Het verleden aanduiden.

Gewoon, de verleden tijd gebruiken in je werkwoordvorm.

ja maar ik bedoel, ik ben bezig met een verhaal in tegenwoordige tijd en dan wil ik een stuk beginnen bij een nieuwe alinea maar nog wel in tegenwoordige tijd maar wat in het verleden afspeelt. dus een soort herinnering van de hoofdpersoon.

Een flashback, bedoel je. Gebruik een trigger om de flashback in te leiden, bijv. een geur. De geur van de appeltaart brengt Jan terug naar zijn jeugd. Zijn moeder maakte altijd net zulke kruidige. enz.

Waarom kies je voor die vorm? Beide tijdseenheden in de tt? Vind ik niet logisch.

Wat je bedoelt is inderdaad een flashback. Typ dat even in als zoekterm hier rechtsboven, dan vind je er een hele boel over.

ja, dit lijkt op een flashback... Waar je terug gaat in de tijd... Zoals al gezegd kun je daarvoor een trigger gebruiken... Maar je kan ook een harde enter tussen de twee alinea's plaatsen om de lezer duidelijk te maken dat er shift is gebeurd... Dat doe ik vaak zonder dat ik aangeef dat we nu terug in de tijd gaan... Bij mij is het wel altijd heel duidelijk omdat ik b.v. aangeef hoe oud de hoofdpersoon op dat moment b.v. is.

nee, ik bedoel niet een flashback er is iets gebeurd wat heel veel jaren terug een soortgelijke gebeurtenis is gebeurt en doordat dat zich nu herhaalt. enz. ik kies voor die vorm omdat het echt gebeurt op dat moment. dus terwijl de hoofdpersoon zich aan het wassen is gebeurt in een heel andere tijd hetzelfde maar dan zoveel jaar terug. volgen jullie me nog? en door een soort zwart gat gaan de ouders van mijn hoofdpersoon naar het verleden terug. en tijd 1 ( met mijn 1e hoofdpersoon ) en een andere tijd tijd 2 met andere hoofpersonen ( de ouders van hoofdpersoon 1) . dus ik wil beschrijven wat er in de 1e tijd gebeurt en wat er in de 2e tijd gebeurt en dan een gebeurtenis waarbij de 1e en de 2e tijd 1 tijd worden. dus moet ik iets hebben waardoor ik aan kan geven dat het de andere wereld is. ik heb al veel boeken gelezen waarbij het niet duidelijk was in welke tijd het nou precies afspeelde een boek met ook 2 werelden zegmaar. ik hoop dat jullie het snappen.

die harde enter zou ik wel kunnen gebruiken ja.. Wat ik nog vergat te zeggen: de 1e hoofdpersoon krijgt soms een beeld in een hoofdpijnsteek en dan ziet ze een stukje van de andere tijd.

Misschien kan je eens een voorbeeld geven?

ja hoor dit is mijn verhaallijn misschien snap je het dan beter.. Melodie verloor haar ouders toen ze 3 zomers oud was, door een magische kracht die over een blauwe steen heerste konden haar ouders in de tijd reizen, maar er was 1 voorwaarde aan verbonden, ze mochten absoluut geen kind krijgen want dan zou het gevaarlijk kunnen zijn voor dat kind. Het kind zou gevaarlijk machtig kunnen zijn en dat zouden de goden van de steen niet willen. Dus toen ze toch een kind kregen probeerden de ouders het kind te beschermen tegen de goden van de steen die haar zouden vermoorden. De goden kwamen erachter toen het kind 3zomers oud was en stuurden haar ouders via een zwart gat naar het verleden om vervolgens niet meer terug te kunnen keren om alles over de blauwe steen te kunnen vertellen tegen het kind zodat het kind nooit zou weten hoe machtig zij was. Enkel was er iets fout gegaan en had de moeder de kans nog weten te krijgen de blauwe steen aan het kind te geven. Het kind krijgt daardoor elke keer beelden te zien in haar hoofd van de andere tijd die zich tegelijkertijd afspeelt. dus in de 1e tijd moet het de tijd van melodie zijn waar ik mee begin en dan wil ik in het zelfde hoofdstuk aantonen wat er op dat moment gebeurt bij haar ouders in het verleden, maar toch in het heden. Snap je me?

Ik snap je verhaal wel, maar ik bedoel een praktisch voorbeeld van een stukje tekst; waarbij je dus eerst de ene tijd, en dan de overgang naar de andere tijd hebt. Dan kunnen we zien hoe je het nu doet, en kunnen wij je tips geven of zeggen hoe wij het zouden doen. Nu is dat niet makkelijk aangezien we niet echt weten waar je naartoe wilt. Ik zou immers ook zeggen, in de verleden tijd, of door een enter, of het verleden schuin plaatsen. Of 'Auw!' En dat weet je dat die pijn er is, en er dus een beeld komt van vroeger (?). Je moet het gewoon eens uitschrijven, uitproberen ... en hier dan misschien eens een stukje posten?

Ja snap ik, maar dat is het probleem ik ben net begonnen met schrijven dus heb geen idee hoe, ik heb er over nagedacht om bij het volgende hoofdstuk een andere tijd aan te geven maar dat is te ver van wat ik bedoel. het moet er ong. zo uit zien Hij loopt met zijn hond over de hippe straat Hij loopt met zijn hond over de ouderwetse straat ( dit is dus weer de verleden tijd) maar omdat ik niet elke keer een bijvoeglijk naamwoord heb om het verschil aan te geven weet ik niet hoe ik het anders kan doen.

Ik heb mijn post hierboven aangepast, heb je daar iets aan? Of wat je ook soms ziet, is dat er een afwisseling is tussen 1. een hoofdstuk in de ene tijd, 2. volgende hoofdstuk in de andere tijd, 3. terug een hoofdstuk in de ene tijd, 4. terug een hoofdstuk in de andere tijd (en dan kan je de titel gebruiken om aan te geven over wie of wat of welke tijd het gaat?) > of jij wilt misschien eerder dus alinea's afwisselen in plaats van hoofdstukken? > schrijf je dan constant een zin in de ene tijd, een andere zin in de andere tijd, of hoe moet ik dat zien? Maar misschien moet je meer in detail treden: Jan loopt met zijn golden retriever door de smalle steegjes in de stad. Albert (en dan weet iedereen al dat dit zijn vader is) slentert met zijn labradorpup door de drukke dorpsstraat van weleer. (en dan weet je ondertussen al dat Albert in een dorp woont, en is het vanzelfsprekend dat dit over een andere tijd gaat, meer bepaald over het verleden ...) > uiteindelijk vertrek je dan vanuit de huidige situatie: Jan woont met zijn oude hond in de stad. (Zijn vader Albert woonde als kind op het platteland, in een klein dorp, hij had toen een pup.) Ja, ik ben maar aan het fantaseren, ik weet natuurlijk niet wie die 'hij' is in jouw leefwereld ;).

Misschien door dingen de omgeving te veranderen en kleine handelingen? Je kunt hem in het 'vroeger' met zijn hond langs een bouwput laten lopen en in het 'nu' een voltooid flatgebouw op die plek laten zien. Of laat hem vroeger door een 'hypermoderne' wijk lopen, en nu een wijk waarvan hij denkt 'hè, wat bouwden ze in de jaren tachtig toch lelijke huizen'. Of je kunt in het vroeger panden leeg laten staan, en in het nu die panden laten slopen, of er helemaal vervallen bij laten staan. Je kunt hem ook een smartphone geven in het nu, en hem met een casetterecorder rond laten lopen in het vroeger. Of doe iets met foto's. Laat ze in het vroeger-gedeelte een foto maken en zorg dat ze in het nu die foto hebben, lichtelijk verkleurd en gekreukt. Of dat ze zich zo'n foto vagelijk herinnert, en er een remake van wil maken? En bomen! Laat ze kleine stekjes planten, die nu zijn volgroeid. Zit er al iets bruikbaars tussen?

bedankt voor de tips! Ik wil na een gebeurtenis dus ik weet nog niet hoelang, ongeveer de zelfde gebeurtenis in het verleden doen voorkomen. Zou het raar staan als ik zou zeggen: ondertussen in 1867 speelt zich dit af: of zo iets? en dan kenmerken van de tijd in het stukje voor doen laten komen?

Ik denk niet dat je het explicitiet, en telkens, moet vermelden dat het over dat jaartal gaat. Maar je kan het er wel ergens in verwerken, dus het jaartal (indien dit echt belangrijk is) ergens laten vallen, zonder dat het echt opvalt dat je het er per se in wilt plaatsen. Sowieso zijn dingen, plaatsen, gewoontes, die kenmerkend zijn voor die tijd, inderdaad een must; een kwestie van het verschil aan te geven met de huidige tijd. Maar het beste is: gewoon uitproberen, en zien waar het je brengt. Als het wat stroef loopt, kan je het altijd eens laten bekijken hier. Succes Sabine!

Ja ik zal hier zeker nog wel wat stukjes posten, bedankt!

Graag gedaan. Ik ben alvast benieuwd!

Bedankt, mijn proloog staat al op proeflezen :)

Kun je niet de stukjes die vroeger spelen schuingedrukt neerzetten? Of in een ander lettertype? Ik herinner me Het oneindige verhaal, dat in feite uit twee verhalen bestond: de verhaallijn van een jongetje dat op de zolder van zijn school een oud boek zat te lezen, en de verhaallijn van dat boek zelf, wat er daarin gebeurde. Het verhaal dat in het "nu" speelde was geschreven in blauwe letters. Het verhaal uit het boek was rood. Uiteindelijk gingen beiden verhalen door elkaar heen lopen, werd het jongetje het verhaal in gezogen en was de tekst een tijd lang rood. Pas toen hij terugkwam in zijn eigen wereld, werd het weer blauw. Zou zoiets ook bij jou kunnen werken?

Ik vraag me af of het gaat werken, heen en weer flitsen tussen twee verschillende verhalen die beide in de tegenwoordige tijd zijn, maar de ene in een verleden speelt. Of de lezer daar, ongeacht de opmaak, mee uit de voeten kan.

Sabine_xlove, probeer gewoon eens wat uit, en plaats het in Proeflezen; dan krijg je vanzelf reacties en misschien inspireren die je tot de vorm die je zoekt.

Met een wit regel (want het is een andere tijd) en dan cursief. Of in het stuk dat in de tt staat steeds een bruggetje gebruiken zodat het voor de lezer duidelijk is dat het om een herinnering of iets dergelijks gaat. :nod: