Schrijven met veel personages

Ik denk dat je heel interessante effecten kunt krijgen door met perspectief te spelen. Je zou enkele personages kunnen volgen die representatief zijn voor de groep, of slechts één verteller, die misschien in het merendeel in 'wij'-perspectief spreekt (waarom niet?) Het wordt wel een uitdaging om een manier te vinden om je lezer zich betrokken te laten voelen, want wat je doet is onconvensioneel. Maar daarom is het eigenlijk des te leuker om uit te denken, lijkt me :D Er is een dun schrijfboekje over personages en perspectief: het heet heel toepasselijk 'Personages, conflict, perspectief'. Dat had ik een tijdje terug gelezen en volgens mij werden daarin ook boeken aangehaald waar zulke methodes gebruikt werden. Sowieso kan ik dat ene boekje wel aanraden om wat inspiratie op te doen over de vorm van je verhaal. Succes!

Dank je wel! Ik ga eens kijken of ik dat boekje binnen kan slepen ergens. En ik denk dus ook dat het een heel interessant effect kan geven aan het verhaal. Die wij-vorm vind ik een goede. Daar ga ik eens over nadenken. Ik krijg meteen een idee om bijvoorbeeld elk hoofdstuk te beginnen met een soort dagboekfragment van een niet bij naam genoemd personage die in de wij-vorm praat.

Duin van Frank Herbert heeft zeker in het begin een redelijk aantal personages die allemaal hun eigen perspectief vertonen. Maar dat zijn er wel ook geen honderd.

Ja, maar Dune is toch in gewoon meervoudig perspectief geschreven. Een andere suggestie is De Hel van Boudewijn Buch. Over een docent en zijn klas. Het wordt geschreven vanuit de docent, en die omschrijft zijn klas op een manier waar je misschien wel inspiratie vandaan kunt halen, Rudez.

Ik ga eens naar Dune kijken dan. Dank! De Hel lijkt me echter niet helemaal wat ik zoek. Misschien is mijn idee nog niet volledig duidelijk, gezien de reactie van Zieveraar: Ik zoek niet naar een manier om honderd characters te gebruiken, ook zoek ik niet naar een manier om een grote groep mensen vanuit één persoon te beschrijven. Ik wil een grote groep mensen beschrijven die iets meemaakt en dat benaderen door de ogen van een protagonist of tien, zeg maar. Dus niet honderd man, maar ook zeker niet één of twee hoofdpersonen binnen die massa. Een groep is op reis en je volgt van enkele honderden mensen een man of tien, elk met hun eigen voorgeschiedenis, karakter, vrienden, etc. Hopelijk is het nu wat meer duidelijk.

Een overweldigend boek met veel personages is Bejing Coma van Ma Jian, waarin de revolutie op het Plein van de Hemelse Vrede wordt beschreven vanuit de studentenbeweging. Er wordt gewerkt met hoofdpersonage, sleutelrollen, nevenpersonages, randfiguren, ... En allemaal Chinese namen. Moeilijk, maar wel interessant materiaal.

De boeken Gone van Michael Grant bevatten ook meerdere hoofdpersonen. Gone is een serie boeken, Verlaten, Honger, Leugens, Plaag en Angst. Ik denk dat deze boeken wel beschrijven wat jij zoekt.

Je kunt ook van tevoren bedenken welke themas je wilt behandelen in je verhaal. Vervolgens kies je voor ieder van deze themas een of meerdere personages die het meest geschikt zijn om dat thema/die themas uit te dragen. Sommige personages zouden een dubbelrol kunnen vervullen, ofwel bruikbaar zijn voor het uitdragen van twee of meerdere themas. Baker het aantal thema's wel af, anders verzuip je. Hangt er weliswaar ook van af hoe lang je je verhaal wil maken (in aantal woorden), dus hoeveel ruimte je hebt. In een boek van 1000 paginas heb je meer ruimte voor tig themas, in vergelijking met een boek van 200 tot 300 paginas.

Het lijkt met het verstandigst om die personen te volgen die een belangrijke rol in het verhaal spelen. De anderen zijn figuranten. Dat doe ik ook met een verhaal. Kom ik een stel tegen, pik ik de leider eruit en vertel daar iets over.

Ik denk dat het hier al gezegd is. Ik heb ook ooit een verhaal willen schrijven met veel personages en liep uiteindelijk er zelf in verloren. Wie je kan schrappen, schrap je en wie je kan uitwerken, werk je uit. Zorg dat je niet meer dan 10 à 12 figuren over houdt, want anders is het voor een lezer veel te verwarrend. Dat is een tip die ik ooit een gelezen had in een interview met Thea Beckman dat wij op school lazen. Ik heb veel van haar boeken gelezen in mijn jeugd en was een grote fan van haar. Als ik "Kruistocht in Spijkerbroek" herlees, valt het me inderdaad op dat ze er in slaagt een grote groep weer te geven, met eigenlijk weinig personages.

Ik heb "Kruistocht..." lang geleden gelezen, en daar had ik toch ook altijd het idee van een groep van meer dan 2 á 3 uitgewerkte personages. Maar dat kan dus perceptie zijn en dan heeft Thea - die ik ook hoog heb zitten - het helemáál uitstekend gedaan haha!

[off-topic alert!] Ik heb ook niets dan lof te zeggen over Thea Bechman! <3 [Dat moest ik even kwijt]

Is het een idee om er een wisselend personaal perspectief op los te laten? bijvoorbeeld dat je per hoofdstuk 1 van je personages een pagina uit een dagboek beschrijft. Of misschien lezen ze het voor tegenover de rest van de groep. Dat laatste kan heel goed in de vorm van flashbacks. Ik gebruik ook wisselend personaal perspectief en halverwege het verhaal verander ik van vt naar tt.

Lees eens wat boeken van Jacques Vriens of andere schrijvers die schrijven vanuit een 'klasperspectief'. In 'En de groeten van groep acht' werkt hij volgens mij een stuk of zes personages behoorlijk uit als protagonist. (Maar het is lang geleden dat ik het las)

Afgelopen zomer heb ik Het nachtcircus (Erin Morgenstern) gelezen. Zij gebruikt ook meerdere personages (meerdere perspectiefwisselingen). Ik weet niet meer precies hoeveel, en dat zegt denk ik al genoeg over wat ik van het boek vond: Vreselijk! Nog nooit in mijn leven heb ik een boek gelezen waarin de personages me totaal niet konden boeien. Veel te veel onderontwikkelde personages. De meeste perspectiefwisselingen had ze mogen schrappen, want die voegden niks toe aan de verhaallijn (die zelf ook niet veel soeps was). Zelfs de twee zogenaamde hoofdpersonen waren zo plat als een dubbeltje! Ik denk dus ook dat dáár de valkuilen zitten: - Elk perspectief moet wel echt bijdragen aan de verhaallijn, daarmee bedoel ik dus dat als een personage dat belangrijk is voor het verhaal, maar ook vanuit zijn/haar eigen beleving iets bijdraagt, je dus ook vanuit zijn/haar perspectief kunt schrijven. Als het personage wel belangrijk is, maar het verhaal gezien door de ogen van dat personage niet belangrijk is: niet van perspectief wisselen! - Je personages moeten goed uitgewerkt worden, zodat de lezer ook met alle personen gaat meeleven (vanuit hun perspectief dus) zodat je geen eendimensionale typetjes krijgt die de lezer weinig kunnen schelen. - Tien perspectieven uitwerken doe je inderdaad niet in 200 bladzijden, daar zul je een dikke pil voor moeten schrijven (lijkt mij iig) - Stel: je hebt tien geweldige personages die je ook nog heel goed en realistisch weet neer te zetten. Dan krijg je het probleem dat meeleven met / je inleven in een personage tijd vergt. Telkens wanneer je net in een personage zit, wordt het onderbroken en ga je ineens alles beleven vanuit een ander personage. Net wanneer je daar lekker inzit, ga je weer verder naar het volgende, en zo tot je ze alle tien hebt gehad. Bij een, twee, of zelfs drie personages is dat niet heel erg, maar ik betwijfel of je met tien personages genoeg tijd krijgt om echt met ze mee te leven/voelen, gewoonweg omdat je je aandacht moet verdelen. Ik zeg niet dat het niet kan, maar je zal denk ik wel goed moeten gaan puzzelen en structureren om het geheel logisch in elkaar te zetten. Ik baseer bovenstaande punten in dit geval op dat boek (het nachtcircus) en het is bij deze ook echt mijn mening. Persoonlijk ben ik namelijk niet zo'n fan van te veel perspectiefwisselingen. Het liefst lees ik over 1 persoon, hooguit twee (heel soms drie) Maar goed, als je wilt weten hoe het niet moet, lees dan Het nachtcircus :P Ik wens je wel heel veel succes! (Gelukkig kun je met schrijven altijd experimenteren om te zien hoe/of iets wel/niet werkt :))

In het concept komt als 'hoofdpersonage' eigenlijk niet één persoon, maar een groep voor. Het gaat over een vluchtende groep mensen, de overlevenden van een verschrikkelijke gebeurtenis. (...) Wat denken jullie dat de voordelen kunnen zijn van die werkwijze?

Een voordeel kan zijn dat je je onderwerp goed kunt uitwerken, je thema. Je kunt meerdere aspecten ervan uitwerken. Personage A beleeft het een, personage B beleeft iets anders. Je moet dus eigenlijk niet uitgaan van het standpunt dat je heel veel personages wilt opvoeren om het opvoeren van heel veel personages. Stel jezelf eerst de vraag waarom je dat wilt. Je schrijft dat het om een groep vluchtende personen gaat. Dan is de essentiële vraag: waarom / waarvoor vluchten ze? Die achtergrond kun je met verschillende personages goed uitwerken. Maar je zult dan eerst alle aspecten van die achtergrond moeten analyseren - daar begint het. Op die aspecten kies je de personages.

Wat zijn de valkuilen hiervan?

Een valkuil - nee, een echte uitdaging - is het uitwerken van de achtergrondfactoren en de persoonlijke aspecten van al die vluchtende mensen. Daar komt veel psychologisch inzicht bij kijken. Iemand die normaliter standvastig is (bijvoorbeeld), kan onder de stress van het vluchten heel onstandvastig reageren, en dat moet jij in het juiste licht scherp stellen. Je moet ook de reacties van de andere leden van de groep daarop inschatten, inventarisren en inkleuren < en al die mensen op elkaar. Kijk eens naar een serie als Robinson, waarin gewone mensen in de groep moeten overleven (of in andere series). En dan moet je niet vergeten dat ieder zijn redenenen, motivaties, belevingen en herinneringen heeft bij de vlucht, én verwachtingen voor de toekomst. Stel dat je ook nog mensen van verschillende leeftijden opvoert, verschillende maatschappelijke statussen, verschillende geslachten, verschillende beroepen - dat werkt allemaal op elkaar in. Je kunt niet of nauwelijks een eendimensionaal boek over zo'n vlucht schrijven. Er zijn te veel aanleidingen, verwachtingen, complicaties. Het zal een hele kluif zijn. Voorwerk is het aller-allerbelangrijkste. Alles uitwerken.

Er is een dun schrijfboekje over personages en perspectief: het heet heel toepasselijk 'Personages, conflict, perspectief'.

Zo heel dun is het boekje niet, meer dan honderd pagina's. Het is geschreven door Frans Stüger.

Ik ga eens kijken of ik dat boekje binnen kan slepen ergens.

Het is via Schrijven Online te bestellen uit de Schrijfbibliotheek.

Dank dames! Ook voorbeelden van hoe het NIET moet zijn leerzaam haha. En Thérèse, het gaat dan inderdaad om mensen net verschillende achtergronden en leeftijden. Ik ben nu langzaam met een schrijfpartner alles op papier aan het zetten, zodat we een goede leidraad hebben. Het grootste gevaar is het maken van eendimensionale personages die de aandacht van de lezer niet meer vast kunnen houden. Maar dat is inderdaad een fantastische uitdaging.

Veel succes hoor Rudez! En dump maar een stukje bij proeflezen wanneer de tijd rijp is (of misschien wanneer de tekst rijp is), ben benieuwd hoe jullie het aanpakken! :nod:

Hoi Rudez ik stuurde je net een mail over alles wat ik fout heb gedaan in mijn eerste versie van het ms dit was het grootste punt van kritiek van de redacteur: veeel en dan ook veeeeel te veel personages en met iedereen gebeurde wat, of overkwam wat en niemand werkte mee aan de vaart van het verhaal of het plot en ik vond ze allemaal even geweldig en ik had ze echt zooooo leuk beschreven. Nu zie ik wel dat het niet werkte maar ik mis ze nog wel alle 54...

Nou, ons plan hier in is/was (het staat voorlopig in de ijskast) om er niet zozeer een klassieke romanvorm van te maken, maar een soort mozaïek. Allemaal korte verhalen die chronologisch het verhaal van 1 grote groep beschrijven. Het kan hierin dat de HP van verhaaltje 1 een bijrolletje speelt in verhaaltje 7 of zo, maar aan de hand van verschillende perspectieven het grote plaatje schetsen. Zo zit het plan in elkaar. Bij een klassieke romanvorm moet je inderdaad oppassen met het aantal personages, omdat je als lezer het overzicht dan kwijtraakt.

Dat klinkt wel interessant. Moet je wel goed blijven opletten welke informatie de lezer al heeft en welke nog niet, in elk verhaal: als je dingen gaat herhalen in zo'n opzet, zou dat jammer zijn.

Dat klopt, daar zit inderdaad een valkuil in. Aan de andere kant kun je er ook leuke effecten mee maken. Daarmee een soort van continuïteit aan de wereld geven. Wat de één meemaakt heeft zijdelings effect op de ander, of kan de achtergrond verzorgen van een ander gedeelte van het verhaal. Beetje met focus spelen zeg maar. Ik noem maar wat hier hoor: Verhaal 1: Frits hakt een boom om. De boom valt bovenop het huis van zijn buurman Joop. Frits schrikt en vlucht het bos in. Verhaal 2: Corrie zit op haar gemak een bakje thee te drinken, als ineens de helft van haar woonkamer weggeslagen wordt door een omgevallen boom. OF: Verhaal 1: Frits en zijn maatjes bouwen een boomhut met alle moeilijkheden van dien. Verhaal 2: Joop is bezig een pan stoofvlees klaar te maken en verbaast zich over die rare jongens die proberen een boomhut te bouwen.

Zeker waar. Ik ben in ieder geval benieuwd :D

Nou, ons plan hier in is/was (het staat voorlopig in de ijskast) om er niet zozeer een klassieke romanvorm van te maken, maar een soort mozaïek. Allemaal korte verhalen die chronologisch het verhaal van 1 grote groep beschrijven. Het kan hierin dat de HP van verhaaltje 1 een bijrolletje speelt in verhaaltje 7 of zo, maar aan de hand van verschillende perspectieven het grote plaatje schetsen. Zo zit het plan in elkaar. Bij een klassieke romanvorm moet je inderdaad oppassen met het aantal personages, omdat je als lezer het overzicht dan kwijtraakt.

Goed idee! Ik denk dat dit ook wat beter zal werken.

Zeker waar. Ik ben in ieder geval benieuwd :D

Houd die gedachte vast! Want het duurt nog even :) Persoonlijk ben ik met dit verhaal bezig en tussendoor ben ik - samen met mijn schrijfmaatje en een aantal anderen - bezig met het opzetten van een hulpproject in Oeganda waar we naartoe gaan in de zomer (bijna 2 maanden) met bijbehorende website etc. En ik ga het ook nog eens documenteren. Druk genoeg dus, ik hoop dat het idee niet bederft in de tussentijd :p

Zeker waar. Ik ben in ieder geval benieuwd :D

Houd die gedachte vast! Want het duurt nog even :) Persoonlijk ben ik met dit verhaal bezig en tussendoor ben ik - samen met mijn schrijfmaatje en een aantal anderen - bezig met het opzetten van een hulpproject in Oeganda waar we naartoe gaan in de zomer (bijna 2 maanden) met bijbehorende website etc. En ik ga het ook nog eens documenteren. Druk genoeg dus, ik hoop dat het idee niet bederft in de tussentijd :p

Je had het hart van deze oude dame al gestolen en nu kan je nooit meer stuk goed idee voor een boek. Kijk eens bij Rasa. zij heeft 5-7 hp's in een big brother achtig huis Lopen jullie vast tegen dezelfde problemen aan als het eenmaal is gelukt is het wel geweldig! groet

Haha! :) Ja, ik vind het idee ook wel gaaf, maar het vereist wel hard werken om alles éénduidig te houden. Ik ga eens kijken bij Rasa ja.

Pak de Game Of Thrones-serie van George Martin er eens bij. De boeken dan: Spel der Tronen. George Martin verdeelt zijn inmiddels vijf boeken over ik weet niet hoeveel personages. Eerst denk je nog dat je weet wie de hoofdpersonen zijn, maar al snel niet meer. Elk hoofdstuk zit je in het hoofd van een ander personage: van de helden, maar ook van de slechteriken. Het mooie is dat je merkt dat die helden helemaal niet alleen maar goed zijn en ook al zijn de slechteriken nog zo vreselijk, je gaat ze toch begrijpen. Ik vind dat een heel nuttige les in schrijven met veel personages. Aanrader!

Daar ben ik het eigenlijk niet meer een.s Martin heeft zichzelf niet in de hand kunnen houden. Het resultaat vindt ik op dit specifieke gebied dan ook mager. Het aantal personages en de manier waarop Martin ermee omspringt is het zwakste punt van de hele serie, in mijn ogen.

Pak de Game Of Thrones-serie van George Martin er eens bij. De boeken dan: Spel der Tronen. George Martin verdeelt zijn inmiddels vijf boeken over ik weet niet hoeveel personages. Eerst denk je nog dat je weet wie de hoofdpersonen zijn, maar al snel niet meer. Elk hoofdstuk zit je in het hoofd van een ander personage: van de helden, maar ook van de slechteriken. Het mooie is dat je merkt dat die helden helemaal niet alleen maar goed zijn en ook al zijn de slechteriken nog zo vreselijk, je gaat ze toch begrijpen. Ik vind dat een heel nuttige les in schrijven met veel personages. Aanrader!

Kijk eens naar mijn avatar ;) Ik heb de boeken (in het Engels) liggen hier. In het begin werkt het fantastisch, later kun je inderdaad wellicht zeggen dat hij de weg kwijt is geraakt zoals Diana zegt. Aan de andere kant, de hele serie gaat vanaf het begin om het verhaal, om de politieke ontwikkelingen en niet zozeer om alle karakters. Die worden echt 'gebruikt' voor het verhaal. Andere manier van lezen/schrijven.