Wat is er mis met lange zinnen?

Is de basis in je stijl van schrijven dan niet best: schrijven in een zinritme dat je zelf bij voorkeur leest? En vervolgens die basis doelgroep gericht uitbouwen.

Ik denk dat dat allemaal vanzelf op die manier gebeurt.

Ik denk ook dat het vanzelf gaat.

nee, dat denk ik niet

Ik denk het ook niet. Ik wissel iedere dag van rol als schrijver, en moet heel bewust mijn tekst afstemmen op een doelgroep. Dan ga je er bij "vrij schrijven" ook meer op letten. Ook op ritme en dergelijke. Nu ik een fantasyboek van Louis Couperus lees, wordt ik weet met mijn neus op de feiten gedrukt: vroeger waren lezers blijkbaar tot hogere intellectuele standjes in staat, waarbij lange en ingewikkelde zinnen veel minder een probleem waren dan in de gehaaste consumptiemaatschappij van nu waarin "vlot lezen" het devies is. Je kunt dus altijd een bewuste keuze maken, die bewustwording komt niet vanzelf. Om je keuze recht te doen, zul je ook moeten oefenen in de verschillende mogelijkheden zodat de bewuste keuze niet door gemakszucht of onkunde wordt ingegeven.

Ik vraag me af of vroeger de "massa" ook fantasy las. Misschien was het publiek wel heel anders. Ik weet het niet, ik was er vroeger niet bij (ben ik niet oud genoeg voor). Is het publiek niet gewoon breder geworden? Willen schrijvers zélf niet voor een bredere "meute" schrijven? Om het even om te draaien; misschien ligt het niet aan de mensen, maar aan dat deel van de mensen waar schrijvers zich op richten.

Ik zie het eerder als een "probleem" dat veroorzaakt wordt door de uitgevers: die willen geld verdienen. Je verdient geld door veel boeken te verkopen. Als je zorgt dat zeker 80% van de Nederlanders je boek kan lezen, verdien je meer dan wanneer je een literair boek uitgeeft waar hooguit 2% wijs uit wordt. Dat die 2% zich vervolgens doodverveelt in de moderne literatuur met zijn taalarmoede heeft economisch weinig impact. Als je het prima vindt om eenvoudige teksten te schrijven is daar niets mis mee. Je kansen om uitgegeven te worden zijn groter. Maar wie taal een instrument van de kunst vindt, heeft natuurlijk net zo veel recht om minder eenvoudige teksten te schrijven voor een wat selecter publiek. Het is alleen jammer dat door de miserie in boekenland die boeken minder kans maken om uitgegeven te worden. Niemand mag de vergissing maken dat slechts dat deugt wat massaal over de toonbank gaat.

Als ik schrijf denk ik nooit over korte of lange zinnen na. Het loopt zoals het loopt.

Ja, zo werkt het bij mij ook. Heel gevoelsmatig.

Bij mij ook. Ingewikkelde zinnen schrijf ik denk ik niet, hoewel ik mooie, lange zinnen kan waarderen als ik die in een ander verhaal tegenkom. Soms vraag ik me wel eens af waarom ik dat niet kan - maar ik schrijf gewoon niet zo. Soms begrijp ik "lange" zinnen ook pas nadat ik ze 6 keer heb gelezen (en af en toe daarna nog steeds niet). Dán vraag ik me wel eens af waarom een schrijver voor die lange zin heeft gekozen, maar ik behoor ook niet tot die 2% ;)

En toch. Zoals bij Alex Boogers ('Alle dingen zijn schitterend'). Die passages met korte zinnen, ze houden me uit het verhaal op de een of andere manier. Dan vraag ik me af of het door die korte zinnen komt, of doordat ze 'gewoon' niet goed zijn. Het heeft voor mij, bij zijn boek, iets van gezochte rauwheid. Het leest niet natuurlijk. Alsof het een bewuste stijl is. Dus in die zin denk dat je moet schrijven wat in je opkomt. (En daarna schaven uiteraard).

Ik lees beide versies graag, de korte en snelle boeken en de literatuur met de lange, hypnotiserende en breinplagende zinnen. En gelukkig voor mij zijn die laatste zeer goedkoop te verkrijgen in mijn tweedehands boekenwinkeltje. :) Ik zou zelf graag zo'n mooie lange zinnen kunnen schrijven, maar helaas lijkt dat niet tot mijn capaciteiten te behoren. Daarom dat ik er eens te meer van geniet bij anderen. :)

hahaha Thundernimf, goeie post! Ik wil gelijk komen snuisteren in jouw winkeltje, waar zit je? Wat raar dat je lange zinnen graag leest, maar niet kan schrijven. Ooit lukt het je vast

@ Hilde, ik bedoel zo'n echte kleppers van zinnen he. Niet gewoon een verzameling van woorden, maar zo'n zin waarbij je met open mond kijkt en denkt: 'WAUW!' ;) Het is eigenlijk geen boekenwinkeltje, maar de Snuffelmarkt in Halen (België) heeft een tweedehands boekenafdeling met boeken voor €2 het stuk! :d En een verzameling van allerlei soorten. Van zeemzoeterige romannetjes tot boeken zoals De Client van Grisham. :) Daarbij is het ook niet echt mijn winkeltje. ;)

OK, thx

Afgezien van mijn voorstelberichtje, dat ik een minuut of wat geleden elders op het forum heb geplaatst, is dit mijn eerste berichtje hier, maar om het even bij het onderwerp te houden; ook in zie niet in wat er zo erg is aan lange zinnen (en de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik déze specifieke zin expres zo lang heb gemaakt ;) ). Zelf ben ik ook erg van de lange zinnen, maar zoals hierboven al werd gemeld, dat gaat vanzelf. Ik schrijf zoals ik schrijf en maak me daarbij niet druk om de zinslengte. Ik vind het vooral belangrijk dat het zo vloeiend mogelijk loopt en dat betekend de ene keer een lange en de andere keer een korte zin. Om een voorbeeldje te geven; de zin hiervoor had ook in tweeën gekund, maar met dat "en" ertussen loopt ie naar mijn gevoel gewoon lekkerder.

Goed gezegd Nandoecolumnist :thumbsup: Zo denk ik er ook over. Ik schrijf het zoals ik het voel en als die zin dan lang is, dan is die maar lang. Tijdens het herschrijfproces merk ik vanzelf wel of die lekker loopt of niet. Als die niet lekker loopt, dan splits ik hem wel op en anders laat ik hem gewoon staan.

Een schrijver is soms net een automerk. De lezer is de zot die denkt dat een Mercedes SEC beter is dan een Opel Kadett. Dan volgen ellenlange onzin-discussies over wat beter is. Wat is er mis met lange zinnen? Er is wel degelijk iets mis met lange zinnen. Maar wat is een lange zin? Wat is een zin? De langste zin in Nederland bevat 9.861 woorden. [ongeveer] http://www.delangstezin.nl/ De kortste zin in Nederland is exact 1 woord lang. De zin vormt in ieder geval conceptueel en formeel een op zichzelf staand geheel dat uit één of meer woorden bestaat. http://ans.ruhosting.nl/e-ans/19/01/01/body.html Met een mooie lange zin is niets mis. Met een mooie korte zin is niets mis. Wat is mooi? Als in mooie zin? Dat lijkt mij een smaakkwestie. Er is zelfs een ernstige misleidende vorm van lange zinnen schrijven om kwaadwillig te manipuleren. Hoe langer een zin is, hoe beter je moet oppassen. Vooral ernstig domme mensen zijn gevoelig voor lange zinnen. Ze denken dat daar iets belangrijks in staat. En kunnen dat belangrijke zelden aanwijzen. En dat is precies de bedoeling van de schrijver. Vooral schrijvers van [mooie] lange zinnen zijn volksbedriegers. Een oeverloze woorden brei. Waaraan geen punt is vast te knopen. Lezers die van lange zinnen houden, zijn meestal mensen met een zeer laag IQ en EQ. Lezers die menen dat ze zelf ook lange zinnen kunnen schrijven, lijden aan een voortglijdende vorm van hoogmoed. Schrijvers die hun lezerskudde bedienen met lange zinnen zijn geldwolven. Echte schrijvers schrijven geen zinnen. Echte schrijvers schrijven een verhaal waarbij de lezer geen moment denkt aan een lange, of een korte zin.

[quote=Yrret Lezers die van lange zinnen houden, zijn meestal mensen met een zeer laag IQ en EQ. [/quote] Van een vooroordeel gesproken. Ik hou wel van lange zinnen en ik kan je verzekeren dat mijn IQ en EQ boven het gemiddelde liggen.

Ik ga er vanuit dat Yrret (gezien de context van de uitspraak) bedoelt dat mensen met een laag IQ/EQ een lange zin zien als iets dat bij de elite hoort en dat ze daarom van lange zinnen houden: zodat de wijsheid etc. van de elite (hoogopgeleid, goed salaris, mooi huis, prachtige vrouw) ook op hen afstraalt. Zoals mensen bepaalde auto's mooi vinden omdat er een flink prijskaartje aan hangt. Of alles wat op de PC Hooft wordt aangeboden mooi vinden. Wie een IQ/EQ van enig niveau heeft weet daar doorheen te kijken. Die heeft geen problemen met het lezen van een lange zin, kan die ook mooi vinden, maar beoordeelt een verhaal niet op de lengte van de zinnen. En kan ook genieten van een goed geplaatste korte zin als dat in het voordeel van het verhaal is.

Dankjewel voor de langste zin, Yrret. Heb jij die geschreven?

Dankjewel voor de langste zin, Yrret. Heb jij die geschreven?

Nee, Hilde. Maar toen ik het las [een gedeelte] zag ik gelijk de spottende toon van de schrijver die heel scherp, gelijk de kwantiteit versus kwaliteit van een lange zin aangaf.

Lezers die van lange zinnen houden, zijn meestal mensen met een zeer laag IQ en EQ.

Van een vooroordeel gesproken. Ik hou wel van lange zinnen en ik kan je verzekeren dat mijn IQ en EQ boven het gemiddelde liggen.

Patje, let op het woord; 'meestal' En dit is nog een eenvoudige, beslist geen lange zin. Geef mij dan een voorbeeld van een lange zin waar jij van houd. Het liefst tientallen. En de schrijvers die dat doen. Of je die boeken gelezen hebt en begrijpt. Schrijf zelf een mooie lange zin. Zullen wij er een aantal woorden minimaal aan verbinden? 50 woorden minimaal? Maar dan wel een perfecte zin aub. Vertel mij hoe lang [tijd] je over die ene perfecte zin deed. Je hoeft mij niet te verzekeren dat jouw EQ & IQ boven gemiddeld zijn. Misschien mag je lid worden van deze club. http://prometheussociety.org/cms/

Yrret, wat een link! Dat zet het weer lekker in perspectief, bedankt voor het plaatsen :)

Volgens mij is er helemaal niks mis met lange zinnen, zolang je lang en kort afwisseld. Als je alleen lange zinnen gebruikt wordt de tekst langdradig. Zou je alleen korte zinnen gebruiken wordt je tekst gehaast. Of een zin te lang is ligt dan ook aan de soort tekst waarin hij staat. Misschien heb je al teveel lange zinnen of past de lange zin gewoon niet goed bij de rest

@ Calenzia, Naar mijn aanvoelen zijn lange zinnen gehaaster, en krijg je net meer pauzes met korte zinnen. Lange zinnen binden de tekst meer. Langdradig voelt meer als niet 'to the point' komen, dat heeft niet met de lengte van de zin te maken.

Yrret, als ik jouw #8 lees, zul je smullen van het manuscript dat ik nu proeflees. De lange zinnen storen me niet. Die passen bij het verhaal. Wel geef ik aan dat hij moet voorkomen langdradig te worden. Nu klinkt dit misschien tegenstrijdig, maar ik heb het eigenlijk over herhalingen.

Zou je alleen korte zinnen gebruiken wordt je tekst gehaast.

Niet helemaal, Calenzia. Lees reactie #15 van Schlimazlnik ajb.

Yrret, als ik jouw #8 lees, zul je smullen van het manuscript dat ik nu proeflees. De lange zinnen storen me niet. Die passen bij het verhaal. Wel geef ik aan dat hij moet voorkomen langdradig te worden. Nu klinkt dit misschien tegenstrijdig, maar ik heb het eigenlijk over herhalingen.

Ik kan mij een liefde voor lange zinnen makkelijk voorstellen. Ik kan mij zelfs voorstellen dat het voor een schrijver een sport is om perfecte lange zinnen te schrijven. Ik verwijs even naar #10 van Schlimazlnik. Het is volgens mij een aparte discipline in het schrijvers-vak. Ik betwijfel sterk dat dit iets is wat je zomaar even doet. Zonder wetenschappelijke kennis hierover denk ik dat zelfs de huidige betere schrijvers een maximum aantal woorden hebben van 20-25 woorden voor een lange zin. Een korte zin is dan 5-10 woorden. Een evenwicht is noodzakelijk om de lezer te helpen je boek ''makkelijk'' te lezen. Zowel in een moeilijk, als in een makkelijk boek. Er zullen tientallen varianten zijn. Een lange zin valt mij meestal op als ik ''gevoelsmatig'' de zin niet begrijp. Idem voor een korte zin. De discussie is natuurlijk heel interessant. Verder ben ik echt van mening dat er straks software komt. [of al is] geheel afgestemd op oogbewegingen, leessnelheid en variatie tussen het aantal woorden per zin. Die software zal ongeveer 10-25 regels in beeld houden zoals je oog dat ook kan. Daar zullen vooral schrijvers van jeugdverhalen hun voordeel uit kunnen halen. Mogelijk zelfs met een vorm van dosering van het aantal moeilijke woorden per zin. Ik denk dat het pure wetenschap kan worden. Waar erg veel teruggegrepen zal worden naar kennis van 19e en 20e eeuw schrijvers. Die wisten dit al. Gebaseerd op de lezers van toen. En het kunnen voorlezen van een verhaal aan mensen die niet konden lezen en schrijven. Het digitale lezen is nog lang niet volledig gepolijst. De schrijver van digitale verhalen mag zich daar wel eens in verdiepen. Denk ik. Maar weten doe ik het niet. Zeker!

Ik zie dat deze discussie eigenlijk al een tijdje dood is, maar ik heb hem met veel plezier helemaal gelezen en ik voel toch de behoefte om te reageren. Een korte zin of een lange zin wordt toch pas concreet als je een voorbeeld van beide hebt? En op dat moment vergelijk je die twee voorbeelden met elkaar, maar niet het concept van een lange zin of een korte zin toch? Volgens mij is het onmogelijk om over een abstracte vergelijking als een lange zin vs een korte zin een mening te hebben. Dus de vraag "Wat is er mis met lange zinnen?" valt niet te beantwoorden. We kunnen hooguit een voorbeeld van een lange zin bediscussieren... of bediscussieren of we dezelfde zin ook in kortere zinnen hadden kunnen noteren en of het er dan beter uit zou zien. En een uitspraak als "ik hou meer van lange zinnen" of "ik hou meer van korte zinnen" is volgens mij dus ook onmogelijk om te doen... Misschien klink ik wat te zweverig of zo, maar ik wilde mijn mening toch even delen!