eigen parachutekoord. Samen zweefden we in de lucht. Ik hoop dat je er iets aan hebt Kayliegh.