Een verhaal in een verhaal.

Of het echt harde 'regel' is weet ik niet, maar volgens mij pak je een verhaal in een verhaal hetzelfde aan als een flashback: cursief of misschien zelfs in een ander lettertype. Met een witregel tussen de tekst erboven en eronder (als het een klein stukje is, anders zou je ook kunnen kiezen voor een eigen hoofdstuk). Mijn 'verhaal in een verhaal' / 'flashbacks' schrijf ik altijd cursief en daar waar mogelijk in een apart hoofdstuk. Dan is het voor de lezer duidelijk dat het een andere tekst/tijd/perspectief/verhaal is dan het oorspronkelijke verhaal. Komma voor de 'maar': Kijk eens op www.taaluniversum.org. Daar staan alle regels goed uitgelegd (vind ik).

Een verhaal in een verhaal heet raamvertelling, heb ik ooit van Schlimazlnik geleerd. Mss kun je hierop googlen. Voor een miniverhaal van 10 regels zou ik me niet al te druk maken. Ik had een vergelijkbaar probleem (iemand leest een verhaal voor uit een sprookjesboek) en heb dat een paar weken geleden in proeflezen gepost: http://www.schrijvenonline.org/proeflezen/thrille…. Mss kun je iets met de reacties?

Dat hangt er maar net vanaf; als het wordt verteld door de Wijze Vrouw kun je het ook gewoon in de directe reden laten, zeker als het maar zo kort is. Het kan dan zelfs verwarrend worden als de tekst cursief is. Als je het echt als flashback wilt doen, kun je het cursief doen, maar dan kun je het beter niet door de Wijze Vrouw laten vertellen, dus haar niet als 'ik' opvoeren. Een ander lettertype zou ik sowieso niet doen, dat geeft een vrij onrustig beeld. Wat de komma voor maar betreft: er staat heel veel informatie over dat soort dingen op internet, zoals de site die Katniss al aangaf. Denk dat je daar wel even mee vooruit komt.

Lees De tuinen van Dorr van Paul Biegel, dat zijn allemaal verhalen in een verhaal, misschien brengt het je op ideeen.

BONUS: Zet je eigenlijke komma's voor een 'maar'? <- Stomme vraag, ik weet het.

Hangt er van af. Als 'maar' als voegwoord is gebruikt wel, maar als je zomaar je zin ermee begint niet (duh). Maar ja, wie ben ik? Heb je al op www.onzetaal.nl gezocht?

In life according to Garp is de hp een schrijver en krijg je twee verhalen van hem. Ik vond het mooi. Ik wil het zelf ook nog gaan doen. Een eigengemaakte sage in m'n verhaal verwerken. Ik vond het verschrikkelijk moeilijk en heb het ff laten liggen. @ Leonardo. Dat van je sprookje was een geweldig idee. Een sprookje in een thriller, erg gewaagd. De moeilijkheid hierbij was, dat de toonzetting ineens heel anders is. Het is een intelligente thriller waarin een lieve vrouw ten tonele wordt gebracht. Als beginnend schrijver kan ik me daar niet aan wagen. Dat vraagt om problemen Als je een wijze vrouw aan het woord laat die een verhaal over vroeger vertelt, kan dat heel goed. Sommige mythische verhalen vragen daar zelfs om. Waar je je bewust van moet zijn, is dat je het eigenlijke verhaal daarmee stopzet. Dat kan best, maar je moet daarna weer verder en niet een statisch stuk erachter plaatsen, denk ik Succes met je verhaal!

Waar je je bewust van moet zijn, is dat je het eigenlijke verhaal daarmee stopzet.

Niet per definitie. Wat je kunt proberen, is om het hoofdverhaal dóór te laten gaan terwijl de wijze vrouw aan het woord is. Als je dat wil doen, laat haar dan niet een pagina-lange monoloog voeren tegen het meisje, maar blijf in perspectief bij het meisje hangen. Laat haar dingen denken of misschien zelfs doen tijdens het verhaal. Geef haar een nieuw inzicht of een duidelijke emotie bij het horen van het verhaal van de oude vrouw. Dan staat je verhaal minder stil. Aan de andere kant ligt er dan wel misschien minder focus op de raamvertelling, dus het is een afweging die je moet maken.

@ Diana oh dat is mooi. Maar net als bij het sprookje van Leonardo zou ik me er niet aan wagen. Dat is echt hogere wiskunde maar wel een prachtig beeld. NB de beginnende schrijver in #6 sloeg op mezelf: ik zou het niet kunnen, bij jou vond ik het zeer geloofwaardig.