Schrijven over maatschappelijke thema's?

(...) schrijven over de ellende in het Midden-Oosten (...) iemand die schrijft over de kosten in de zorg (...) We zijn hier met zoveel schrijvers. Kunnen we daar samen niets aan doen?

Wat wil je dan daarmee, Tja?

Gaan we een "make it a better world"-schrijfgroep oprichten? Ik schrijf niet over dit soort onderwerpen. Dat heeft meerdere redenen; - geen persoonlijke betrokkenheid (ik ken niemand in het Midden-Oosten en ik ken ook niemand die écht veel last heeft van de bezuinigingen in de zorg) - geen onderzoeker in hart en nieren - voor dit soort onderwerpen moet je flink wat research doen en ik zou daar veel tijd mee kwijt zijn, bang als ik ben dat ik iets mis - ik heb de pessimistische opvatting dat je wel érg sterk in je schoenen moet staan, als schrijver, om hier iets aan te kunnen doen - oftewel, ik denk niet dat je dat snel voor elkaar krijgt Die laatste is misschien nog de belangrijkste. Meestal zijn de mensen die boeken/verhalen/betogen/artikelen lezen over dit soort onderwerpen, de mensen die er al in geïnteresseerd zijn. Het is heel erg moeilijk om een grotere doelgroep te bereiken, want die zitten hier niet echt op te wachten.

Beste Tja, Je opmerking is me uit het hart gegrepen. Ik vraag me dikwijls af wat ik eens kan doen aan o.a. de misstanden die je noemt. En dan vanuit mezelf, ik heb b.v. een zus die veel vrijwilligerswerk doet bij bejaarden, ik vind het geweldig, maar het is mijn ding niet. Schrijven wel. Wat zouden we kunnen doen? Ik denk b.v. aan goede ingezonden stukken en ingezonden brieven, waarmee we elkaar zouden kunnen helpen. Ikzelf zou ook heel graag verhalen willen schrijven waarin dit soort thema's verwerkt zijn, ik lees die verhalen ook altijd graag omdat je daardoor emotioneel betrokken bij iets kunt raken. Research is dan vaak een probleem, vooral als er reizen aan te pas komt. Dit als eerste reactie. Hartelijk gegroet, Hailmary

Ik schrijf wel over dat soort dingen, maar dan verpakt in een spannend verhaal. Ik heb bijvoorbeeld een hele reeks thrillers geschreven, die allemaal misstanden rondom de ruimtelijke ordening aan de kaak stellen. Helaas kon ik toen nog niet zo best schrijven, dus van een uitgave zal het wel niet komen... In mijn andere verhalen zit ook veel "maatschappijkritiek". Maar je moet het wel willen zien.

Tja, ik snap niet zo goed het nut van dit topic. Volgens mij gaat het niet over één onderwerp specifiek? Meerdere vragen en discussies die door elkaar lopen in één topic lijkt me geen goed idee. Of is dit een specifiek topic over schrijven over maatschappelijke zaken en onrecht? Dan moet je de titel even aanpassen.

Soms komen er vragen in me op die ik nergens kan stellen. Vandaar dit topic. Ik bedoel juist niet over alleen maar maatschappelijk onrecht, maar vragen die iemand bezig houdt. Dat samen er iets aan kunnen doen is een utopie.

Eén topic voor allerlei soorten vragen vind ik geen goed idee. Dat wordt zoals ik eerder al zei een rommeltje. En duidelijk is volgens mij dat alles over schrijven moet gaan hier. Dus één (schrijf)onderwerp per topic. Dus dit topic gaat alleen over jouw vraag uit het startbericht. Titel aangepast.

Oké.

Ik schrijf eigenlijk bijna altijd wel over maatschappelijke themas, maar dan meestal niet expliciet. Zoals schli schrijft, de lezer moet het willen zien, en zelfs als ik zelf vind dat de maatschappijkritiek er heel dik bovenop ligt, merken lezers het niet altijd op. Bij mijn UA-2011-inzending bijvoorbeeld haalde één van de juryleden net hetgeen ik wilde aanklagen (mensen die systematisch de andere kant opkijken) als zijnde onrealistisch, en ik zag aan de commentaar op het forum toen ook dat eigenlijk niemand begreep waar dat verhaal over ging. Zal ten dele dan wel aan mij liggen, maar misschien ook omdat "men" in een genre dat hoort te entertainen gewoon geen boodschap verwacht?

Hm... ik stop wel boodschappen in mijn verhalen (niet altijd, maar soms wel), echter niet over de thema's die Tja als voorbeeld gebruikte. Maar mijn mening zit er echt wel eens in verborgen. Ik denk dat zoiets onvermijdelijk is, als je maar genoeg schrijft. Nu ben ik wel nieuwsgierig geworden naar je verhaal, Hekate :) Dat is trouwens wat me vaak tegenstaat in té 'entertainende' verhalen. Het gebrek aan diepgang. Het gebrek aan een boodschap, in veel gevallen. En die verhalen vergeet ik meestal dan ook weer meteen.

Het aankaarten van een misstand hoeft niet per se een "boodschap" te zijn, het kan ook een vorm van bewustwording zijn met het idee dat als het zichtbaar wordt, de lezer erover gaat denken en zijn eigen idee erover vormt. Dat is voor mij tenminste iets anders dan een boodschap meegeven (prediken). Bijvoorbeeld over het Middenoosten (ik refereer naar het verhaal van Tja in Proeflezen): door erover te vertellen, ga je erover nadenken (is het wel zo verstandig je als een westerling te gedragen in een vreemde cultuur? Welke motivaties spelen er bij zo'n conflict? Hoe liggen de verhoudingen, en bij wie ligt de sympathie van de lezer?*). Als er alleen maar staat "dat zijn de bad guys en die moeten dood" dan ontneem je de lezer de mogelijkheid tot het vormen van een eigen mening. Want in het echte leven is alles niet zo zwart/wit. * We lezen bijvoorbeeld dat Turken en Irakezen de Koerden onderdrukken. Koerden zijn de underdog. Maar als je dan leest dat Koerden de syrisch-orthodoxe gelovigen onderdrukken (waarop deze uit het gebied gevlucht zijn), hebben ze dan nog het exclusieve recht op sympathie als underdog? Nee, daarop heb ik geen antwoord. Het gaat me er meer om dat de werkelijkheid een complex iets is, waar je niet met een simpele boodschap vanaf komt. Maar je kunt mensen wel bewust maken van misstanden.

Zal ten dele dan wel aan mij liggen, maar misschien ook omdat "men" in een genre dat hoort te entertainen gewoon geen boodschap verwacht?

Ik verveel me bij verhalen zonder "boodschap". Niet dat ik een preek verwacht van een schrijver, maar wel een visie. Ik lees verhalen die me iets te zeggen hebben en ik schrijf omdat ik denk dat ik iets te zeggen heb. Zie ook mijn onderschrift ;)

Ja! De spijker op z'n kop.

Het onderschrift van Andrea: Fantasy is hardly an escape from reality. It's a way of understanding it.” ― Lloyd Alexander Ik zat al een tijdje in een schrijfdip, ik dacht: waarom doe ik het eigenlijk? Ik weet het nu weer. Dank je, Andrea,en dank je, Tja, voor het op de agenda zetten van het onderwerp