Waarom schrijft iemand fantasy?

Omdat de verhalen die in zijn/haar hoofd opkomen, fantasy zijn? Ikzelf ga van tevoren echt niet zitten bedenken: ja, nu wil ik graag een fantasyverhaal schrijven. Ik schrijf mijn verhalen en later blijkt (ook omdat ik niet zo'n planner ben) dat ze fantastische elementen nodig hebben om te overleven... het is geen keuze, het is het lot... En omdat het leuk is natuurlijk :)

Zelf heb ik niets met fantasy, maar de leden van Schrijven Online kennelijk wel, althans, ik kom hier vrij veel fantasyschrijvers tegen. En ineens vroeg ik mij af, wat beweegt iemand om fantasy te gaan schrijven?

Suffie, de echte wereld is een fantasy. Dus... als je er nix mee hebt. Heb je nix met de wereld. En leef je in een fantasy die ze brein noemen. Alles wat jij schrijft komt voort uit en leeft in een fantasy wereld. Alles! Een fantasyschrijver bestaat niet. Of. Iedereen is een fantasyschrijver. Wees voorzichtig welke optie je kiest. Mocht je dit niet begrijpen. Oeps, geen fantasy dus.

? Ik zou stoppen met slikken.

Zelf heb ik niets met fantasy, maar de leden van Schrijven Online kennelijk wel, althans, ik kom hier vrij veel fantasyschrijvers tegen. En ineens vroeg ik mij af, wat beweegt iemand om fantasy te gaan schrijven?

Suffie, de echte wereld is een fantasy. Dus... als je er nix mee hebt. Heb je nix met de wereld. En leef je in een fantasy die ze brein noemen. Alles wat jij schrijft komt voort uit en leeft in een fantasy wereld. Alles! Een fantasyschrijver bestaat niet. Of. Iedereen is een fantasyschrijver. Wees voorzichtig welke optie je kiest. Mocht je dit niet begrijpen. Oeps, geen fantasy dus.

? Ik zou stoppen met slikken.

Lol! Maar op zich zit er kern van waarheid in wat Yrret zegt, fantasy is letterlijk vertaald eigenlijk gewoon fantasie en voor elk genre heb je fantasy nodig :P

Ik heb eens een verhandeling van Jorge Luis Borges gelezen waarin hij hetzelfde stelt: alle fictie is "onecht", hoe realistisch het ook lijkt. En ons brein kleurt inderdaad onze waarneming voortdurend in met verbeelding, zonder fantasie kom je niet ver.

Lol! Maar op zich zit er kern van waarheid in wat Yrret zegt, fantasy is letterlijk vertaald eigenlijk gewoon fantasie en voor elk genre heb je fantasy nodig :P

Wie de kern weet te vinden en begrijpt, weet alles. Dat wat ik niet weet is de buitenkant. Daar wil en hoef ik ook nix van te weten. En, al weet je slechts een gedeelte van de kern. Dan nog. De fantasy-loos levende mens is een parasiet die uitsluitend kan overleven dankzij de mens die Fantasy IS. Elk mensch wist dit al. Vooral de zeer jonge mensch. Dat de ouder en niet wijzer wordende mens zich plots een niet Fantasyschrijver noemt is een gebrekkige denkwijze. Ik ga je niet helpen. Wees gerust wat je denkt te zijn. Ook al zit je 1001 sprookjes naast de waarheid. Ik prijs mij zeer gelukkig dat een jong mensch als Xuchiejlala dit weet. Marjaw, als je stopt met slikken, weer verse adem probeert te halen, en je de ? niet plaatst aan het begin van je reactie is er misschien nog hoop voor je. Schrijf eens wat er morgen gaat gebeuren. ?

Ik heb eens een verhandeling van Jorge Luis Borges gelezen waarin hij hetzelfde stelt: alle fictie is "onecht", hoe realistisch het ook lijkt. En ons brein kleurt inderdaad onze waarneming voortdurend in met verbeelding, zonder fantasie kom je niet ver.

Zonder Fantasy ga je Dood. Ik maak met u een beleefde buiging voor Jorge Luis Borges. Het werk van Borges, zowel zijn proza als zijn poëzie, heeft een verlicht filosofische inslag en is schatplichtig aan Schopenhauer, Mooie 'Link' van je, Hekate. Dit wist ik niet. Bedankt.

Ok, ik heb hier kennelijk een erg teer punt geraakt, genoeg reden om een mens in twee zinnen weg te zetten. Ik meende dat in de schrijverswereld fantasy doorgaans een andere lading had dan fantasie of fictie. Enfin, fora moeten wel leuk blijven.

Okay, ik wil het even over een andere boeg gooien. Fantasy is in mijn ogen niet zo ver van de werkelijkheid als veel mensen denken. Ik schrijf misschien een verhaal in een andere wereld, maar ik schrijf over dingen die los staan van de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. In essentie gaat mijn verhaal over determinisme, over strafrecht en vergeving. Over de Verlichting, over de essentie van wetenschap en over de consessies die individuen maken ten behoeve van de grotere samenleving. De boodschap van mijn verhaal is voor 100% op onze wereld van toepassing. Ik schrijf in feite mijn kijk op deze wereld neer, en in het bijzonder de weg die ik in mijn schramele 22 levensjaren heb afgelegd om deze inzichten te vergaren. En dat verpak ik in een wereld die niet bestaat, omdat ik het daar veel duidelijker naar voren kan brengen dan in het keurslijf van allerdaagsheid van onze wereld.

Ok, ik heb hier kennelijk een erg teer punt geraakt, genoeg reden om een mens in twee zinnen weg te zetten.

Ik zie geen teer punt. We zijn toch nog maar net begonnen. U kan niet in twee zinnen weggezet worden. Integendeel. Als u de tijd neemt zal u merken dat ik minimaal 1001 zinnen gebruik. En zoveel als mogelijk On-topic.

Ik meende dat in de schrijverswereld fantasy doorgaans een andere lading had dan fantasie of fictie.

Dan graag jouw definitie van Fantasy, fantasie, fictie. Ik weet niet wat 'doorgaans' is!

Enfin, fora moeten wel leuk blijven.

Ja, dat klopt. Maar mijn definitie van leuk is anders leuk dan van de gemiddelde leuk.

Ik houd van fantasy omdat het me een extra graad van vrijheid geeft. Het geeft me de mogelijkheid om mythologische en zelfbedachte wezens, goden en werelden toe te voegen aan de werkelijkheid. Is het nodig? Niet altijd, want zoals al meerdere SOL-ers ook al aangaven, zijn mijn thema's meestal net zo universeel als in een "gewoon" boek. Maar die mogelijkheid om er net een andere draai aan te geven, spreekt me aan.

Ik stelde mijn vraag omdat ik benieuwd was naar wat mensen beweegt. Bedankt voor alle antwoorden. Yrret, ik weet niet met welke persoonlijke queeste je bezig bent, maar ik ga er in ieder geval niet aan meewerken. In de forumregels ben ik nergens tegengekomen dat het netjes mensen indirect voor parasiet uit te maken of mensen aan te vallen op hun woorden uitsluitend vanwege de mogelijkheid te kunnen aanvallen.

Ik heb eens een verhandeling van Jorge Luis Borges gelezen waarin hij hetzelfde stelt: alle fictie is "onecht", hoe realistisch het ook lijkt. En ons brein kleurt inderdaad onze waarneming voortdurend in met verbeelding, zonder fantasie kom je niet ver.

Goede fictie is totaal niet realistisch. Het probleem van de werkelijkheid is namelijk dat niets zich op natuurlijke manier afrondt tot een logische en mooie conclusie. Een verhaal is een constructie waarin uiteindelijk een stelling wordt neergelegd: dit is hoe het leven volgens mij de schrijver in elkaar zit: goed overwint kwaad, kwaad overwint goed, ware liefde bestaat al dan niet, de arme sloeber die hard werkt krijgt een beloning, etc. Een verhaal suggereert een gesloten causaliteit, waarbij alle elementen in de tekst een rol spelen de leiden tot het slot. De echte wereld zit zo niet in elkaar. De werkelijkheid is een redelijk willekeurige en saaie aaneenschakeling van gebeurtenissen. Een goede schrijver vertelt zijn verhaal zo goed, dat de lezer gelooft dat de wereld inderdaad in elkaar zit zoals de schrijver suggereert. En accepteert daarbij gek genoeg juist realistische dingen als toeval niet. Misschien iets concreter: Als het verhaal gaat over iemand die heel arm is, dan zou geen mens het pikken als de hoofdpersoon aan het einde van het verhaal de loterij wint. Dat klopt niet. Dat is niet 'realistisch'. Terwijl niets zo realistisch is als toeval. Maar toeval bevredigt niet. Lezers willen dat het 'klopt'. Dat de hoofdpersoon zijn problemen zelf oplost. Waarom zouden we ons anders in hem interesseren?

Tegenvraag: waarom niet?

In mijn geval, omdat ik op zijn minst iets met het genre moet hebben wil ik het zelf kunnen schrijven.

Tegenvraag: waarom niet?

In mijn geval, omdat ik op zijn minst iets met het genre moet hebben wil ik het zelf kunnen schrijven.

Wat versta je onder "iets"? Hoe ver ga je daarin? Moet je dan de huidige fantasyboeken verslinden? (Dit vraag ik, omdat ik zelf vrij weinig met het genre heb, behalve wat iedereen leest; harry potter, dat soort dingen. Ondertussen schrijf ik het wel. Ik lees zelf eerder een goede thriller dan het laatste fantasyboek.)

Tegenvraag: waarom niet?

In mijn geval, omdat ik op zijn minst iets met het genre moet hebben wil ik het zelf kunnen schrijven.

Wat versta je onder "iets"? Hoe ver ga je daarin? Moet je dan de huidige fantasyboeken verslinden? (Dit vraag ik, omdat ik zelf vrij weinig met het genre heb, behalve wat iedereen leest; harry potter, dat soort dingen. Ondertussen schrijf ik het wel. Ik lees zelf eerder een goede thriller dan het laatste fantasyboek.)

Waarom schrijf je het dan, als je het niet wil lezen? Waarom schrijf je geen thrillers?

Ach, maar ik hou wel van fantasy, maar dan wel fantasy waar ik van houd. ;)

Ik schrijf over drugs. Legitieme fantasy.

Over drugs of onder invloed van drugs? ;) Ik zelf schrijf fantasy om verschillende redenen. Omdat het mijn favoriete boeken zijn, vooral. En omdat het 'veilig' is. Ik kan er thema's in stoppen en uitvergroten die mij nauw aan het hart liggen, en toch niet té persoonlijk worden. Dat vind ik ook de leukste fantasyboeken om te lezen. Met mensen en gevoelens in die echt aandoen, hoe raar de setting ook. Een eendimensionale, vreselijk dappere held of heldin, die doet het niet voor mij.

Fantastische verhalen zijn toch de ideale manier om aan de sleur van alledag te ontsnappen? Juist dat dromen en fantaseren over dingen die er in de alledaagse wereld niet kunnen zijn, dat escapisme, zorgt voor de ontspanning tijdens het lezen. Het laat de lezer naar boven kijken, in plaats van naar beneden, naar de wereld zoals die al is, en zal blijven. Fictie die zich afspeelt zonder fantastische elementen kan uiteraard ook leesgenot brengen, ik hou zelf ook erg van thrillers onder meer, maar fantastische elementen nodigen je uit om weg te stappen uit deze wereld en je te begeven in een onbekende wereld - en dat is denk ik niet het geval bij verhalen die geen "fantasy" (vreselijke term) zijn. Maar het is moeilijk om de vinger precies op de zere plek te leggen, vind ik.

Fantastische verhalen zijn toch de ideale manier om aan de sleur van alledag te ontsnappen? Juist dat dromen en fantaseren over dingen die er in de alledaagse wereld niet kunnen zijn, dat escapisme, zorgt voor de ontspanning tijdens het lezen. Het laat de lezer naar boven kijken, in plaats van naar beneden, naar de wereld zoals die al is, en zal blijven. Fictie die zich afspeelt zonder fantastische elementen kan uiteraard ook leesgenot brengen, ik hou zelf ook erg van thrillers onder meer, maar fantastische elementen nodigen je uit om weg te stappen uit deze wereld en je te begeven in een onbekende wereld - en dat is denk ik niet het geval bij verhalen die geen "fantasy" (vreselijke term) zijn. Maar het is moeilijk om de vinger precies op de zere plek te leggen, vind ik.

Oh zeker! De reden dat ik dol ben op SF is omdat zo'n verhaal me op reis neemt en interessante nieuwe dingen laat zien. Nieuwe ideeën vooral. Ring van Stephen Baxter gaf me het gevoel dat ik de schaal van het universum kon bevatten.