OudFriese Wettekst (14e eeuw)

Wauw, wat een zin :D Ik vind hem mooi, tekenend, indrukwekkend. Hadden ze tegenwoordig maar van dit soort wetteksten. Heb je ook de originele zin?

Mooi he, Waus. Hier is de oorspronkelijke tekst: Thio thredde ned is: Sa thet kind is stocnakend jefta huslas, and thenna ti thiuster niwel – and nedcalda winter and thio longe thiustre nacht on tha tunan hliet; sa faret akkera monna hwelic on sin hof an on sin hus an on sine warme winclen and thet wilde diar secht thera birga hli and then hola bam, alther hit sin lif one bihalde; sa waynat an skriet thet unierich kind and wepet thenne sine nakende lithe and sin huslase an sinne feder ther him reda scholde with then hunger and then niwelkalda winter, thet hi sa diape and alsa dimme mith fior neilum is under eke and ther molda bisleten and bithacht – sa mot thio moder hire kindis erve setta and sella, therumbe thet hiu ach ple and plicht, alsa longe sa hit ungerich is, thet hit noder frost ne hunger in fangenschip urfare.

Waaruit ik leer dat: Je spanning opbouwt wanneer je de hoofdzin achteraan plaatst Een moeder recht heeft wanneer dat haar plicht is In de 14de eeuw, in Friesland duidelijke randvoorwaarden werden gesteld Inderdaad een tekst om van te smullen. Zelf heb ik een kookboek uit de tijd toen er nog geen koelkasten waren en recepten berekend waren op 12 personen. Zo ongeveer een eeuw geleden. Een gerecht met kip begint dan met het voorbereiden van de kip op haar slachting, ook bijzonder om te lezen. Maar waarom vinden wij deze oude teksten nu literatuur? Omdat ze beschrijvend zijn, en beeldend?

Prachtig voorbeeld van je kookboek, Hilde. Ja, het is enorm beeldend, het roept emoties op door het benadrukken van tegenstellingen zonder dat het (m.i.) te bombastisch wordt. Maar het mooiste vind ik eigenlijk dat de lezer door de tekst een kijkje wordt gegund op een andere wereld, met andere leefregels, omgangsvormen. Dat verrijkt mijn eigen leven.