mag je ideeën kopiëren

Het is niet verboden (er rust geen copyright op ideeën), maar wat wil je er mee? Er zal geen uitgever zijn die het zal willen uitgeven, en het zal je de rest van je leven nagedragen worden dat je je ideeën vrij openlijk van anderen overneemt, m.a.w. zelf niks origineels weet te verzinnen. Wanneer het overgaat van overnemen van ideeën of plagiaat hangt af van hoe de oorspronkelijke schrijver het boek heeft beschermd (auteursrecht, of ook merkenrecht), en uiteindelijk wat een rechter er van vindt, mocht het tot een geschil komen.

maar stel ik zou de opmaak van mark haddon overnemen, dus een andere hoofdstuknummering gebruiken die meer van toepassing is op het boek en rond het begin een introductie van het personage schrijven, in een verhaal dat gaat over een autistische jongen. verder is het geheel anders, het thema is anders, de handelingen zijn anders, het probleem is anders het genre is anders, etc. is het dan nog steeds iets wat uitgevers niet uit willen geven? ik kan het me voorstellen dat het bij de inhoud van een verhaal zo is, maar er zijn ook honderden boeken geschreven over een jongen of meisje in de pubertijd met problemen bij het een of ander, dus dan denk ik dat een algemene overeenkomst zoals dat er een autistische jongen in het verhaal als ik-persoon zit maar waar verder geen overeenkomsten mee zijn tussen de verhalen ook niet fout zal zijn bij mijn harry potter voorbeeld ligt het sowieso wel anders, en zoals je zei is dat wel iets waar uitgevers geen moeite in zullen steken, dat kan ik begrijpen

Is de hoofdstuknummering essentieel voor het verhaal? Als het verhaal goed is, zal een uitgever een manuscript denk ik niet afwijzen vanwege de minder originele hoofdstuknummering, maar door het gebruik daarvan herinner je de lezer wel aan het andere boek. Is dat de bedoeling of niet?

Lees deze zaak even door: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tanja_Grotter Zelfs claimen dat het een parodie was hielp de auteur niet. Het was overigens naar mijn mening ook geen parodie. Ik heb een Engels hoofdstuk gelezen uit het eerste boek en van een parodie verwacht ik toch wel wat anders (meer humor, zelfkritiek, cynisme). En wat ik altijd zeg: iedereen kan je voor de rechter slepen. Of ze nou wettelijk gelijk hebben of niet.

Is de hoofdstuknummering essentieel voor het verhaal? Als het verhaal goed is, zal een uitgever een manuscript denk ik niet afwijzen vanwege de minder originele hoofdstuknummering, maar door het gebruik daarvan herinner je de lezer wel aan het andere boek. Is dat de bedoeling of niet?

het is nog geen idee van mij om zo'n boek te schrijven, komt misschien nog wel als ik een goed verhaal heb. maar in het boek van Mark Haddon zijn de hoofdstuknummers allemaal priemgetallen omdat het hoofdpersonage daar van houd, als ik ook zo'n soort idee er in zet maar dan met alleen even getallen bijvoorbeeld omdat het personage daar van houdt, zou mark haddon mij dan aan kunnen klagen? bij het voorbeeld van Tanja Grotter denk ik dat het alsnog meer om het verhaal gaat en niet omdat Tanja Grotter veel op Harry Potter lijkt qua opbouw van het verhaal. Wat ik me af vraag is of het verhaal ook aangeklaagd zou zijn als het verhaal compleet anders was, dus geen school voor magie, geen pleeggezin, etc. maar echt compleet anders, zo anders dat de personages enkel oppervlakkig bekeken op elkaar lijken

Er is volgens mij niets mis met het gebruiken van een bestaande vorm/ bepaald stramien voor je verhaal. De heldensage, b.v. En reeksen ontlenen hun kracht aan hun vorm, boeketreeks, avonturenboeken voor kinderen, detectives hebben allemaal een basisvorm. De inhoud is anders, toch is het eenzelfde type verhaal. Hoe zit dat met het boek van Haddon? Als je over een autist schrijft, is en doet die dan hetzelfde als de hoofdpersoon van Haddon? En moet je dat op dezelfde manier laten zien? Kun je ook iets anders verzinnen? Is jouw hoofdpersoon niet uniek? Past daar dan geen unieke vorm? Waarom kopieren als je je ook kunt laten inspireren en iets nieuws laten ontstaan uit het idee?

Hoe zit dat met het boek van Haddon? Als je over een autist schrijft, is en doet die dan hetzelfde als de hoofdpersoon van Haddon? En moet je dat op dezelfde manier laten zien? Kun je ook iets anders verzinnen? Is jouw hoofdpersoon niet uniek? Past daar dan geen unieke vorm? Waarom kopieren als je je ook kunt laten inspireren en iets nieuws laten ontstaan uit het idee?

Een ander personage bedenken is bij personages met autisme hetzelfde als bij personages zonder autisme, er zijn enkel andere marges waarbinnen je kunt spelen met eigenschappen. Sowieso zou ik een heel ander verhaal maken, Haddon heeft er een detective van gemaakt en zelf ben ik niet zo gek op detectives. Het ging mij ook vooral om die kenmerkende eigenschappen, of het toegestaan is om die als inspiratie te gebruiken. Vooral omdat dat nog iets is wat qua plagiaat bij mij diep in het grijze gebied zit en ik me er dus in wilde verdiepen. bedankt voor de reacties in ieder geval, ik heb er erg veel aan gehad! als iemand nog iets aan wilt vullen, voel je vrij, hoe meer informatie hoe beter

Volgens mij is er geen verbod op schrijven over een autist. Stel dat jij zegt: alle autisten hebben iets met getallenreeksen, dus ik moet wel iets met getallenreeksen doen (net als die-of-die schrijver, of een andere), dan kan niemand jou tegenhouden. Maar verzin een originele manier. Je kunt alles met getallen doen. Getallen zijn zeer informatief. Je kunt er patronen mee laten zien, en op bais van patronen gedachtenreeksen, hele kunstwerken. Of theorieën die bewezen worden door getallen. En zou het niet ook kunnen met figuren van afmeting die-en-die, het schikken van die figuren rondom de hoofdpersoon? 't Is gewoon eng om al die dingen te bedenken (eng in de letterlijke betekenis van het woord). Succes ermee!

Lees deze zaak even door: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tanja_Grotter

:eek:

Stel je doet een idee op na het kijken van een film. Thema bv. coma, twee vriendinnen die samenleven, een steekpartij waardoor die coma is ontstaan enz. Goed, denk ik dan, dat vind ik een leuk plan om mijn versie over te schrijven. Is dat dan plagiaat of niet?

Nee, strikt genomen is dat geen plagiaat. Dat wordt het pas als je letterlijk (delen van) andermans werk overneemt zonder fatsoenlijke bronvermelding. Het cruciale element is dat je doet alsof je andermans werk eigenlijk zelf hebt gemaakt of bedacht. Dat kan overigens ook bij samenvatten of parafrasen van andermans werk. Het overnemen van een verhaallijn vanuit een film komt niet snel in de buurt van plagiaat (op ideeën en concepten rust geen auteursrecht), maar je ook veel kenmerkende details overneemt, loop je uiteraard het risico dat de andere partij wel van mening is dat zijn auteursrecht wordt geschonden. Of dat ook daadwerkelijk zo is, moet de rechter dan uitmaken, als je het zo ver wilt laten komen.

Het is een fijne lijn. De mate van respect, waarmee je eea doet, het genre waarbinnen je werkt. Stel, je verbastert een sprookje. Dat kan, dat mag, dat wordt honderden keren gedaan en iedereen probeert op zijn eigen manier dat sprookje iets extra's mee te geven. Bovendien is duidelijk dat je een sprookje hebt gebruikt, als basis. En wil je schrijven over paarden, een manege en kinderen die van pony's houden, dan kom je er ook wel, ook al zijn er tientallen boeken die over paarden en pony's gaan. Hetzelfde geldt voor een 9 1/2 weeks situatie: een breakdown na een relatie komt vaak voor en dat kan je rustig gebruiken. Al zou ik dan weer niet het konijn koken. Of was het de kat? Te specifiek voor dat verhaal. Er zijn ook momenten waarop een citaat of een terugblik die je doet denken aan een ander verhaal functioneel is. Schrijf ik een vampierverhaal en neem ik over van Meyer dat een vampier niet in het licht komt omdat dan aan het licht komt wie hij is, dan ben ik vrij veilig. De rest van mijn verhaal is origineel, maar ik adopteer dat deel van haar verhaal als de waarheid en neem het mee. Meteen denkt mijn lezer eraan dat je goedaardige en kwaadaardige vampiers hebt, en daarmee kan ik dan verder zonder dat ik veel hoef uit te leggen. Maar ga ik nu aan de slag met een roman over een meisje, laten we haar Cloe noemen, die op een kostschool gaat wonen waar ze opgeleidt zal worden tot vampier, en ik laat haar samen met haar vrienden, waarvan er eentje een totale bitch is, en twee homo zijn, een strijd aangaan tegen de duistere krachten van een gevallen engel... dan heb je kans dat PC Cast zegt: 'Nou nou nou, kon je nu echt zelf niets bedenken? Dit is fanfic en dat hoort niet.' (Oke, betrapt, ik lees dus net Hunted voor fantasyboeken.org).

Voor een andere zaak kun je eens kijken naar Dan Browns De Da Vinci code en de controverse over vermeend plagiaat. Tom Egeland schreef hetzelfde boek eerder, maar omdat DDVC nog niet was vertaald uit het Noors, wordt het niet als plagiaat gezien. Het werpt wel een smet op DDVC. Vooral omdat er nog andere rechtszaken zijn aangespannen, zie: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Da_Vinci_Code#La… Ik heb zowel het boek van Tom Egeland als Het heilige bloed en de heilige graal gelezen en kon me niet aan de indruk onttrekken dat het boek van Dan Brown verbijsterend arm aan eigen ideeën was (terwijl hij in andere boeken wel origineel was). Wat ik ook van Harry Potter vond: weinig oorspronkelijke ideeën. Dat zowel HP als DDVC bestsellers zijn, heeft misschien te maken met "dat er iets te halen valt" (bij plagiaat van een schrijver die 10.000 exemplaren verkoopt, valt er weinig te halen aan boetes, en de schade is minder ernstig) en dat zo'n rechtszaak op dat moment de media aandacht heeft, anders dan bij onbekende(re) schrijvers die aangeklaagd worden. Ook kan meespelen dat boeken die geen internationale bestseller worden minder opvallen als er ideeën geleend worden.

Ideeën kopiëren riekt naar mijn idee naar plagiaat, maar er een eigen draai aan geven kan natuurlijk altijd. Hoeveel boeken zijn er al niet geschreven over advocaten die aan de grond zitten en op een grote zaak stuiten. Hoeveel zijn er al geschreven over politieagenten die aan de drank zijn e.d. Je moet alleen wel je eigen verhaal schrijven en niet een verhaal nemen en daar een paar zinnen in verdraaien, oftewel het in je eigen woorden vertellen.

Stel je doet een idee op na het kijken van een film. Thema bv. coma, twee vriendinnen die samenleven, een steekpartij waardoor die coma is ontstaan enz. Goed, denk ik dan, dat vind ik een leuk plan om mijn versie over te schrijven. Is dat dan plagiaat of niet?

Nog even verderborduren op bovenstaande. Ik zie een film op een Franse zender. Uiteindelijk ligt iemand in coma door een geweer (of is het een pistool)schot in zijn hoofd. Leuke verhaallijn en coma leent zich best goed voor een verhaal. Nu verander ik de hele situatie naar een schoolklas die knutselt, een gepest kind wil een schaar naar iemand steken en de juf komt tussenbeiden: juf krijgt de schaar in haar hoofd en raakt in coma. Daarna lijkt niets meer op de film die ik zag. is dat nu plagiaat of niet? in mijn beleving de verwonding pur sang wel, maar verder niet. Terwijl een verwonding in het hoofd in veel gevallen coma kan veroorzaken, m.a.w. vrij universeel is. Dan is het volgens mij geen plagiaat.

Volgens mij ook niet. Het wordt een heel ander verhaal. Hoeveel mensen zijn er niet in coma geraakt door een kogel of een ongeluk? Dan zou je daar ook niet meer over mogen schrijven.

Ik heb het al een keer anders meegemaakt: Ik had een boek, las de achterflap en vormde een beeld van het hele verhaal. Toen ik het boek ging lezen, viel het me zo tegen omdat het totáál niet overeenkwam met het beeld dat ik heb gevormd. Ik heb daarom mijn eigen idee in mijn ideeën-map gezet, om het over een tijdje te gaan uitwerken.

Het valt me wel op dat jullie je drukker maken over "of het juridisch mag" (termen als plagiaat), maar dat het jullie blijkbaar geen barst interesseert wat een lezer ervan zal denken. Wil je werkelijk te boek staan als een schrijver zonder eigen ideeën, als iemand die niet origineel is, als een dertien-in-een-dozijn formuleschrijver? Vind je het niet erg dat je als iemand die aangeeft creatief te zijn (dit is een forum voor "creatief schrijven") niets weet te creëren, alleen maar weet te kopiëren? Waarom wil je zo graag weten waar de grens ligt tussen de legale en illegale ontlening aan een ander werk? Is het zo vreselijk moeilijk zelf iets te verzinnen? Great minds think alike, zeggen ze aan de overkant, dus het kan best wel eens voorkomen dat je geniale inval al eens door een ander is verzonnen. Dat het precies hetzelfde is, is vrijwel ondenkbaar. Maar dan moet je wel met een origineel idee beginnen, iets dat uit jezelf komt, iets dat je zelf tegen je lezers wilt zeggen, en niet een herhaling van wat anderen je verteld hebben.

Ik was van plan jouw (mijn) biografie over te nemen. Durf ik nu niet meer. Stel dat je me beschuldigt van plagiaat, terwijl ik het alleen maar onschuldig bedoel. Ja, ik kan er wel een andere draai aangeven, maar daarvoor vond ik het te leuk. Ik kan er wel bij zetten: Toestemming gekregen van degene die dit heeft bedacht, omdat ik zelf niets kon bedenken. Doet het wel goed bij een wedstrijd, denk ik. :D

Ik vind dat als je je laat inspireren door andere boeken, films of weet ik veel wat, dat dat zeker niet onder plagiaat valt. Ik denk ook niet dat je dan een schrijver bent zonder eigen ideeën. Ik heb me ook al laten inspireren tijdens mijn reizen. Iets wat je ziet of doet (een film of boek kan daar dus ook bij horen) kan nou eenmaal inspireren. Wanneer er eigenlijk niks meer van het originele verhaal of idee zichtbaar is, is het alsnog je eígen inspiratie en eigen idee geweest. Je hebt misschien een klein voorzetje gehad.

SD, ja zo zie ik het ook. Hoewel de andere visie van 'geen eigen ideeën hebben' ook onderschrijf. Het gaat mij niet zozeer om de grens van wel of niet plagiaat maar meer om de vraag: wat is onder welke omstandigheden plagiaat.

Het is een verschil of je denkt van "goed idee van die ander, hoe kan ik het aanpassen zodat ik het over kan nemen maar niet van plagiaat beschuldigd kan worden" en "hee, dat idee past, als ik het zus en zo aanpas, goed bij het verhaal waar ik in mijn hoofd al mee bezig ben".

Ik ben het helemaal met schlimazlnik eens. Waarom zou je überhaupt willen dat iemand je boek leest en denkt: "Goh, dit lijkt op iets wat ik eerder heb gelezen." ? Je inspiratie kun je natuurlijk altijd uit andere verhalen halen, maar de kunst is toch om het zó te verwerken dat het iets van jezelf gaat worden, zonder dat iemand constant de link met een ander verhaal zal leggen?

Is het zo vreselijk moeilijk zelf iets te verzinnen? Great minds think alike, zeggen ze aan de overkant, dus het kan best wel eens voorkomen dat je geniale inval al eens door een ander is verzonnen. Dat het precies hetzelfde is, is vrijwel ondenkbaar. Maar dan moet je wel met een origineel idee beginnen, iets dat uit jezelf komt, iets dat je zelf tegen je lezers wilt zeggen, en niet een herhaling van wat anderen je verteld hebben.

Daar ben ik het volledig mee eens.

Hoe duidelijker je verwijst naar het orgineel hoe beter! Dat heet postmodernisme en intertekstualiteit :)

Verwijzen vanuit een origineel idee dan wel.

Ik denk dat iedere schrijver wel eens met dit probleem kampt. Je hebt een idee in je hoofd en als je het gaat uitwerken gebruik je beelden die jezelf en de lezer herkent. Je ontkomt niet aan plgiaat van ideeën. Dat is niet erg als je verhaallijn origineel blijft. Ik wilde bijvoorbeeld een jongen naar Mars sturen in een Gouden Twix. Hij heeft een vogel bij zich. Een Stympha. Origineel? Jongen naar Mars volgens mij wel. De Stympha komt van de werken van Hercules en dat kun je gebruiken. Ik heb aan die vogels een goede kant toegevoegd. Mijn hp noemt de moordzuchtige vogel 'vriend'. Die Stympha moet echter niet gaan lijken op de daemon van het Gouden Kompas. Dat is niet mooi. Mijn boek gaat over de vriendschap tussen twee jongens. Dat is vaker gedaan maar dat is prima. Laatst raakte m'n hoofdpersoon gewond en kreeg een litteken op zijn hoofd. Dat heb ik bij het herlezen maar geschrapt. Over plagiaat en kopiëren gesproken. In de YA boeken lijken alle voorkanten vd boeken op elkaar: of LotR of Twighlight Wij mogen inhoudelijk niet jatten maar om ons originele werk te verkopen, doet de uitgever het juist wel. De bijdrage van Schlimazink was weer zeer verhelderend. Mooi forum onderwerp, datenshi

Volgens mij zijn de meeste schrijvers [98%] die denken dat ze iets origineels hebben bedacht, Knettergek.

Over plagiaat en kopiëren gesproken. In de YA boeken lijken alle voorkanten vd boeken op elkaar: of LotR of Twighlight Wij mogen inhoudelijk niet jatten maar om ons originele werk te verkopen, doet de uitgever het juist wel.

Kun je hier voorbeelden van geven?

Het gaat niet om jatten bij de reguliere uitgevers. Reguliere uitgevers betalen de kunstenaar. Regelmatig worden afbeeldingen hergebruikt (in het buitenland bij voorkeur) of opnieuw samengesteld uit bestaande afbeeldingen. En dat met goedvinden van de artiest, die ervoor betaald krijgt. Iets in dezelfde sfeer (laten) maken is geen jatten. Zie ook de moderne thrillers met halfnaakte vrouwen, op de rug gezien, in kwetsbare posities.