Een mooi systeem om een outline te maken

Wat wordt er dan precies bedoelt met outline? Ik vertaal dat als buitenlijn, in schrijftaal zou ik zeggen: hoofdlijn. Klopt dat?

Wat wordt er dan precies bedoelt met outline? Ik vertaal dat als buitenlijn, in schrijftaal zou ik zeggen: hoofdlijn. Klopt dat?

Sorry, ik had niet de Engelse term moeten gebruiken. Een 'outline' is in feite een synopsis: een korte samenvatting en/of schema waarmee je het 'skelet' van het verhaal beschrijft. Zoiets als een schets, op basis waarvan de schilder het schilderij maakt. De oefening in de link helpt je om zonder zelfkritiek een heleboel ideeën neer te pennen, volgens een structuur die makkelijk te vertalen is naar een lijst scènes, duidelijke karaktermotivaties en conflicten. Ik merk dat deze oefening voor mij veel beter werkt dan simpelweg 'brainstormen' en lukraak ideeën op te schrijven, omdat de vragen gericht zijn op het maken van zo'n structuur.

aha, dank je voor de heldere uitleg. Dan zal die link zeker de moeite zijn om te bekijken. Misschien dat ik zo ook eens verder kom, qua ideeën. Loop nu de hele tijd met dezelfde in mijn hoofd. Best irritant.

Outline is je verhaallijn of plot.

O, je had al een reactie gekregen.

Hé, hele leuke link, staan hele nuttige en bruikbare tips en ideeën op! Zeker de moeite waard! :thumbsup:

Hi Harry, Ik ben nieuw hier op de site (pas met schrijven begonnen) en ben heel blij met deze tip! Dank! :)

Heel interessant :) Bedankt voor de tip. De internet-vertaling is soms wat warrig, maar de inhoud is heel duidelijk. :thumbsup:

Bedankt voor de tip, ik denk dat ik hier wel wat aan zal hebben!

Hoewel nuttig om te doen, giet deze lijst met vragen het boek direct in een bepaalde vorm. Zo staat bijvoorbeeld al vast dat de hoofdpersoon aan het begin van het verhaal besluit zich ergens in te storten. Dat is jammer. Ik had liever gezien dat het verhaal en de karakters nog losstaan van de vertelvorm en volgorde.

Hoewel nuttig om te doen, giet deze lijst met vragen het boek direct in een bepaalde vorm. Zo staat bijvoorbeeld al vast dat de hoofdpersoon aan het begin van het verhaal besluit zich ergens in te storten. Dat is jammer. Ik had liever gezien dat het verhaal en de karakters nog losstaan van de vertelvorm en volgorde.

Als je personage niet heel snel kiest wat hij wil bereiken, wordt het boek saai. Personages die niet weten wat ze willen gaan doelloos rondzwalken. Dat is nu juist waar veel verhalen op stranden. Ieder verhaal heeft een personage dat naar iets streeft, en dat via conflict bereikt. Als dat ontbreekt is het geen verhaal. Ook staat de vertelvorm hier nog los van, evenals de volgorde. Als je het verhaal in je hoofd hebt, en weet wat er op welk moment gebeurt, kun je dat in je boek natuurlijk brengen zoals je wilt.

Hoewel nuttig om te doen, giet deze lijst met vragen het boek direct in een bepaalde vorm. Zo staat bijvoorbeeld al vast dat de hoofdpersoon aan het begin van het verhaal besluit zich ergens in te storten. Dat is jammer. Ik had liever gezien dat het verhaal en de karakters nog losstaan van de vertelvorm en volgorde.

Als je personage niet heel snel kiest wat hij wil bereiken, wordt het boek saai. Personages die niet weten wat ze willen gaan doelloos rondzwalken. Dat is nu juist waar veel verhalen op stranden. Ieder verhaal heeft een personage dat naar iets streeft, en dat via conflict bereikt. Als dat ontbreekt is het geen verhaal. Ook staat de vertelvorm hier nog los van, evenals de volgorde. Als je het verhaal in je hoofd hebt, en weet wat er op welk moment gebeurt, kun je dat in je boek natuurlijk brengen zoals je wilt.

Kortzichtig. Er zijn genoeg verhalen waar het hoofdpersonage hoegenaamd geen doel heeft. De werken van Brusselmans bijvoorbeeld, maar je kan ook gewoon een personage hebben dat meegesleurd wordt door zijn omgeving en volgt zonder te weten wat te doen. Tot hij er ergens middenin het verhaal genoeg van heeft en mee stopt, ofwel de leiding neemt. Anyways, er zijn genoeg mogelijkheden om een doelloos personage neer te zetten zonder dat het een minderwaardig verhaal tot gevolg heeft.

Hoewel nuttig om te doen, giet deze lijst met vragen het boek direct in een bepaalde vorm. Zo staat bijvoorbeeld al vast dat de hoofdpersoon aan het begin van het verhaal besluit zich ergens in te storten. Dat is jammer. Ik had liever gezien dat het verhaal en de karakters nog losstaan van de vertelvorm en volgorde.

Als je personage niet heel snel kiest wat hij wil bereiken, wordt het boek saai. Personages die niet weten wat ze willen gaan doelloos rondzwalken. Dat is nu juist waar veel verhalen op stranden. Ieder verhaal heeft een personage dat naar iets streeft, en dat via conflict bereikt. Als dat ontbreekt is het geen verhaal. Ook staat de vertelvorm hier nog los van, evenals de volgorde. Als je het verhaal in je hoofd hebt, en weet wat er op welk moment gebeurt, kun je dat in je boek natuurlijk brengen zoals je wilt.

Kortzichtig. Er zijn genoeg verhalen waar het hoofdpersonage hoegenaamd geen doel heeft. De werken van Brusselmans bijvoorbeeld, maar je kan ook gewoon een personage hebben dat meegesleurd wordt door zijn omgeving en volgt zonder te weten wat te doen. Tot hij er ergens middenin het verhaal genoeg van heeft en mee stopt, ofwel de leiding neemt. Anyways, er zijn genoeg mogelijkheden om een doelloos personage neer te zetten zonder dat het een minderwaardig verhaal tot gevolg heeft.

Ik betwist je uitgangspunt. Ga maar dieper kijken naar je voorbeelden. De hoofdpersoon wil iets. Altijd.

Kortzichtig. Er zijn genoeg verhalen waar het hoofdpersonage hoegenaamd geen doel heeft. De werken van Brusselmans bijvoorbeeld, maar je kan ook gewoon een personage hebben dat meegesleurd wordt door zijn omgeving en volgt zonder te weten wat te doen. Tot hij er ergens middenin het verhaal genoeg van heeft en mee stopt, ofwel de leiding neemt. Anyways, er zijn genoeg mogelijkheden om een doelloos personage neer te zetten zonder dat het een minderwaardig verhaal tot gevolg heeft.

Dan heb je het eigenlijk over het doorbreken van de status quo. Een personage hoeft niet meteen in het verhaal een doel te hebben. Het kan zijn dat deze extern wordt opgelegd, maar het doel van het personage wordt dan wel: 'terug gaan naar mijn status quo'. Dat is een doel. Op zich heeft een personage altijd wel een doel, al is het maar geen doel willen hebben, dat is ook een doel :p

Akkoord, een doel is er altijd. Maar kan ook korte termijn zijn waar het hele boek niet aan opgehangen wordt. In de eerste pagina's je personage al een doel geven waar hij actief naar streeft, is geen must. Een duidelijk doel kan lang afwezig blijven, zolang de lezer door de personages zelf geboeid kan blijven waardoor hij zelf naar doelen gaat vissen, ook al heeft de schrijver die intentie niet per se. Om terug te keren op de basisstelling:

Zo staat bijvoorbeeld al vast dat de hoofdpersoon aan het begin van het verhaal besluit zich ergens in te storten.

Als je personage niet heel snel kiest wat hij wil bereiken, wordt het boek saai. Personages die niet weten wat ze willen gaan doelloos rondzwalken. Dat is nu juist waar veel verhalen op stranden.

Hoeft niet, hij kan doelloos rondzwalken zonder dat het verhaal erop hoeft te stranden. Een personage dat niet weet wat gedaan zonder dat hij de intentie heeft om er iets aan te veranderen (noch om het status quo actief te willen behouden), maar meegesleept geraakt door wat rondom zich gebeurt: het kan. Ex-drummer als concreet voorbeeld (dat ik evenwel niet kan uitwerken omdat de benodigde nuances te talrijk zijn).

Akkoord, een doel is er altijd. Maar kan ook korte termijn zijn waar het hele boek niet aan opgehangen wordt. In de eerste pagina's je personage al een doel geven waar hij actief naar streeft, is geen must. Een duidelijk doel kan lang afwezig blijven, zolang de lezer door de personages zelf geboeid kan blijven waardoor hij zelf naar doelen gaat vissen, ook al heeft de schrijver die intentie niet per se. Om terug te keren op de basisstelling:

Zo staat bijvoorbeeld al vast dat de hoofdpersoon aan het begin van het verhaal besluit zich ergens in te storten.

Als je personage niet heel snel kiest wat hij wil bereiken, wordt het boek saai. Personages die niet weten wat ze willen gaan doelloos rondzwalken. Dat is nu juist waar veel verhalen op stranden.

Hoeft niet, hij kan doelloos rondzwalken zonder dat het verhaal erop hoeft te stranden. Een personage dat niet weet wat gedaan zonder dat hij de intentie heeft om er iets aan te veranderen (noch om het status quo actief te willen behouden), maar meegesleept geraakt door wat rondom zich gebeurt: het kan. Ex-drummer als concreet voorbeeld (dat ik evenwel niet kan uitwerken omdat de benodigde nuances te talrijk zijn).

Ik denk dat zelfs in verhalen waar het niet expliciet in het eerste hoofdstuk wordt vermeld, het toch duidelijk is dat het personage iets wil dat hij nu nog niet heeft. Misschien is dat niet het grote doel aan het eind van het boek, maar een personage dat niets wil, is inert. Een personage heeft op ieder moment in het verhaal een 'streven' nodig. Dat kan klein zijn ("Ik heb zin in koffie") of enorm ("Ik wil weten waarom ik besta") Maar even terug naar de basis: Het gaat hier om een outline, een synopsis. Dat betekent dat je bij het schrijven daarvan juist helder maakt waar het verhaal eigenlijk over gaat en wat de personages in het verhaal moeten bereiken. Dat betekent dus dat je je daarin keuzes maakt. Wat ik proef in de bezwaren is de angst om die keuzes vooraf te maken. Zo van: het verhaal moet zichzelf ontwikkelen. Dat is een andere benadering. Er zijn schrijvers die met een vaag idee beginnen en er zijn schrijvers die een synopsis schrijven. Ieder zijn methode. Als je niet te veel wilt beslissen voor het schrijven begint, dan moet je dus vooral geen synopsis maken.